Πού θα κάτσει η μπίλια τελικά;

Πέμπτο, και τελευταίο, παιχνίδι στη φετινή σειρά των τελικών της Α1 με τους ερυθρόλευκους του Γιώργου Μπαρτζώκα και τους πράσινους του Φραγκίσκου Αλβέρτη να διεκδικούν το τρόπαιο του πρωταθλητή. Μια σειρά που μας έχει, μέχρι τώρα, δείξει ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ότι τίποτα δεν έχει σχέση με το παρελθόν των αναμετρήσεων μεταξύ των δύο μεγάλων μονομάχων. Τι είδαμε ως τώρα; " Σπάσιμο" της έδρας του ΠΑΟ σε τελικούς μετά από 20 και πλέον χρόνια, αδυναμία του Ολυμπιακού να τελειώσει τη σειρά στην έδρα σε ένα ματς που, για πολλούς, κατέβαινε ως το απόλυτο φαβορί, μέτριο θέαμα, από δύο ομάδες που βρίσκονται εμφανώς σε αγωνιστική πτώση σε σχέση με πέρυσι, αλλά κυρίως άσχημη ατμόσφαιρα που δημιουργείται από δηλώσεις εκατέρωθεν που δεν βοηθούν το άθλημα και το πληγώνουν.

Αγωνιστικά τώρα, γιατί αυτό θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, το ερώτημα που γεννάται είναι αν ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει δεύτερο συνεχόμενο διπλό στην έδρα του αιωνίου αντιπάλου του. Σε άλλες εποχές η απάντηση θα ήταν εύκολη, γρήγορη και μονολεκτική, όχι. Στην παρούσα φάση όμως και με βάση την εικόνα των δύο σε όλη τη χρονιά αλλά και στους τελικούς δεν ισχύει το ίδιο. Πριν το τελευταίο ματς στο ΣΕΦ οι παίκτες του Μπαρτζώκα έδειχναν να πατούν πιο γερά στα πόδια τους, να έχουν περισσότερη ενέργεια, να βρίσκονται καλύτερα στο παρκέ. Ο κόουτς των ερυθρολεύκων φαινόταν να έχει πιο πολλές λύσεις και το σύνολο του μεγαλύτερη φρεσκάδα στην διάρκεια του αγώνα. Οι πράσινοι από την άλλη, με εξαίρεση τους Διαμαντίδη και Λάσμε, έμοιαζαν άδειοι ενεργειακά, χωρίς φαντασία στο παιχνίδι τους και με πολλά χαμηλά ποσοστά από μέση και μακρινή απόσταση. Στο ματς στο ΣΕΦ την περασμένη Κυριακή με μιας όλα ανατράπηκαν. Ένας αλλαγμένος Παναθηναϊκός με πάθος, ένταση και σωστές επιλογές σε άμυνα και επίθεση βραχυκύκλωσε τους γηπεδούχους πήρε διαφορά στο πρώτο ημίχρονο και εν τέλει κατάφερε να πάρει και το ματς φέρνοντας πλέον τη σειρά ξανά στα μέτρα του.

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης επέστρεψε στην λογική του προκατόχου του στο μαρκάρισμα του Σπανούλη βάζοντας πάνω στον ηγέτη του Ολυμπιακού ψηλότερο παίκτη και δη τον Γκιστ που έχει γρήγορα πόδια και δεν επιτρέπει στον γκαρντ των ερυθρολεύκων να κοιτάξει το καλάθι δυσκολεύοντας του παράλληλα και την πάσα. Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά στους φετινούς τελικούς είχε στην διάθεσή του υγιή και πλήρως προπονημένο τον Αμερικανό. Η έκβαση του κυριακάτικου παιχνιδιού καταδεικνύει το πόσο κομβικός είναι ο εν λόγω παίκτης για τα αμυντικά σχέδια του τριφυλλιού. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας από την άλλη δεν μπόρεσε να βρει λύση σε αυτό το πρόβλημα για πολλοστή φορά απέναντι στον ΠΑΟ. Του κόστισε επίσης και η τακτική που ακολουθεί στην άμυνα με την αλλαγή, μετά από σκριν ψηλά, ψηλού με κοντό όπου ο Διαμαντίδης διαβάζοντας σωστά την αμυντική ανισορροπία τροφοδοτούσε συνεχώς τον Λάσμε γεγονός που φόρτωσε με φάουλ τους περιφερειακούς του Ολυμπιακού, κυρίως τον Μάντζαρη που σωματοδομικά δεν μπορούσε να " σπρώξει" τον σέντερ των πρασίνων.

Πάμε στα αυριανά. Που θα κριθεί το ματς; Εκπλήξεις δεν χωράνε στο πως θα αναζητήσουν την νίκη οι αιώνιοι. Ποστάρισμα, τροφοδοσία του Λάσμε και προσωπικές ενέργειες για τους γηπεδούχους, μακρινό σουτ, προσπάθεια να τρέξουν στον αιφνιδιασμό και έλεγχο του ρυθμού για τους φιλοξενούμενους. Αμυντικά προσανατολισμένοι οι πράσινοι που ξέρουν ότι αν το σκορ πάει χαμηλά έχουν τον πρώτο λόγο, προσπάθεια για περισσότερες επιθέσεις για τους ερυθρόλευκους που αν θέλουν να έχουν τύχη πρέπει να ανεβάσουν τον πήχη στο σκοράρισμα. Προβλέψεις δεν χωράνε. Καθίστε και απολαύστε ένα ακόμα ντέρμπι μεταξύ των μεγαλύτερων ομάδων στη χώρα και ας ελπίσουμε ότι το βράδυ θα έχουμε να ασχολούμαστε μόνο με τα του παρκέ χωρίς κουβέντα για την διαιτησία και ότι άλλο εκτός της αγωνιστικής αξίας των μεγάλων ονομάτων που θα παρελάσουν μπροστά στους δέκτες μας.

Υ.Γ. : Με τις συνεχείς διαμαρτυρίες για την διαιτησία ο προπονητής του Ολυμπιακού έχω την εντύπωση πως αδικεί την ίδια του την δουλειά, η οποία να μην λησμονούμε πως έδωσε στον σύλλογο μια ευρωπαϊκή κούπα.

Υ.Γ 2 : Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει την τιμή να ηγείται του αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ, της πιο επιτυχημένης ομάδας στην Ευρώπη την τελευταία εικοσαετία και θα πρέπει να επιδεικνύει την αντίστοιχη ωριμότητα ακόμα και αν νοιώθει ότι μπορεί να αδικείται. Δηλώσεις σαν αυτές που έκανε μετά το τέλος του τρίτου τελικού δεν ταιριάζουν στο μέγεθος ούτε το δικό του ούτε του συλλόγου.