Στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός το καλύτερο backcourt και ο Ολυμπιακός την καλύτερη front line, αλλά…

Προολυμπιακό και Ολυμπιακοί Αγώνες μάς κράτησαν σε μπασκετική εγρήγορση από την ολοκλήρωση της σεζόν μέχρι και σχεδόν τα μέσα Αυγούστου και ο ενάμιση μήνας που απομένει μέχρι να αρχίσει η νέα περίοδος μοιάζει να κυλά… βασανιστικά για όσους έχουν ήδη σύνδρομα στέρησης. Έστω κι αν από τις αρχές Σεπτεμβρίου θα έχουμε τις πρώτες εικόνες από τα φιλικά, που πάντα έχουν ενδιαφέρον, πόσω μάλλον φέτος που οι ομάδες θα εμφανιστούν σε αυτά σχεδόν σε πλήρη σύνθεση…

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φαίνεται πως έχουν αφήσει μόνο κάποια… μερεμέτια για το ρόστερ τους, καθώς για τους μεν εκκρεμεί μια προσθήκη σέντερ και για τους δε υπάρχει έστω και θεωρητικά για την ώρα η αμφιβολία για τον Πετρούσεφ και την πιθανότητα ενίσχυσης σε άλλη θέση εφόσον ο Σέρβος αποχωρήσει (επ’ ουδενί λόγω όμως ως ελεύθερος και οριστικά). Σε κάθε περίπτωση οι «αιώνιοι» ετοιμάζονται να μπουν στη μάχη για τη νέα Ευρωλίγκα ως διεκδικητές έχοντας ως σημείο αναφοράς ο καθένας μια διαφορετική «γραμμή».

Οι μεν το καλύτερο backcourt, οι δε την καλύτερη front line

Οι «πράσινοι» έχουν αναμφίβολα την καλύτερη γραμμή γκαρντ στην Ευρώπη μετά και την προσθήκη του Λορέντζο Μπράουν. Θα μπορούσαν να διεκδικήσουν αυτόν τον τίτλο ακόμη και χωρίς αυτόν, με την παρουσία Γκραντ, Σλούκα και Ναν που τα πήγαν κάτι παραπάνω από περίφημα στην πρώτη τους σεζόν στο ΟΑΚΑ, αλλά η συγκεκριμένη μεταγραφή κάνει το backcourt να αγγίζει το τέλειο σε επίπεδο πληρότητας, ποιότητας, εμπειρίας, δημιουργίας και εκτέλεσης και προκαλεί συγκρίσεις που δεν φαντάζουν πλέον τόσο ιερόσυλες με την τετράδα Διαμαντίδη, Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους και Νίκολας του 2009.



Οι «ερυθρόλευκοι», από την άλλη, έχοντας ήδη την πληρέστερη front line από την περασμένη σεζόν, ήρθαν να προσθέσουν τον Σάσα Βεζένκοφ δημιουργώντας στο «4» και στο «5» δύο τριάδες ψηλών που δεν υπάρχουν σε καμία άλλη ομάδα του ανταγωνισμού συνδυάζοντας μέγεθος, όγκο αλλά και αθλητικότητα στη θέση του σέντερ με Φαλ, Μιλουτίνοφ και Ράιτ, ενώ σε αυτή του πάουερ φόργουορντ απειλή με κάθε τρόπο και από κάθε απόσταση με Βεζένκοφ, Πίτερς και Πετρούσεφ.

Αυτός που περιμένουν

Επειδή όμως εχθρός του πολύ καλού είναι το… τέλειο, οι δύο «αιώνιοι» δεν είναι υπερπλήρεις, ή έστω ανάλογα ισχυροί, στις υπόλοιπες θέσεις. Τουλάχιστον ως τώρα και μέχρι αποδείξεως του εναντίου στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός αναζητεί ακόμη τον ψηλό που θα πλαισιώσει τον Ματίας Λεσόρ γνωρίζοντας καλά πως ακόμη και ο βιονικός Γάλλος που ξεπέρασε κάθε προσδοκία στην πρώτη του σεζόν θα χρειαστεί μεγαλύτερη στήριξη στη δεύτερη, όπου-συν τοις άλλοις-θα έχει να διαχειριστεί και την κόπωση μιας σεζόν που πρακτικά τελείωσε για εκείνον στις 10 Αυγούστου. Ο χρήσιμος πλην εύθραυστος Κώστας Αντετοκούνμπο και ο προικισμένος πλην άχρωμος Όλεκ Μπαλτσερόφσκι, ακόμη και ο ικανός να δώσει λύσεις στο «5» Ντίνος Μήτογλου, ασφαλώς δεν αφήνουν τον Παναθηναϊκό «ολόγυμνο» στη θέση του σέντερ πίσω από τον Λεσόρ, αλλά είναι προφανές πως απαιτείται ένα πιο… σίγουρο backup, με τον ανταγωνισμό αρκετά ενισχυμένο στη συγκεκριμένη θέση.



Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, πρόσθεσε δίπλα στον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και τον Τόμας Γουόκαπ τον Λούκα Βιλντόσα, αλλά φαίνεται να μην έχει καλύψει επαρκώς την απουσία ενός elite χειριστή/σκόρερ, με προσωπική φάση. Ο πρώτος έδειξε πως μπορεί να αναλάβει τέτοια καθήκοντα αλλά όχι με συνέπεια επιπέδου… Ναν, Τζέιμς ή Λάρκιν, ο δεύτερος έχει πολύτιμα μεν αλλά διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του ηγέτη της περιφέρειας και ο τρίτος είναι ερωτηματικό αν θα μπορέσει να ξεδιπλώσει το αναμφισβήτητο ταλέντο του σε συνθήκες ανάλογης ή μεγαλύτερης πίεσης με αυτή στον Παναθηναϊκό που φάνηκε να «πνίγεται» από το… πρέπει. Ο Κίναν Έβανς έχει το προφίλ για να τικάρει όλα τα κουτάκια του παίκτη που λείπει από τον Ολυμπιακό, αλλά κι αυτός θα λείπει τουλάχιστον ως το τέλος του 2024 και μένει να φανεί πόσο θα τον έχει επηρεάσει (ψυχολογικά, σωματικά και αγωνιστικά) ο δεύτερος πολύ σοβαρός τραυματισμός του σε 17 μήνες.

Ναι, αλλά με το «3» τι θα γίνει;

Σε κάθε περίπτωση, ο μεν Παναθηναϊκός μπορεί-τελικά-να βρει αυτό που έψαχνε ως συμπλήρωμα του Λεσόρ, με την προσθήκη του Ομέρ Γιουρτσεβέν ή κάποιου άλλου ψηλού και ο δε Ολυμπιακός μπορεί-τελικά-να πάρει τα στοιχεία που λείπουν από την περιφέρειά του από τον Έβανς όταν αυτός επιστρέψει στη δράση. Εκεί, πάντως, που οι δύο «αιώνιοι» φαίνεται πως δεν έχουν στην ατζέντα τους να ενισχυθούν περισσότερο και ίσως θα έπρεπε είναι η θέση «3». Και εξηγούμαστε…

Ο Παναθηναϊκός δεδομένα θα ποντάρει πολύ σε σχήματα με τρία γκαρντ, που του δίνει την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει η προσθήκη του Μπράουν, ενώ και ο Γκριγκόνις σε αρκετές περιπτώσεις θα χρειαστεί να… ανέβει στο «3». Ο Καλαϊτζάκης θα επιστρατευτεί κυρίως για αμυντικές αποστολές, και ο Παπαπέτρου μοιάζει η πιο σίγουρη λύση για ένα συμβατικό σχήμα με κανονικό σμολ φόργουορντ. Σίγουρα, πάντως, τα σχήματα με τρία γκαρντ ή τον Γκριγκόνις στο «3», θα είναι ευάλωτα απέναντι σε ομάδες με αθλητικά ή μεγάλου μεγέθους τριάρια, οι πεντάδες με τον Καλαϊτζάκη δεν θα έχουν ανάλογη αποτελεσματικότητα μεταξύ άμυνας και επίθεσης από το «3», ενώ για τον Ιωάννη είναι ένα ερωτηματικό πώς θα παρουσιαστεί μετά από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό και ένα καλοκαίρι που θυσίασε το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων για να επιτρέψει στο σώμα του να επανέλθει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.



Ο Ολυμπιακός ασφαλώς έχει το κεφάλι του ήσυχο με τον Κώστα Παπανικολάου στο «3». Όμως με τον αρχηγό του να βαδίζει στα 35 και μετά από ένα ακόμη βεβαρημένο καλοκαίρι λόγω Εθνικής ομάδας, ίσως θα χρειαζόταν κάτι ακόμη στη συγκεκριμένη θέση. Σύμφωνοι, ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκης έχουν κατά συνθήκη χρησιμοποιηθεί σε αυτή τη θέση, ενώ πλέον μπορεί να γίνει πιο σύνηθες και ένα σχήμα με τρία γκαρντ, ωστόσο αυτά μοιάζουν περισσότερο με ημίμετρα. Όπως αμφιβόλου αποτελεσματικότητας θα ήταν να δούμε τον Βεζένκοφ και τον Πίτερς να παίρνουν λεπτά στο «3», μιας και δεν χωράνε όλοι για πολλή ώρα στη φυσική τους θέση, το «4».



Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: το ότι θεωρητικά Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν είναι τόσο πλήρεις στο «3» όσο είναι οι μεν στα γκαρντ και οι δε στους ψηλούς ή όσο μπορούν να γίνουν οι «πράσινοι» στη front line με ένα καλό συμπλήρωμα του Λεσόρ ή οι «ερυθρόλευκοι» στο backcourt με τον υγιή Έβανς, δεν σημαίνει πως έχουν και κάποια τεράστια αχίλλειο πτέρνα που είναι ικανή να τους εκτροχιάσει. Άλλωστε με την ίδια «έλλειψη» έφτασαν αμφότεροι στο Final 4 του Βερολίνου, ενώ και ο ανταγωνισμός τους στην Ευρωλίγκα-αν τον… ξεψαχνίσουμε-θα εντοπίσουμε αρκετές και σίγουρα μεγαλύτερες αδυναμίες στη στελέχωση των διαφόρων ρόστερ. Όμως επειδή οι δύο «αιώνιοι» αναζητούν την τελειότητα, επισημαίνουμε απλώς τη/τις θέση/εις που δεν μοιάζουν ασυναγώνιστοι.