Μην υποτιμάτε την Ελλάδα μου…

Αυτό ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη… Σε ένα καλοκαίρι αβεβαιότητας, με τις μεγάλες απουσίες Σλούκα, Καλάθη, Ντόρσεϊ και την πολύ πιθανή (και πιο «ηχηρή» όλων) του Γιάννη Αντετοκούνμπο, η Εθνική ομάδα φρόντισε από το πρώτο της φιλικό να στείλει μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Πως μπορεί οι απόντες να είναι σημαντικοί, αλλά οι παρόντες είναι πάντα σημαντικότεροι και αυτοί που θα μας εκπροσωπήσουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι ό,τι… περίσσεψε, αλλά αξίζουν τον σεβασμό και την προσοχή όλων μας.

Κι επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, αυτό το καλοκαίρι προσφέρει την ευκαιρία σε αρκετά παιδιά να κάνουν βήματα μπροστά και να προετοιμαστούν για την επόμενη μέρα. Που ήρθε ήδη! Το αναντικατάστατο εδώ και μια δεκαετία back court των Καλάθη και Σλούκα λείπει, αλλά οι αντικαταστάτες τους τα κατάφεραν περίφημα. Ο μεν Τόμας Γουόκαπ στο ντεμπούτο του έμοιαζε σαν να παίζει χρόνια με τη γαλανόλευκη, ο δε Μιχάλης Λούντζης άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία και έδειξε πανέτοιμος να γεμίσει τα τεράστια παπούτσια των απόντων γκαρντ. Οι δυο τους συνδύασαν σκληράδα στην άμυνα με σκορ και δημιουργία στην επίθεση. Δυσκόλεψαν στο μέτρο του δυνατού τη ζωή του απίθανου Ντόντσιτς, έβαλαν το κορμί τους στη φωτιά, αντιμετώπισαν αποτελεσματικά ψηλότερους αντιπάλους στις αλλαγές και έδωσαν τον τόνο σε όλη την ομάδα.



Ο Ντίνος Μήτογλου επιστρέφοντας στη δράση μετά από ενάμιση χρόνο και μια σοβαρή περιπέτεια, πιστοποίησε πως όλο αυτό το διάστημα δεν έκλαιγε τη μοίρα του, αλλά δούλευε σκληρά για την επιστροφή του. Και πέρα από σωματικά έτοιμος, έδειξε και πνευματικά στο απαιτούμενο επίπεδο παίζοντας με περισσή αυτοπεποίθηση. Άνοιξε το γήπεδο με το σουτ ή την απειλή του, έσπρωξε, σκρίναρε, πήρε ριμπάουντ και φάνηκε πως θα είναι όπως τον ξέραμε και ακόμη καλύτερος σε πολύ συντομότερο διάστημα από ό,τι πιστεύαμε. Και μόνο καλύτερος μπορεί να εμφανιστεί στην πορεία προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο «4» αλλά και στο «5».

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο πρόσφερε ακόμη μια απόδειξη πως δεν παίζει με… βύσμα στην Εθνική ομάδα. Η αστείρευτη ενέργειά του, που είναι μεταδοτική για τους συμπαίκτες του και… εκνευριστική για τους αντιπάλους του, είναι πολύτιμη σε κάθε ομάδα. Η ετοιμότητά του ήταν ένα ακόμη ζητούμενο, αφού στους Μπακς ο ρόλος του είναι πολύ περιορισμένος, αλλά ο τύπος αυτός μεταμορφώνεται όποτε φορά τα γαλανόλευκα και κλείνει τα στόματα όσων τον αμφισβητούν. Ίσως και να δείχνει στον εαυτό του πως ίσως άξιζε να έχει έναν καλύτερο ρόλο σε μια ομάδα, έστω και στην Ευρωλίγκα, από το να περιορίζεται στο garbage time του ΝΒΑ.



Ο δε Κώστας Παπανικολάου… απλά συγκινητικός. Τα 6/6 τρίποντα ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα, αφού η προσφορά του εδώ και πάνω από 15 χρόνια με το εθνόσημο δεν μετριέται με αριθμούς και δεν αποτυπώνεται σε όλο της το μεγαλείο. Κι όταν ο αρχηγός σου, στα 34 πλέον, με ένα παιδί στην αγκαλιά και ένα στο… δρόμο, βουτά, τρέχει και πηδά περισσότερο από όλους, είναι υποχρεωμένος να το κάνει και ο… 22ος αυτής της ομάδας.

Πέρα από το step up αρκετών παικτών, το πιο ευχάριστο νέο της βραδιάς ήρθε από την ελληνική επίθεση. Αυτή που όλοι πιστεύαμε πως χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τις εμπνεύσεις Καλάθη και Σλούκα και το σουτ του Ντόρσεϊ θα πάσχιζε να ξεπεράσει τους 70-75 πόντους. Μπορεί η Σλοβενία να μη φημίζεται για την άμυνά της, αλλά πόσοι περίμεναν η Εθνική ομάδα να βάλει 98 χωρίς τους παίκτες που τα προηγούμενα χρόνια είχαν πάνω από το 50% της παραγωγής της σε πόντους, ασίστ και γενικότερα διαχείριση κατοχών; Τα 13/27 τρίποντα ασφαλώς και είναι μια απάντηση, αλλά μάλλον… εύκολη, αφού η ελληνική ομάδα δημιούργησε πολύ καλές προϋποθέσεις σουτ. Και παρότι χρειάστηκε επτά λεπτά για να καταγράψει την πρώτη της ασίστ στο παιχνίδι, τελείωσε το ματς με 23! Η πρόθεση του Δημήτρη Ιτούδη να τροφοδοτήσει την επίθεση από την ενέργεια στην άμυνα φαίνεται πως εισακούεται, αφού η Εθνική ομάδα πήρε πολύ σκορ από λάθη αντιπάλων και στο ανοιχτό γήπεδο.



Ασφαλώς υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Η Εθνική ομάδα δέχτηκε 91 πόντους, 49 στο ημίχρονο, με τους Σλοβένους να έχουν 12 χαμένες βολές. Πιάστηκε αρκετές φορές στον ύπνο στο αμυντικό τρανζίσιον ή σε επαναφορές από τον ιδιοφυή Ντόντσιτς, ενώ στο πρώτο δεκάλεπτο πρόσφερε επτά επιθετικά ριμπάουντ στους γηπεδούχους (που πήραν μόλις άλλα τέσσερα στο υπόλοιπο ματς). Οι παγίδες ή το zone press χρήζουν βελτίωσης, αλλά αυτά τα πράγματα διορθώνονται και η ομάδα διαθέτει τα εργαλεία, με βάση τα αθλητικά χαρακτηριστικά και την αυταπάρνηση των παικτών, για να αντεπεξέλθει.

Ο χρόνος μόνο σύμμαχος μπορεί να είναι σε αυτή την ομάδα και στα επόμενα δυνατά φιλικά, αλλά κυρίως στα επίσημα, θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε. Για την ώρα, κρατάμε από τη Λιουμπλιάνα την εικόνα πραγματικής ομάδας, με διάθεση αυτοθυσίας στην άμυνα και αλτρουισμό στην επίθεση, που έδειξε απέναντι σε ένα φαβορί αν όχι για μετάλλιο, για το απευθείας εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.



Μεγαλύτερος εχθρός της Εθνικής είναι από την μιζέρια που σκόρπισαν οι απουσίες να φτάσουμε στο άλλο άκρο, αυτό της υπεραισιοδοξίας, μετά τη νίκη στη Σλοβενία. Χαμηλά το κεφάλι και βήμα-βήμα. Όσοι υποτίμησαν τους παρόντες, πήραν το πρώτο μήνυμα. Αν συνεχίσουν να υποτιμούν την ελληνική ομάδα, μόνο καλό θα της κάνουν. Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτά τα παιδιά που θυσιάζουν το καλοκαίρι τους για τη γαλανόλευκη δεν θα υποτιμήσουν την προσπάθεια και τους κόπους τους. Θα κάνουν αυτό που πραγματικά μπορούν και αυτό είναι η μοναδική «απαίτηση» που μπορεί να έχουμε από αυτούς.

ΥΓ: Η αστειότητα με τους γηγενείς διαιτητές που σφυρίζουν με τέτοιο τρόπο στα εντός έδρας φιλικά των εθνικών ομάδων πρέπει να σταματήσει. Δεν βοηθούν κανέναν, ούτε καν τις δικές τους ομάδες, που συνηθίζουν στα φιλικά σφυρίγματα και όταν προσγειώνονται στη σκληρή πραγματικότητα στις μεγάλες διοργανώσεις είναι αργά. Μια «πενηνταρίσια» ή ακόμη και κακή διαιτησία είναι πολύ προτιμότερη από μια ευνοϊκή σε φιλικό παιχνίδι.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis