Τι θα προσφέρει ο Σλούκας και τι χρειάζεται ακόμη ο Παναθηναϊκός

Η μετακίνηση του Κώστα Σλούκα στον Παναθηναϊκό τάραξε τα νερά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την μπασκετική Ευρώπη.

Πέρα όμως από τις εντυπώσεις που κέρδισαν οι «πράσινοι» αποκτώντας έναν παίκτη που μεγαλούργησε με τη φανέλα του Ολυμπιακού αλλά δεν συμφώνησε να παραμείνει εκεί, υπάρχει και η… ουσία. Με την προσθήκη του διεθνή γκαρντ, έστω και στα 33 του, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν ανεβαίνει όχι επίπεδο, αλλά… επίπεδα.

Elite playmaking

Ο Παναθηναϊκός με την προσθήκη του Κώστα Σλούκα αποκτά έναν από τους 2-3 κορυφαίους πλέι μέικερ στην Ευρώπη, με την… παραδοσιακή και «ορθόδοξη» σημασία του όρου. Είναι ένας εγκεφαλικός παίκτης, που ξέρει να διαβάζει άριστα το παιχνίδι, να διαβλέπει τις αδυναμίες της αντίπαλης άμυνας και να στήνει υποδειγματικά το πικ εν ρολ. Την περασμένη σεζόν είχε στην Ευρωλίγκα 5,6 ασίστ ανά αγώνα, αλλά αυτός ο αριθμός δεν αποτυπώνει πλήρως την επίδραση που είχε στο δημιουργικό κομμάτι του Ολυμπιακού. Ο 33χρονος άσος πρόσφερε 13,6 πόντους από τις δικές του ασίστ σε κάθε αγώνα της ομάδας του στην Ευρωλίγκα, ενώ στο διάστημα που ο ίδιος ήταν στο παρκέ πρόσφερε το 44,4% των ασίστ των «ερυθρόλευκων».



Μαζί με τον Λούκα Βιλντόσα, που είχε 3,9 ασίστ ανά αγώνα στον Ερυθρό Αστέρα, πρόσφερε 9 πόντους κατά μέσο όρο από δική του δημιουργία στους συμπαίκτες του και είχε το 31,8% των ασίστ της ομάδας όσο ήταν στο παρκέ (παρότι συχνά συνυπήρχε στην πεντάδα με τον Φακούντο Καμπάτσο), αντιλαμβάνεται κανείς πως ο Παναθηναϊκός που υπέφερε στο playmaking τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα μετά την αποχώρηση του Νικ Καλάθη, έχει επιτέλους όχι έναν αλλά δύο σπουδαίους δημιουργούς.

Ένας άνθρωπος για να παίρνει τις αποφάσεις και τα μεγάλα σουτ

Η μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με την εποχή Καλάθη, του τελευταίου μεγάλου πλέι μέικερ που είχε ο Παναθηναϊκός, είναι πως με την άφιξη του Κώστα Σλούκα έχει ένα επιπλέον ατού. Ο παίκτης που θα παίρνει τις περισσότερες αποφάσεις στους αγώνες και πιθανότατα… όλες στα κρίσιμα σημεία τους, έχει το επιπλέον όπλο (εν αντιθέσει με τον Νικ) της προσωπικής απειλής. Την περασμένη περίοδο διαχειριζόταν το 24,5% των κατοχών του Ολυμπιακού, δημιουργώντας ή εκτελώντας, στο διάστημα που ήταν στο παρκέ.

Ο νεοαποκτηθείς άσος είναι από τους καλύτερους clutch παίκτες στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, καθώς δεν διστάζει να παίρνει την ευθύνη και συνήθως δικαιώνεται. Θυμηθείτε πόσα και πόσα παιχνίδια έχει κρίνει με σουτ στο τέλος και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Οι «πράσινοι» θα έχουν-επιτέλους και ίσως για πρώτη φορά μετά από τα χρόνια του… Διαμαντίδη-έναν παίκτη που θα καθορίζει τα παιχνίδια με τις αποφάσεις του, εκτελώντας ο ίδιος ή δημιουργώντας-αφήνοντας την μπάλα σε σίγουρα χέρια.

Σουτ από… παντού

Ο Κώστας Σλούκας δεν έχει την «ετικέτα» του κλασικού σουτέρ, ωστόσο είναι ικανότατος στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μπορεί να απειλήσει από μέση και μακρινή απόσταση, με στατικό σουτ ή και από ντρίμπλα, αφού έχει δουλέψει ώρες ατελείωτες στη γρήγορη εκτέλεση και το ταχύτατο release της μπάλας, προκειμένου να προλαβαίνει τους αθλητικότερους ή ψηλότερους αντιπάλους του.

Φέτος στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας ήταν-παραδόξως-πολύ άστοχος στα τρίποντα με μόλις 30,9% (29/94), ωστόσο στα playoffs έκανε γιγαντιαίου step up με 47,1% (8/17) πίσω από τα 6,75μ., παρά την ασφυκτική άμυνα που είχε να αντιμετωπίσει από τη Φενέρμπαχτσε. Στο Final 4 ήταν λιγότερο αποτελεσματικός, με 1/6 τρίποντα συνολικά.

Στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα εκτελεί με το πολύ καλό 39,9%, μολονότι πολλά από αυτά τα σουτ δεν είναι ελεύθερα ή στατικά. Ο Σλούκας είχε φέτος 50% από τις δύο γωνίες του τριπόντου και 37% από την κορυφή, ενώ έχει 71% σε σουτ μέσης απόστασης από την αριστερή πλευρά. Αυτές είναι οι αγαπημένες του θέσεις για σουτ.

Νοοτροπία νικητή και επαγγελματία

Μια όχι αμιγώς αγωνιστική αλλά με τέτοια προέκταση σημαντική παράμετρος της μεταγραφής του Σλούκα στον Παναθηναϊκό είναι πως η ομάδα αποκτά έναν παίκτη με νοοτροπία νικητή. Τα «παράσημά» του μιλούν από μόνα τους, αφού έχει κατακτήσει τρεις φορές την Ευρωλίγκα και έχει φτάσει σε δέκα Final 4 συνολικά, ενώ έχει σηκώσει άλλα επτά εγχώρια πρωταθλήματα και άλλα έξι Κύπελλα. Και σε όλες τις ομάδες αυτές είχε πολύ σημαντικό ρόλο…



Παράλληλα, ο επαγγελματισμός του είναι σε… άλλο level. Παρότι δεν ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο της χρυσής γενιάς των γεννημένων το 1990, έκανε μάλλον την καλύτερη καριέρα και υπέγραψε τα πιο προσοδοφόρα συμβόλαια από όλους. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς του, καθώς μεταμορφώθηκε με τα χρόνια από ένα στρουμπουλό έφηβο σε έναν παίκτη που… τερμάτισε τις περιορισμένες προδιαγραφές του κορμιού του σε αθλητικότητα, ενώ με τα χρόνια βελτίωσε αισθητά το σουτ, το διάβασμα του παιχνιδιού και τη δημιουργία του, συνεργαζόμενος και με σπουδαίους προπονητές, όπως ο Ίβκοβιτς, ο Σφαιρόπουλος, ο Ομπράντοβιτς και ο Μπαρτζώκας.

Ισχυρό κίνητρο

Ο Κώστας Σλούκας μπορεί να πήρε από τον Παναθηναϊκό το μεγαλύτερο συμβόλαιο που του πρόσφερε η αγορά, αλλά η απόφαση να… αλλάξει στρατόπεδο «αιώνιου» ποτέ δεν είναι εύκολη για έναν αθλητή. Το γεγονός ότι ο Σλούκας πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση, είτε κάποιος συμφωνεί είτε διαφωνεί με αυτή, μαρτυρά πως έχει ισχυρό κίνητρο ακόμη και στα 33 του να αποδείξει και να κερδίσει πράγματα.

Αν ήθελε την… ησυχία του θα πήγαινε στη Φενέρμπαχτσε, στην Παρτιζάν ή την Αρμάνι Μιλάνο. Εκείνος όμως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, που τον φέρνει αυτομάτως απέναντι στην παλιά του ομάδα. Προφανώς ένα έξτρα κίνητρο για τον ίδιο αποτελεί να αποδείξει πως μπορεί να είναι ο αδιαμφησβήτητος ηγέτης μιας ομάδας και με τον χρόνο που ο ίδιος θέλει στο παρκέ και με την μπάλα στα χέρια για να αποφασίζει.

Οι κρίσιμες επόμενες κινήσεις του Παναθηναϊκού

Μπορεί να χάθηκαν μεγάλοι στόχοι, από τον Καμπάτσο και τον Πάντερ, μέχρι τον Έξουμ και τον Ερνανγκόμεθ, ωστόσο ο Παναθηναϊκός έχει κάνει πλέον άλματα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ρόστερ ικανού να επιστρέψει αρχικά στα playoffs και κατ’ επέκταση να διεκδικήσει θέση στο Final 4.

Απομένουν όμως ακόμη 4-5 κινήσεις που θα είναι πολύ κρίσιμες και θα καθορίσουν πόσο ψηλότερο από πέρσι θα είναι το ταβάνι της ομάδας. Ιδιαίτερα σημαντική θα είναι η προσθήκη του γκαρντ που θα πλαισιώσει Σλούκα, Βιλντόσα, Γκραντ και Μωραΐτη. Κι επειδή ουδείς εκ των παραπάνω θεωρείται elite σουτέρ, θα χρειαστεί ο παίκτης που θα έρθει να είναι killer από μακριά. Ταυτόχρονα, θα χρειαστεί να δούμε πώς θα λειτουργήσει η περιφέρεια στο αμυντικό κομμάτι, αφού από τους υπάρχοντες παίκτες ο πιο συνεπής στην πίεση στην μπάλα είναι ο… Μωραΐτης. Βιλντόσα και Γκραντ παρότι δεν υστερούν αθλητικά (όπως π.χ. ο Σλούκας) δεν έχουν αμυντική συνέπεια και θα χρειαστεί να πλαισιωθούν καταλλήλως. Μήπως τελικά θα ήταν χρήσιμος ο τίμιος Πάρις Λι;

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επίσης δύο φόργουορντ (στις θέσεις «3» και «4» δηλαδή), με την περίπτωση του Χεζόνια να μοιάζει ιδανική αλλά να είναι ταυτόχρονα και δύσκολη. Όσο για το «5», η παραμονή του Παπαγιάννη θα ήταν ευχής έργο, αφού ο ίδιος θα μπορούσε να ευεργετηθεί συνεργαζόμενος με δημιουργούς όπως οι Σλούκας και Βιλντόσα και με έναν προπονητή που ξέρει ακριβώς για τι τον χρειάζεται και πώς μπορεί να τον αξιοποιήσει καταλλήλως.

Κοινώς… υπάρχει ακόμη δρόμος για να συμπληρωθεί το παζλ του νέου Παναθηναϊκού. Η διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι πως οι προσθήκες ως τώρα δεν μένουν στο επίπεδο των εντυπώσεων, αλλά είναι ουσίας και με ορίζοντα όχι λίγους μήνες, αλλά αρκετά χρόνια (εξ ου και η διάρκεια στα συμβόλαια Σλούκα, Λεσόρ, Βιλντόσα, Μήτογλου).