Ήταν ένας μυρωδιάς, ένας αχώνευτος και ένας ηθοποιός. Και πήραν το Ευρωμπάσκετ

* Η καλύτερη ομάδα είναι αυτή που κάνει τους παίκτες της να δείχνουν ανώτεροι από ό,τι πραγματικά είναι. Η Ισπανία το έκανε με διαφορά καλύτερα από κάθε ομάδα στο Ευρωμπάσκετ και δικαίως το πήρε. Αθροιστικά είχε το λιγότερο ταλέντο από τουλάχιστον 4-5 ομάδες στη διοργάνωση. Όμως το μπάσκετ δεν είναι πρόσθεση και μαθηματικά, αλλά χημεία.

* Το 2007 τούς το στέρησε ένας νατουραλιζέ, ο Χόλντεν. Το 2022 τους το χάρισε ένας άλλος, ο Λορέντζο Μπράουν. Αυτός είναι ο πραγματικός MVP και-κακά τα ψέματα-δίχως αυτόν (και ελλείψει των τραυματιών Ρούμπιο και Γιουλ ή του αποστρατευμένου Τσάτσο) η κούπα δεν θα είχε έρθει ποτέ. Όμως προφανώς δεν θα ήταν ωραία «εικόνα» να πάρει το βραβείο ένας Αμερικανός σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση.



* Μάλλον όμως το βραβείο MVP πάει στον «μυρωδιά» κατά τους Έλληνες μπασκετογνώστες Σέρτζιο Σκαριόλο. Ρεσιτάλ στησίματος, κατανομής ρόλων, τακτικής, καθαρού μυαλού, ψυχραιμίας και προσαρμογών σε κάθε παιχνίδι. Μέχρι και στην... επιλογή ξένου παίκτη αρίστευσε. Προφανώς ο άνθρωπος που έχει κατακτήσει οκτώ μετάλλια από τον πάγκο της Ισπανίας, που έχει πάρει πρωτάθλημα ΝΒΑ ως βοηθός και που έχει στο παλμαρέ του από πρωτάθλημα με τη Μάλαγα μέχρι Eurocup με την Βίρτους Μπολόνια δεν έχει αρκετά «γαλόνια» για να πείσει ορισμένους για τις αρετές του.

* Αχρείαστες πάντως οι υπεραναλύσεις. Το Ευρωμπάσκετ κατέληξε στη χώρα που είναι σταθερά από το 1979 στην οκτάδα των Ευρωμπάσκετ κατακτώντας μετάλλιο σε κάθε διοργάνωση από το 1999 με εξαίρεση το 2005 που… έμεινε τέταρτη, ενώ στο μεταξύ έχει κατακτήσει δύο χρυσά σε Παγκόσμιο και άλλα τέσσερα σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στη χώρα που αυτό το καλοκαίρι σε επίπεδο «μικρών» εθνικών ομάδων έπαιξε σε όλους τους τελικούς, U16, U17, U18 και U20, αγοριών και κοριτσιών. Και στη χώρα που έχει το με διαφορά από το δεύτερο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, σε αυτό που έχει χώρο για σούπερ σταρ, ακριβοπληρωμένους ξένους αλλά και γηγενείς ικανούς να διαπρέψουν ως ρολίστες σε αξιόλογες ομάδες.



* Ο αχώνευτος Ρούντι αξίζει ένα pasillo μόνος του. Στα 37 του, με σακατεμένη (εδώ και χρόνια) μέση, με όλες τις παλιοσειρές να έχουν αποχωρήσει και μια ομάδα που λίγοι πίστευαν πως θα επιβίωνε μετά τους «8», εκείνος ηγήθηκε της προσπάθειας. Όχι σε ρόλο τοτέμ ή διακοσμητικό, αλλά δίνοντας πρώτος το παράδειγμα με το πάθος και το ομαδικό του πνεύμα. Κι όταν οι Πραντίγια, Αρόστεγκι, Ντίαθ και Πάρα βλέπουν τον αρχηγό τους σε αυτή την ηλικία να σκίζεται, οι «νεοσύλλεκτοι» δεν μπορούν να μείνουν απαθείς.

* Τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ Γκασόλ, αλλά δεν είναι και… ηθοποιοί. Ο Γουίλι ήταν ανίκητος στο low post εκθέτοντας κάθε «βουνό» που βρήκε μπροστά του, ο… Μπο Κρουζ σε ένα σενάριο ανώτερο του Hustle ξεπέρασε τον εαυτό του στον τελικό και η οικογενειοκρατία στην εθνική Ισπανίας αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά «βυσματική».



* Η Γαλλία πήρε ίσως και περισσότερα από όσα άξιζε σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. Παρουσίασε ελάχιστα πράγματα στην επίθεση, στηρίχτηκε περισσότερο στο ατομικό ταλέντο συγκεκριμένων παικτών, «τράφηκε» κυρίως από την άμυνά της και εκμεταλλεύτηκε τις αυτοχειρίες Τούρκων και Ιταλών για να φτάσει στα ημιτελικά όπου είχε το χαμηλό εμπόδιο της Πολωνίας. Όσο για την επιλογή του Ρούντι Γκομπέρ στην κορυφαία πεντάδα… ασχολίαστο.

* Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επελέγη (πανηγυρικά από ό,τι λένε οι πληροφορίες) στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης κι ας αποκλείστηκε η Εθνική ομάδα στα προημιτελικά. Κι όποιος βιαστεί να μιλήσει για… μάρκετινγκ, ας αναζητήσει στην κορυφαία ομάδα τον Ντόντσιτς ή τον Γιόκιτς. Παραμένει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, όπως παραμένει και μέσα μας το βάρος πως αυτόν το Σεπτέμβρη χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα να επιστρέψει στο βάθρο. Και φυσικά ο Greek Freak έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό. Οι εποχές που κέρδιζαν οι ομάδες με τον καλύτερο παίκτη ή τους περισσότερους καλούς παίκτες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Άλλα στοιχεία προέχουν πλέον και με αυτά πρέπει να «τροφοδοτήσουμε» τον Γιάννη για να μας οδηγήσει ψηλά στο μέλλον.

View this post on Instagram

A post shared by Giannis Ugo Antetokounmpo (@giannis_an34)