Η ζωή χωρίς τον Γιάννη και η Εθνική που πρέπει να σπάσει το ταβάνι

Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή δεν πρέπει να τα έχουμε δεδομένα. Η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο ασφαλώς και πληγώνει τις φιλοδοξίες της Εθνικής ομάδας, που όμως δεν ωφελεί σε τίποτα να… κλαίει τη μοίρα της και η μόνη «υποχρέωση» που έχει είναι να παρουσιάσει την καλύτερη εκδοχή του διαθέσιμου δυναμικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο… προδότης Γιάννης

Ρίχνεις μια ματιά στα σχόλια σε social media για την απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο και σε πιάνει μια αηδία… Ο άνθρωπος που διαφημίζει την Ελλάδα περισσότερο από ό,τι έχει κάνει οποιοσδήποτε άλλος, αντιμετωπίζεται από μια μικρή αλλά ως συνήθως θορυβώδη μερίδα ως περίπου εθνικός μειοδότης και προδότης. Αν όλα αυτά δεν εκπορεύονται από τους ανάξιους έστω και να χαρακτηρίσεις ρατσιστές, τότε πρόκειται για αδαείς, αιθεροβάμονες ή ακόμη και ζηλόφθονες.



Για να το ξεκαθαρίσουμε: Αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήθελε εξ αρχής να απέχει, γιατί να μην το δήλωνε εδώ και μήνες; Μήπως θα γλίτωνε αυτά που του «σούρνουν» διάφοροι και τώρα; Γιατί ενώ η σεζόν στο ΝΒΑ αρχίζει τέλη Οκτωβρίου να έκανε ακαταπαυστα θεραπείες και αποκατάσταση (ναι, ακόμη και στα ταξίδια του) δίνοντας μάχη με το χρόνο; Γιατί να μην βρίσκεται σε διακοπές διαρκείας ακολουθώντας με το πάσο του το πρόγραμμα με χρονοδιάγραμμα να είναι έτοιμος στα τέλη Σεπτεμβρίου, όταν θα αρχίσει η προετοιμασία των Μπακς; Ρητορικά ερωτήματα, ασφαλώς…

Είναι βέβαιο πως κάποιοι δεν θα πειστούν ή δεν θα καταλάβουν γιατί πολύ απλά δεν θέλουν να καταλάβουν. Είναι πιο «βολικό» να αποδομείς κάποιον μάλλον… «Θρέφει» το πληγωμένο σου εγώ να προσπαθείς να υποβιβάσεις κάποιον και είναι πιο εύκολο από το να προσπαθήσεις να ανέβεις εσύ ψηλότερα. Ορισμένοι αρνούνται να καταλάβουν πως μιλάμε για έναν 29χρονο αθλητή πλέον, που οφείλει, στον εαυτό του, την καριέρα του, αλλά και την Εθνική ομάδα, να προσέξει το σώμα του γιατί η σταδιοδρομία του δεν τελειώνει στη Μανίλα. Και ότι-καλώς ή κακώς επειδή βρισκόμαστε στο 2023-ο συγκεκριμένος αθλητής είναι η μηχανή που κόβει λεφτά για έναν ολόκληρο οργανισμό, ο οποίος έχει επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια πάνω του. Και σκοπεύει να του προσφέρει το ίσως μεγαλύτερο συμβόλαιο της ιστορίας σε δύο χρόνια, πάνω από 400 εκατ. δολάρια, για πενταετές συμβόλαιο.

Στο κάτω-κάτω, ο Γιάννης δεν οφείλει να απολογηθεί σε κανέναν. Έχει αποδείξει αν αγαπά ή όχι την Ελλάδα και την Εθνική ομάδα. Και έχει αποδειχτεί ότι έχει προσφέρει στη χώρα πολύ περισσότερα από ό,τι η ίδια σε αυτόν. Μια χώρα που μπορεί πλέον να μην τον καταδιώκει ως… παράνομο όπως κάποτε, πριν γίνει διάσημος και πλούσιος, αλλά κάποιοι ακόμη και τώρα τον αντιμετωπίζουν ως «ξένο». Ναι, αυτόν που «ταξίδεψε» την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο μέσω της καριέρας του στο ΝΒΑ.

Η «μισή» Εθνική ομάδα

Θα ήταν υποτιμητικό να πει κανείς πως με αυτά και με αυτά η Εθνική ομάδα πηγαίνει με… μισή ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Πρωτίστως δεν το αξίζουν οι παρόντες και η προσπάθειά τους, που δικαιούται τον σεβασμό όλων. Όμως κυριολεκτικά η Ελλάδα θα πάει στη Μανίλα ακριβώς με τη μισή ομάδα, αφού σε σχέση με το περσινό Ευρωμπάσκετ θα απουσιάσει μια εξάδα παικτών και όχι… τυχαίων: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Κώστας Σλούκας, Νικ Καλάθης, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Δημήτρης Αγραβάνης και (πιθανώς) Κώστα Αντετοκούνμπο. Οι τέσσερις, δε, από αυτές τις απουσίες είναι από τις λεγόμενες βαρβάτες, αφού πέρα από τον Greek Freak θα λείψουν οι άλλοι δύο δημιουργοί στους οποίους βασίστηκε η Εθνική ομάδα κοντά μια δεκαετία τώρα, αλλά και ο καλύτερος σουτέρ που είχαμε εδώ και χρόνια με τη γαλανόλευκη.

Συνεπώς, τόσο το πλήθος των απουσιών όσο και η κλάση των απόντων δυσχεραίνουν τη μετάβαση για την Εθνική ομάδα, που καλείται σε διάστημα ενός μήνα (24/7 άρχισε η προετοιμασία) να δημιουργήσει ένα νέο σύνολο, να στηριχτεί σε νέους δημιουργούς, να βρει νέα σημεία αναφοράς, να αναδείξει νέους πρωταγωνιστές και να βρει νέους κώδικες επικοινωνίας σε άμυνα κι επίθεση. Όχι η ευκολότερη εξίσωση για τον Δημήτρη Ιτούδη και τους συνεργάτες του, που πάντως θα προσπαθήσουν να ξεζουμίσουν τις δυνατότητες αυτής της σύνθεσης και δεν μεμψιμοιρούν για τους απόντες.

#MeTousParontes

Η κουβέντα για τους απόντες πρέπει να σταματήσει εδώ. Όσο συζητάμε γι' αυτούς, μοιάζουμε σαν να προετοιμάζουμε τη δικαιολογία για μια αποτυχία και όχι να αναζητούμε έναν εναλλακτικό δρόμο προς την επιτυχία. Δεν έχει ουσία να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα και δεν το αξίζουν αυτοί που πασχίζουν από τα τέλη Ιουλίου και αφιερώνουν ενάμιση μήνα για την Εθνική ομάδα. Οι περιορισμοί σε ποιότητα και εμπειρία είναι δεδομένοι, αλλά η ομάδα θα πρέπει να βασιστεί στα στοιχεία που διαθέτει και όχι αυτά που της λείπουν.

Τα πρώτα ψήγματα του συνόλου που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Δημήτρης Ιτούδης είναι εμφανή, αλλά υπάρχει δρόμος για να τελειοποιηθούν. Η αθλητικότητα, η ενέργεια και η διάθεση στην άμυνα δεν λείπουν, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά απαιτείται ο συγχρονισμός που θα έρθει με την επανάληψη. Στην επίθεση υπάρχουν δεδομένες αρετές αλλά και αδυναμίες. Ο υψηλός αριθμός ασίστ-22,75 ανά αγώνα στα τέσσερα φιλικά με 91 από τα 110 καλάθια της ομάδας να έρχονται από ασίστ-δείχνει αναμφίβολα πως έχει γίνει καλή δουλειά, αλλά διαβάζεται και… αντίστροφα: δεν υπάρχουν πολλές επιλογές όταν απαιτείται η προσωπική φάση για να «ξεκολλήσει» η επίθεση.

Τα τέσσερα φιλικά ως τώρα ήταν απολύτως διδακτικά, όπως πρέπει να είναι τα παιχνίδια προετοιμασίας, που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα όταν απλώς «ταΐζουν» λανθασμένα την αυτοπεποίθηση μιας ομάδας και δημιουργούν ψεύτικες προσδοκίες. Ίσως το μεγαλύτερο ατού αυτής της βερσιόν της Εθνικής ομάδας είναι πως γνωρίζει ποια είναι και έχει ισχυρό κίνητρο για να αποδείξει ότι είναι πολύ καλύτερη από αυτό που περιμένει ο πολύς κόσμος. Ορθώς τα μέλη της αποφεύγουν να ορίσουν τον πήχη αφού ακόμη ερευνάται το πραγματικό ταβάνι αυτού του συνόλου. Από τις φρούδες ελπίδες είναι προτιμότερο μια ευχάριστη έκπληξη, δεν νομίζετε;



ΥΓ1: Το τελευταίο «επιχείρημα» όσων κράζουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι «γιατί απείχε από όλες τις υποχρεώσεις της Εθνικής ομάδας αυτό το καλοκαίρι;». Μην αμφιβάλλετε, πάντως, πως αν ήταν παρών ως θεατής στις προπονήσεις ή στα φιλικά θα έβρισκαν να τον κατηγορήσουν πως «δίνει παράσταση για να μας πείσει πως θέλει να είναι δίπλα στην ομάδα». Δεν τους πιάνεις πουθενά. Δυστυχώς, δεν μας αξίζει ίσως τελικά ένας Γιάννης Αντετοκούνμπο…

ΥΓ2: Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο το είχε πει εκνευρισμένος μετά την ήττα της Εθνικής ομάδας από τη Φινλανδία στο Ελσίνκι το 2017 και είχε παρεξηγηθεί αλλά ήταν μεγάλη αλήθεια. «Να παίζουν αυτοί που θέλουν να παίζουν με την ψυχή τους για την Εθνική ομάδα». Πάντα επίκαιρο...