Final Four: Προβληματικοί «αιώνιοι», περήφανοι ηττημένοι

Τα αδιαφιλονίκητα φαβορί επικράτησαν, αλλά όποιος περίμενε… βόλτα στο ηλιόλουστο Ηράκλειο από τους «αιώνιους» διαψεύστηκε πανηγυρικά. ΑΕΚ και Προμηθέας, που έγιναν ακόμη μεγαλύτερα αουτσάιντερ λόγω των απουσιών τους, έπεσαν μαχόμενοι και ηρωικά κερδίζοντας δικαίως το χειροκρότημα. Αντίθετα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός με πρόσωπο σαν το χθεσινό, θα... έχαναν και οι δύο στον τελικό, αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.

Μη με ξυπνάς απ’ τις… πέντε
Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε… αγουροξυπνημένος στον δικό του ημιτελικό, θαρρείς και πίστευε πως ένα χάδι στο γκάζι θα αρκούσε για να κερδίσει. Δίχως ένταση στην άμυνα, δίχως ιδέες στην επίθεση, με τραβηγμένα από τα μαλλιά σουτ και με τον Παπαγιάννη να κάνει το… τρόλεϊ της γραμμής ανεβοκατεβαίνοντας χωρίς να αξιοποιείται απέναντι σε μια αποψιλωμένη front line. Ο καταπληκτικός Προμηθέας του +14 της πρώτης περιόδου τον υποχρέωσε σε «βίαιο» ξύπνημα, με μπροστάρη τον Νέντοβιτς. Ο Σέρβος, που μπήκε ίσως νωθρότερος από όλους, χρειάστηκε ένα «καυτό» τρίλεπτο για να φέρει τούμπα το ματς. Οι φορμαρισμένοι εσχάτως Έβανς και Γουάιτ κράτησαν την ομάδα επιθετικά, αλλά η διαφορά έγινε στα μετόπισθεν και το παθητικό των 27 πόντων στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν συνολικά 23 στο δεύτερο και το τρίτο. Και φυσικά τα επιθετικά ριμπάουντ έπαιξαν τεράστιο ρόλο, με τους «πράσινους» να μαζεύουν 17 τέτοια και να μοιάζουν ώρες-ώρες να σουτάρουν μέχρι να το… βάλουν. Όταν, δε, στην τέταρτη περίοδο ο Παπαγιάννης «ταΐστηκε» και ο Μέικον βρήκε το χέρι του, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.



Το τελικό +17 (85-68) είναι, ωστόσο, παραπλανητικό για τους νικητές, που γνωρίζουν πως με εικόνα σαν του πρώτου δεκαλέπτου δεν θα έχουν τύχη στον τελικό και πως ίσως ούτε τα επόμενα 30 καλούτσικα λεπτά θα αρκούν απέναντι στον Ολυμπιακό Ταυτόχρονα, η τελική διαφορά είναι κατάφορα άδικη για τους Πατρινούς, που είχαν ένα άριστο πλάνο από τον Ηλία Ζούρο (με μοναδικό ερωτηματικό τα ελάχιστα λεπτά του Ρογκαβόπουλου), αλλά προδόθηκαν από τις ελλείψεις τους κι όταν η κόπωση άρχισε να βαραίνει τα πόδια και να θολώνει τις επιλογές (ενδεικτικά τα… γιουρούσια του Ρέι και του Γκάντι), η κατάρρευση ήταν αναπόφευκτη. Και πάλι όμως, ο Προμηθέας για τρίτο σερί χρόνο ήταν στην κορυφογραμμή του θεσμού και ξέρετε τι λένε για τις… επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις. Όπως επίσης η ομάδα της Πάτρας δεν θα στενοχωριέται για τα δύο τρίποντα του Μαντζούκα, αλλά θα καμαρώνει για το «προϊόν» των εξαιρετικών ακαδημιών της.

Ποιότητα + βάθος > τακτική + χαρακτήρας
Θα περίμενε κανείς ο Ολυμπιακός να είχε πάρει το μάθημά του από το παιχνίδι τρεις εβδομάδες νωρίτερα στα Λιόσια, όταν χρειάστηκε να πάρει «φωτιά» ο Σλούκας για να λυγίσει την ΑΕΚ. Κι όμως, οι «ερυθρόλευκοι» βραχυκύκλωσαν και πάλι πλήρως, με εξαίρεση ένα σκάρτο διάστημα 10-12 λεπτών, απέναντι στην άριστα τακτικά προετοιμασμένη αν και ακόμη περισσότερο ελλιπή από το πρωτάθλημα «Ένωση». Με σύνθετες άμυνες που… προκαλούσαν τον αντίπαλο να πάρει στατικά σουτ, ο Στέφανος Δέδας (που μάλλον άφησε τον Λάνγκφορντ εκτός περισσότερα εγκλώβισε πνευματικά τον Ολυμπιακό που από τους 27 πόντους στο ημίχρονο στα Λιόσια είχε μόλις έξι παραπάνω στα «Δύο Αοράκια». Ήταν σαφές πως η ΑΕΚ είχε φέρει ένα ακόμη ματς στα δικά της μέτρα. Αλλά ήταν επίσης ξεκάθαρο πως θα ήταν αδύνατο να αντέξει στο ίδιο τέμπο με ροτέισον επτά παικτών. Ο Ολυμπιακός που δεινοπαθούσε, ειδικά όσο ήταν άστοχος από μακριά, στο σετ παιχνίδι, αντιλήφθηκε με καθυστέρηση πως θα έπρεπε να τρέξει και να κυκλοφορήσει γρήγορα την μπάλα για να εξαντλήσει τα αποθέματα ενέργειας των αντιπάλων. Έτσι παράτησε το… αγαλματάκια ακούνητα του πρώτου ημιχρόνου και παγίωσε μια μεγάλη (ειδικά για το χαμηλό σκορ του αγώνα) διαφορά, με Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Σλούκα να δείχνουν το δρόμο. Κι ενώ όλοι κριτίκαραν δικαίως τον Μπαρτζώκα που με… εξασφαλισμένη τη νίκη δεν άφηνε τους «βασικούς» να ξαποστάσουν εν όψει του τελικού, ο κόουτς του Ολυμπιακού δικαιώθηκε γιατί το άνοιγμα του ροτέισον αποδείχτηκε καταστροφή και χρειάστηκε να γίνει… ανάκληση «αδείας» στους πρώτους για να μην πάθουν οι Πειραιώτες κάτι σαν αυτό που έκαναν οι ίδιοι στην ΤΣΣΚΑ το 2012.



Η νίκη ήρθε, αλλά με πολλή τροφή για σκέψη για τον Ολυμπιακό. Που είναι μεν φαβορί για τον τελικό της Κυριακής, αλλά με εικόνα σαν κι αυτή του ημιτελικού είναι δεδομένο πως θα συνεχιστεί η ανομβρία τίτλων που κρατά από το 2016. Η ΑΕΚ κρατά τη συγκινητική εικόνα της, που γέμισε περηφάνια έναν κόσμο ο οποίος έχει μάθει να μην απαιτεί νίκες και να θρέφεται από τίτλους, αλλά του φτάνει να βλέπει κατάθεση ψυχής σαν τη χθεσινή. Κρατά επίσης ότι ο προπονητής της αποδείχτηκε και πάλι μετρ της τακτικής σε ένα ματς με χαώδη διαφορά ποιότητας και βάθους μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά κι ότι παίκτες όπως ο Φλιώνης και ο Χάμερ πιστοποίησαν πως ανήκουν και σε μια «κανονική» ΑΕΚ. Η επόμενη μέρα είναι ίσως πιο δύσκολη για την ομάδα, αφού μπορεί τα αγωνιστικά προβλήματα κάποια στιγμή να λυθούν, αλλά αν δεν βρεθεί λύση στα εξωαγωνιστικά δεν θα αρκούν πάντα οι υπερβάσεις του Δέδα και των… λίγων (μόνο αριθμητικά) παικτών του.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis