Μαθημένος να διεκδικεί κούπες, αλλά στον τελικό δεν υπάρχουν περιθώρια για «πεταμένο» δεκάλεπτο

Σε έναν αρκετά δύσκολο ημιτελικό, ο Παναθηναϊκός έκανε τη… δουλειά και προσπέρασε το εμπόδιο του Προμηθέα. Έχει μεγάλη σημασία και αξία για τους «πράσινους» το γεγονός ότι συνεχίζουν να διεκδικούν «κούπες» ακόμα και τώρα, που βρίσκονται στην πιο δύσκολη φάση της σύγχρονης ιστορίας του. Μαθημένοι να παλεύουν για τρόπαια!

Η ομάδα του Πρίφτη μπήκε στο ματς με τους Αχαιούς όπως ακριβώς εμφανίστηκε στα πρώτα δεκάλεπτα των δύο τελευταίων αγώνων πρωταθλήματος με Ηρακλή και Λάρισα. Μια ομάδα… νωθρή και αρκετά άστοχη επιθετικά, που συγχρόνως ήταν υπερβολικά «μαλθακή» στην άμυνα, με συνέπεια να βρεθεί στο -14 (27-13).

Το ανησυχητικό ήταν ότι σε αυτό το διάστημα το «τριφύλλι» αστοχούσε ακόμα και στα αμαρκάριστα σουτ, τα οποία έγιναν με καλές προϋποθέσεις, αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα. Ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο ο τίτλος του φαβορί και το «πρέπει» που υπήρχαν πάνω από το κεφάλι των παικτών του Παναθηναϊκού.



Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και τα διαφορετικά κριτήρια στις αποφάσεις των διαιτητών για τα φάουλ, όπως και κάποια… κλειστά μάτια σε παραβάσεις των Αχαιών (π.χ. βήματα από τον Σίμπσον). Οι παίκτες του Πρίφτη έπρεπε να «ματώσουν» για να πάρουν φάουλ, την ώρα που στην αντίπερα όχθη σφύριζαν με το παραμικρό.

Στη 2η περίοδο σήμανε η ώρα του Νέντοβιτς, που ξεκόλλησε το… κάρο από τη λάσπη με τα διαδοχικά μεγάλα σουτ που κατέληξαν στον στόχο. Παράλληλα, οι «πράσινοι» σκλήρυναν τη στάση τους στην άμυνα και περιόρισαν τα ατού των Αχαιών, με τους Σαντ-Ρος, Γουάιτ και Έβανς να κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά.



Το πρώτο ημίχρονο έκλεισε με το «τριφύλλι» στο -1 (39-38), ωστόσο το μομέντουμ του αγώνα είχε αλλάξει τελείως και είχε γείρει ξεκάθαρα προς την πλευρά της ομάδας του Πρίφτη. Ο Παναθηναϊκός έβαλε το νερό στ’ αυλάκι στην 3η περίοδο, όταν συνέχισε με την ίδια προσήλωση και μαχητικότητα στην άμυνα αναγκάζοντας τους παίκτες του Ζούρου σε πολλά λάθη.

Επιθετικά κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα και κερδίζοντας τις μονομαχίες κάτω από τα καλάθια, ανανέωσε πολλές κατοχές και βρήκε πόντους δεύτερης ευκαιρίας. Κάπως έτσι ξέφυγε με +8 (58-50) κι έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του. Τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και στο 4ο δεκάλεπτο οι «πράσινοι» βρήκαν έξτρα λύσεις στο κομμάτι του σκοραρίσματος με τους Μέικον, Παπαγιάννη και έφτασαν με σχετική άνεση στην πρόκριση (85-68).

Θα θέλαμε να σταθούμε ιδιαιτέρως σε 3 συγκεκριμένους παίκτες, που έχουν δεχθεί τόνους -άδικης σε πολλές περιπτώσεις- κριτικής. Καταρχάς, ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος. Ο Κουβανός γέμισε και πάλι τη στατιστική του (8 πόντοι, 3 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα), αλλά οι δουλειές που κάνει στο παρκέ δεν αντικατοπτρίζονται πλήρως στους αριθμούς. Η ασφυκτική του άμυνα που «κλείδωσε» τους περιφερειακούς (και όχι μόνο) του Προμηθέα, τα απλωμένα χέρια του που έκλεισαν τους διαδρόμους, αλλά και το καθαρό μυαλό που δείχνει, κάνουν τη διαφορά και τον χρήζουν απαραίτητο εργαλείο για τον Πρίφτη.



Από ‘κει και πέρα, ο Οκάρο Γουάιτ. Ο Αμερικανός φόργουορντ αποτελεί τον πιο σταθερό παίκτη του «τριφυλλιού» το τελευταίο διάστημα, δίνει τον τόνο με την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ και κινείται σε ρυθμούς double-double (ή εκεί κοντά). Το κομμάτι των βολών να βελτιώσει μόνο.

Κλείνουμε με τον Τζέρεμι Έβανς. Ο έμπειρος φόργουορντ/σέντερ έκανε την ειδοποιό διαφορά στον ημιτελικό με τον Προμηθέα, αφού τα έκανε όλα και στις δύο άκρες του παρκέ. Αφήστε δε, που ευστόχησε στο πρώτο τρίποντο του Παναθηναϊκού στο ματς, την ώρα που οι υπόλοιποι συμπαίκτες του έβλεπαν το καλάθι σαν… κουμπότρυπα.

Συμπερασματικά, οι «πράσινοι» οφείλουν να εμφανιστούν καλύτερα προετοιμασμένοι σε πνευματικό επίπεδο στον τελικό, καθώς εκεί δεν θα υπάρχουν περιθώρια για «πεταμένα» δεκάλεπτα και επιστροφή από μεγάλες διαφορές.

Υ. Γ. Οι συμβουλές και η αγκαλιά του Διαμαντίδη του Μέικον στο ημίχρονο του αγώνα, με τον Αμερικανό γκαρντ να βρίσκεται σε… σκοτάδι, ήταν μια «Παναθηναϊκή» στιγμή και συνέβαλε στη βελτίωση της ψυχολογίας του Ντάριλ.