Παίξτε μόνοι σας…

«Δεν έχετε ομάδα, δεν έχετε λαό, τι ήρθατε να κάνετε στο γήπεδο αυτό», έλεγε το σύνθημα που ακουγόταν στους σχολικούς αγώνες. Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε μετά από δεκαετίες αυτό τώρα στο μυαλό μετά την παρουσίαση της φανέλας της Εθνικής μπάσκετ. Διότι εμείς και ομάδα έχουμε και λαό έχουμε και παιχταράδες έχουμε και βαρύ όνομα έχουμε και νέα φανέλα έχουμε. Τι δεν έχουμε; Προπονητή…

Γράφει ο Σταύρος Χονδροθύμιος

Κάποιοι θα πουν, ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε σε… λεπτομέρειες. Αφού έχουμε όλα τα παραπάνω, ας μην ανησυχούμε, θα βρεθεί και ένας τύπος να κάτσει στην άκρη του πάγκου. Το γεγονός ότι η ομάδα είναι… ακέφαλη εδώ και μήνες και ότι πλησιάζουν επικίνδυνα πλέον οι αγωνιστικές της υποχρεώσεις, δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα. Πότε θα έρθει, πότε θα στελεχώσει την ομάδα, πότε θα σκεφτεί συστήματα, πότε θα προλάβει να συγκεντρώσει όλα όσα χρειάζεται για να είναι απόλυτα ενημερωμένος για το τι θα αντιμετωπίσει στην πορεία, είναι άλλου παππά ευαγγέλιο. Είπαμε άλλωστε, έχουμε όλα τα άλλα!

Να σοβαρευτούμε όμως λίγο, γιατί το αστείο παρατράβηξε. Καλό θα ήταν να μας ενημερώσει κάποιος για ποιο λόγο δεν έχει βρεθεί ακόμα ο άνθρωπος που θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας. Διότι όταν πρόκειται για μια εθνική του διαμετρήματος της δικής μας, με ιστορία και δυνατό ρόστερ, η λογική λέει ότι πολλοί θα πετούσαν την σκούφια τους για να αναλάβουν. Επίσης, πολλούς και ικανότατους Έλληνες προπονητές διαθέτουμε (αν δεν επιθυμούν ξένο), οπότε υπάρχει μεγάλη λίστα υποψηφίων και παράλληλα όλα τα πρωταθλήματα έχουν τελειώσει, άρα μπορεί να προσεγγίσει οποιονδήποτε κόουτς χωρίς να αποτελεί τροχοπέδη ο σύλλογος του. Οπότε τι περιμένουμε;

Χρόνο να εξεταστούν οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, είχαμε άπλετο. Είναι αδιανόητο να μην έχουν καταλήξει σε κάποιες περιπτώσεις. Άρα δύο τινά συμβαίνουν. Ή υπάρχει αδιαφορία για το θέμα και αντιμετωπίζεται με λογική… ωχαδερφισμού, ότι δηλαδή δεν έχει και πολλή σημασία ποιος θα είναι, «κάποιος θα βρεθεί μωρέ και μάλιστα αν είναι και τελευταία στιγμή», θα έχουν δρομολογηθεί χωρίς αυτόν σημαντικά ζητήματα ή παρά τις πόρτες που χτυπήθηκαν, αυτές δεν άνοιξαν, παρέμειναν ερμητικά κλειστές.

Το πρώτο ενδεχόμενο, εμπεριέχει τον κίνδυνο απαξίωσης του νέου τεχνικού και όσοι του φερθούν ή τον υποδεχθούν ως… παρατρεχάμενο, αναλώσιμο και λύση της τελευταίας στιγμής, θα έχουν παρακινηθεί από την κωλυσιεργία της Ομοσπονδίας. Και όταν ο προπονητής δεν έχει τον απαιτούμενο σεβασμό από τους παίκτες και γενικότερα τους ανθρώπους που περιβάλουν την ομάδα, αλλά και το κοινό, τα πράγματα δεν είναι συνήθως ευοίωνα…

Αν ισχύει το δεύτερο ενδεχόμενο, τότε θα πρέπει να προβληματιστούν πολύ στην ΕΟΚ και να κάνουν την αυτοκριτική τους με γενναιότητα στον καθρέφτη. Διότι όταν μια Εθνική όπως αυτή της Ελλάδας, με όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω (δυναμική, ταλαντούχους παίκτες, ιστορία κτλ), μετράει απορρίψεις, κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ειδικά όταν πρόκειται για την Εθνική Ελλάδας και όχι την Εθνική… Μπανανίας! Ας αναλογιστούν γιατί μια θέση που θα έπρεπε να… σφάζονται παλικάρια στην ποδιά της, έφτασε να καταλήξει στα αζήτητα!

Αν πάλι δεν ισχύει ούτε το ένα ενδεχόμενο ούτε το άλλο, καλό θα ήταν να μας διαφωτίσουν. Δεν ασχολούμαι επαγγελματικά με το ρεπορτάζ της Εθνικής μπάσκετ, οπότε μπορεί να λαθεύω (άλλωστε το αλάθητο το έχει μόνο ο Πάπας, άντε και ένας – δυο άλλοι, αν και αμφιβάλλω και για αυτό), οπότε μίλησα ως φίλαθλός της και αναρωτήθηκα δημόσια, αυτά που όλοι όσοι νοιάζονται για αυτήν την ομάδα, σκέφτονται εδώ και καιρό. Πάντως, όσοι κι αν θέλουν να μας το πλασάρουν σαν αμελητέο ζήτημα, μόνο τέτοιο δεν είναι και αυτήν η προσέγγιση, το κάνει ακόμα χειρότερο…