Ο «γι' αυτό σε χρυσοπλήρωσα» Μπιέλ και τα δύο γκολ του Ολυμπιακού σε 60 δευτερόλεπτα και 20 πάσες

• Το διπλό του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο δεν είναι κάποιο…φοβερό αποτέλεσμα. Δεν κυρίευσε κανένα…κάστρο ο Ολυμπιακός. Ήταν, όμως, ένα τρίποντο που το είχε ανάγκη, και εν τέλει το πήρε απολύτως δίκαια και καθαρά.

• Η νίκη είχε νομίζω την σφραγίδα του Μίτσελ, καθώς εκτός της γενικά σωστής διαχείρισης, αλλαγές κλπ, και τα δύο γκολ ήταν με τον τρόπο που κάθε Ισπανός προπονητής θέλει να μπαίνει η μπάλα στα δίκτυα: με ποδόσφαιρο κατοχής και «κτύπημα» την κατάλληλη στιγμή.

• Και τα δύο γκολ μπήκαν με την μπάλα να βρίσκεται σε πόδια «ερυθρόλευκων» σχεδόν τον ίδιο χρόνο και μέσα από σχεδόν τον ίδιο αριθμό μεταβιβάσεων! Κάπως έτσι, χρειάστηκε για τα δύο γκολ συνολικά 60 δευτερόλεπτα και 20 πάσες!

• Στο 1-0 ο Ρέαμπτσιουκ παίρνει το ριμπάουντ από μία απόκρουση άμυνας του Παναιτωλικού στο 49.14. Το γαϊτανάκι είναι Ρέαμπτσιουκ-Εμβιλά-Χουάνγκ-Μασούρας-Χουάνγκ-Μασούρας-Εμβιλά-Χάμες-Μπακαμπού και σουτ Μπιέλ στο 49.45. Μέσα σε 31 δευτερόλεπτα οκτώ πάσες και γκολ.

• Στο 2-0 ο Βαλμπουενά αρχίζει και τελειώνει το γκολ! Στο 80.39 παίρνει κι αυτός μία απόκρουση της άμυνας του Παναιτωλικού. Εδώ το γαϊτανάκι είναι Βαλμπουενά-Μπιέλ-Βαλμπουενά-Χουάνγκ-Χάμες-Χουάνγκ-Ρέαμπτσιουκ-Ελ Αραμπί-Σαμασέκου-Χουάνγκ-Σαμασέκου-Χάμες και σουτ Βαλμπουενά στο 81.08. Μέσα σε 29 δευτερόλεπτα 12 πάσες και γκολ.



• Μπορούμε να προσέξουμε δύο πράγματα: πρώτον ότι και στα δύο γκολ ενεπλάκη περισσότερο από όλους σε αυτό το πάσινγκ γκέιμ ο Χουάνγκ, με πέντε πάσες. Και δεύτερον ότι και στα δύο γκολ την τελική πάσα την έδωσε ο Χάμες ευρισκόμενος κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Δεν ήταν ασίστ με την κυριολεκτική έννοια του όρου, καθώς στο 1-0 ο Μπακαμπού που δέχθηκε την μπάλα πήγε να γυρίσει αλλά τελικά αθέλητα έδωσε την μπάλα στον σκόρερ, στο δε 2-0 ο Βαλμπουενά σκόραρε τελικά με προσωπική ενέργεια. Ήταν όμως οι πάσες του Χάμες, στο 1-0 με τακουνάκι και στο 2-0 κάθετα, που αποσυντόνισαν το αμυντικό παιχνίδι των γηπεδούχων.

• Στο γκολ του Μπιέλ, που ξεκάθαρα ήταν το πιο καθοριστικό για την εξέλιξη του αγώνα, ήταν αυτό που λέμε, «γι΄ αυτό τον χρυσοπληρώνεις τον παίκτη, για να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση, όταν ο αντίπαλος έχει βάλει ένα πούλμαν μπροστά στην εστία του». Παρεμπιπτόντως, είχα σημειώσει ότι δεν του είναι εύκολο του Μπιέλ να παίζει στα πλάγια, όταν τον βάζεις κι αριστερά, όπως στη ρεβάνς με την Γκαραμπάγκ σε ένα διάστημα, εκεί καίγεται εντελώς.

• Αυτό που μπορείς κυρίως να εκμεταλλευθείς από τον Ισπανό είναι τα καλά του τελειώματα με το αριστερό πόδι, που κυρίως μπορεί να συμβεί όταν κινείται από δεξιά και συγκλίνει και μία ικανότητα που έχει στο συνδυαστικό παιχνίδι, με κοντινές και γρήγορες πασούλες γύρω από την αντίπαλη περιοχή. Όπως ακριβώς έκανε χθες βγάζοντας κάποια στιγμή τον Μασούρα τετ α τετ με τον γκολκίπερ του Παναιτωλικού, ατυχώς όμως σε θέση οφσάιντ, με συνέπεια να μη μετρήσει το γκολ. Στο κομμάτι αυτό, όμως, κυρίαρχο ρόλο παίζει η χημεία. Κι είναι σαφές ότι χημεία ακόμη δεν υπάρχει σε ένα αποδεκτό βαθμό. Θέλει δουλειά στην προπόνηση και χρόνο στους αγώνες.



• Κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ο κύριος λόγος που ο Ολυμπιακός έμεινε στο μηδέν έχει να κάνει με το ότι ίσως αν όχι για πρώτη φορά, σίγουρα ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που δεν είδαμε κάποιο σοβαρό αμυντικό λάθος από τους «ερυθρόλευκους». Δεν είδαμε ούτε…αυτογκόλ, ούτε πουλήματα της μπάλας μέσα η, κοντά στην περιοχή. Έβγαλε μία συγκέντρωση η ομάδα σε αυτό το κομμάτι, το οποίο έχει στοιχίσει αφάνταστα φέτος και σε βαθμούς και σε ψυχολογία.

• Κάνει δε λάθος όποιος υποστηρίζει ότι ο Παναιτωλικός ήταν ακίνδυνος επιθετικά. Σίγουρα ήταν απουσία σοβαρή αυτή των Καρέλη και Νταγκό, αλλά ο Μόρσει στην αρχή του αγώνα ταλαιπώρησε τον Άβιλα και υπήρξαν στιγμές, κύρια στο α΄ ημίχρονο, που οι γηπεδούχοι πλησίαζαν επικίνδυνα την περιοχή του Ολυμπιακού η, κι έμπαιναν σε αυτή, με αποκορύφωμα την περίπτωση στο 45’ που με ένα ωραίο 1-2 οι γηπεδούχοι βρέθηκαν σε θέση βολής, αλλά ο Παπασταθόπουλος πίεσε την στιγμή του σουτ, που τελικά ποτέ δεν έγινε.



• Αν προσέξετε τη φωτογραφία θα διαπιστώσετε μία πολύ κακή, χειρότερη δεν γίνεται, τοποθέτηση της άμυνας του Ολυμπιακού, την στιγμή της τελικής πάσας: οι δύο στόπερ (Παπασταθόπουλος, Ντόη) βρίσκονται στην ίδια ευθεία, αλλά οι δύο ακραίοι μπακ (Άβιλα, Ρέαμπτσιουκ) ήταν δύο μέτρα πίσω! Η πιο ενδεικτική περίπτωση για το πόση δουλειά χρειάζεται η ομάδα και αμυντικά.

• Ειδικά ενόψει ενός παιχνιδιού την Πέμπτη στη Γερμανία, απέναντι σε ομάδα της οποίας η ευστοχία είναι σε αξεπέραστο βαθμό! Η Φράιμπουργκ μπορεί να μην κάνει σωρεία επιθέσεων και τελικών, αλλά όταν οι παίκτες της βρίσκονται σε θέση βολής, δεν συγχωρούν.

• Τελευταίο: ωραία η εικόνα να υπάρχουν στο ίδιο γήπεδο οπαδοί και των δύο ομάδων. Όπως το είχαμε δει τις προάλλες στο Ηράκλειο και χθες στο Αγρίνιο. Είναι άλλη αίσθηση.