Σημαντικό να νικάς σε παιχνίδια που έχεις μόνο να… χάσεις

Οταν παίζεις με ομάδα που δεν έχει πόντο στο πρωτάθλημα και μάλιστα μέσα στην έδρα της δεν μπορεί παρά να σε ζώσουν λίγο τα… φίδια. Η ΑΕΚ αυτό το Σάββατο και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ τέτοιο παιχνίδι είχε. Φορτωμένο και με άλλα πράγματα. Στο ποδόσφαιρο υπήρχε και υπάρχει, κακά τα ψέματα, η απογοήτευση της αφαίρεσης βαθμών αλλά και ο αγώνας της χρονιάς, τουλάχιστον σε λάμψη και… εισιτήρια, με την Μπάγερν την Τρίτη που όσο και να μην θέλεις δεν μπορείς να μην τον σκέφτεσαι.

Στο μπάσκετ υπήρχε το πενηντάλεπτο παιχνίδι της Τσεχίας που ήταν εξοντωτικό σωματικά και ψυχολογικά, με μεγάλο ταξίδι και νέο ταξίδι την Παρασκευή για το Ρέθυμνο που δεν είχε, και δεν έχει ακόμη, σταυρώσει νίκη στο πρωτάθλημα. Ενώ την Τετάρτη έρχεται η Μπάμπεργκ του Ζήση, στο παιχνίδι της χρονιάς τουλάχιστον σε ότι αφορά την φάση των ομίλων. Και το κυριότερο. Μιλάμε για παιχνίδια που έχεις μόνο να χάσεις αφού η νίκη με τους ουραγούς είναι πάντα αυτονόητη κι ας μην στη χαρίζει κανένας.

Η ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο θα έμενε άλλους δύο ή τρεις βαθμούς πίσω όταν είναι ήδη έξι και τρεις, οι τρεις όχι από ήττα, ενώ στο μπάσκετ αν μετά το Περιστέρι ερχόταν ήττα και στο Ρέθυμνο η ΑΕΚ θα άρχιζε να θυμίζει επικίνδυνα το περυσινό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Τέλος καλό, όλα καλά. Και για τις δύο ομάδες.

Η μνήμη του θείου Λουκά τιμήθηκε όπως έπρεπε. Με νίκες. Τα χρόνια έγιναν κιόλας 19. Αλλά όσο ζούμε θα σε θυμόμαστε. Είμαστε τα παιδιά σου. Η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησες στην ομάδα μας. Στην αγάπη μας που την αγάπησες όσο ελάχιστοι…

Στη Ριζούπολη ιδίως έτσι όπως ξεκίνησε ο αγώνας με τον Απόλλωνα πολύ καλά οργανωμένο στην άμυνα και με πίεση στους σωστούς χώρους και στους σωστούς παίκτες της ΑΕΚ, με ιδιαίτερη βαρύτητα στα πλάγια μπακ, από τον… κωλοπετσομένο Μαντζούρακη έπρεπε η ΑΕΚ ή να βρει μια πολύ καλή δημιουργία ή μια εξαιρετική ατομική έμπνευση ή ένα καλό στημένο. Τα βρήκε και τα δύο πρώτα, σκόραρε με το δεύτερο το πρώτο γκολ που είναι πάντα σε αυτά τα παιχνίδια το πολυτιμότερο.

Ο Μοράν βρήκε με την φοβερή μπαλιά τον Λιβάγια που το έστειλε λίγο άουτ και μετά ήρθε η ώρα του Μάνταλου. Ενα γκολ ποίημα από τον αρχηγό που η ενέργεια του αυτή και η απόδοση του και το πάθος του μέχρι το τέλος έδειξαν πως η έστω κι αναγκαστική ξεκούραση του έκανε καλό. Ξεκουράστηκε σωματικά αλλά και πνευματικά και αυτό του βγήκε σήμερα ιδίως μετά την απελευθέρωση του γκολ. Το έκανε να φαίνεται εύκολο, ήταν τρομερά δύσκολο… Από τα γκολ που αξίζουν μόνα τους το εισιτήριο. Για μένα πολύ μεγάλη ενέργεια και το τάκλιν στο φάουλ που χτύπησε ο Απόλλων στην τελευταία φάση του ημιχρόνου όπου έκοψε και τελείωσε και την φάση και το ημίχρονο.

Η μεγάλη ομάδα που βρίσκει απέναντι έναν ψυχωμένο αντίπαλο που καίγεται να της κόψει βαθμούς χρειάζεται εκτός από το πρώτο γκολ που ξεκλειδώνει το παιχνίδι και κάτι ακόμη. Τον τερματοφύλακα που θα χρειαστεί μια φορά και θα είναι εκεί. Ο Μπάρκας με την απόκρουση του στο 0-0 είναι σαν να… σκόραρε.

Στο δεύτερο ημίχρονο όλα ήταν πιο εύκολα και το θέαμα φυσιολογικά καλύτερο. Το μόνο αρνητικό, θα συμφωνήσω με τον Ουζουνίδη, το ότι καθυστέρησε να βάλει το δέυτερο γκολ η ΑΕΚ και έφτασε σε χρονικό σημείο που μπορεί να χτυπήσει η κατάρα της… στραβοκλωτσιάς. Δεν έγινε ούτε αυτό, μπήκε και το δεύτερο με μια ιδανικά εκτελεσμένη επίθεση και τελική προσπάθεια και όλα πήγαν καλά.

Ο Μάνταλος μετά την Τρίπολη σφράγισε και δεύτερο παιχνίδι εκτός έδρας παιχνίδι με προσωπικό γκολ. Σε μια σεζόν στην οποία δεν έχει ξεκινήσει τόσο καλά και έχει ακούσει πολλά, κάποια δικαιολογημένα, είναι ήδη καθοριστικός σε δύο διπλα. Και με απόδοση όπως του δευτέρου ημιχρόνου μπορούμε να πούμε ότι είναι μόνο η αρχή…

Στο Ρέθυμνο η Βασίλισσα είχε πάλι προβλήματα αλλά κατάφερε να επιβληθεί στο τέταρτο δεκάλεπτο και να πάρει τη νίκη στο χρονικό σημείο που έχοντας στο μυαλό την υπερπροσπάθεια στην Τσεχία περισσότερο πιστεύαμε πως θα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του ματς λόγω κούρασης σε σώμα και μυαλό. Το να έχεις πενήντα αγωνιστικά λεπτά μπάσκετ υψηλής έντασης περισσότερα από τον αντίπαλο από το προηγούμενο παιχνίδι και των δύο είναι ότι το δυσκολότερο ανεξάρτητα αν ο αντίπαλος είναι χαμηλότερης δυναμικότητας. Είδαμε τι πήγε να πάθει ο Ολυμπιακός στην Κύμη, έτσι είναι το μπάσκετ των πολλών αγώνων. Σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές μικραίνει τις αποστάσεις μεταξύ των ομάδων.

Κρατάμε λοιπόν το ότι η ΑΕΚ δεν έπεσε στην παγίδα και βέβαια τον Σαντ Ρος. Τον παίκτη που θα κάνει την διαφορά και το έδειξε από το πρώτο παιχνίδι όχι σκοράροντας σαν πολυβόλο ή παίρνοντας όλα τα ριμπάουντ ή παίζοντας άμυνα σαν τον Ντάστον ή πασάροντας σαν τον Ντι Τζέι Κούπερ. Αλλά κάνοντας όλα αυτά μαζί σε πολύ καλό επίπεδο και ότι άλλο χρειάζεται για να βοηθήσει την ομάδα. Είναι ο παίκτης που από αυτόν ξεκινάνε οι προπονητές. Για αυτό ο Μπάνκι είχε τόσο άγχος να καταφέρει να έχει τον συγκεκριμένο και τα κατάφερε. Η ομάδα τώρα κοιτάει μπροστά. Την Τετάρτη, που με μια νίκη επί της Μπάμπεργκ ρεφάρει την ήττα από την Χάποελ. Ραντεβού εκεί…