Αγωνιστικότητα, διάθεση και η τριάδα στο κέντρο μεταμόρφωσαν την ΑΕΚ

Πρώτη αγωνιστική δευτέρου γύρου, 17 βαθμούς πίσω (πριν την σέντρα) και ένα πρωτάθλημα χαμένο ουσιαστικά χωρις μάχη. Αυτή ήταν η κατάσταση πριν την σέντρα στα Γιάννενα και αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι οι βαθμοί είναι 14. Η ΑΕΚ έπαιξε το καλύτερο φετινό της παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο, ίσως το καλύτερο ημίχρονο που έχει παίξει ομάδα σε αυτό το πρωτάθλημα.

Τέσσερα γκολ, τρία δοκάρια (τα δύο στο πρώτο), ωραία μπάλα και το κυριότερο τρομερή διάθεση και αγωνιστικότητα. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι που πρέπει να κρατήσει η ομάδα οπωσδήποτε από αυτό το παιχνίδι γιατί είναι δεδομένο ότι με την ποιότητα που έχει η ΑΕΚ κυρίως στην μεσοεπιθετική γραμμή μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα από ότι έπαιξε το προηγούμενο δίμηνο και σίγουρα να πάρει πολλές νίκες.

Το ότι ποτέ δεν θα απαντηθεί το ερώτημα τι θα γινόταν αν η ΑΕΚ ήταν δύο και όχι τόσους πολλούς πόντους πίσω είναι άλλο θέμα.

Τώρα το σημαντικό είναι μια χρονια που ξεκίνησε ονειρικά με το έπος της εισόδου στους ομίλους να τελειώσει όσο καλύτερα γίνεται με όσο το δυνατόν περισσότερους στόχους, από αυτούς που έμειναν, να επιτευχθούν.

Σε όλους άρεσε ο τρόπος που η ΑΕΚ έπαιξε στα Γιαννενα το 3-5-2. Λειτούργησε τέλεια και σίγουρα έπαιξε ρόλο στην απόλυτη κυριαρχία της ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ομως τώρα που υπάρχει ευδαιμονία θα πω ότι είναι τεράστιο λάθος να θεωρηθεί πανάκεια το 3-5-2.

Με τις τρομερές επιτυχίες της περυσινής ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη τα έχουμε όλα τέλεια στο μυαλό μας αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομάδα έκανε κάποια από τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα παιχνίδια της με 3-5-2. Τρομερα τα παιχνίδια με την Μίλαν ή με την Μπριζ αλλά μην ξεχνάμε το 0-0 με τον Απόλλωνα ή τον ημιτελικό με την Λάρισα άσχετα αν έβαλε εκείνο το εκπληκτικό γκολ ο Λάζαρος στο τέλος.

Μην ξεχνάμε ότι στα μεγάλα εκτός έδρας ντέρμπι που έκριναν το πρωτάθλημα σε Καραϊσκάκη και Τούμπα ο Μανόλο δεν έπαιξε με 3-5-2. Γιατί με τα άκρα που είχαν οι αντίπαλοι η εξίσωση δεν θα έβγαινε. Μην το θεωρούμε λοιπόν αήττητο αλλά σίγουρα θα μπορούσαμε να το είχαμε δει περισσότερες φορές.

Αυτό όμως που πραγματικά έχει ενδιαφέρον αν θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να καθιερωθεί είναι ο παίκτης παραπάνω στο κέντρο. Η τριάδα δηλαδή με 1-2 στο κέντρο. Με έναν παίκτη μπροστά από τα σέντερ μπακ και δύο εσωτερικούς μέσους.

Δούλεψε πολύ καλά με τον Αλεφ μπροστά από τα σέντερ μπακ και τους Μάνταλο και Μπακασέτα πιο μπροστά, μπορεί να δουλεψει και με άλλους συνδυασμούς παικτών με τον Κρίστιτσιτς πάντα μέσα που θα είναι ο παίκτης κλειδί. Σε αυτό το σχήμα πάντως είδαμε τον καλύτερο Μάνταλο από τον τραυματισμό του. Και ταίριαξε πολύ κι ο Μπακασέτας που έπαιξε σαν να μην έλειψε ούτε μέρα.

Είναι σημαντικη λοιπόν η τριάδα στο κέντρο ιδίως με τον έναν και τους δύο εσωτερικούς πιο μπροστά. Κι ας μην υπάρχουν τρία σέντερ μπακ πίσω πάντα, έτσι κι αλλιώς υπάρχουν παιχνίδια με αντιπάλους που περιμένουν στο μισό γήπεδο που αν δεν τους βάλεις γκολ στο 5 όπως στον ΠΑΣ τότε όσο περνάει η ώρα έχεις τρεις στόπερ πίσω για τον… κανένα.

Αλλά αυτά υπάρχει προπονητής να τα δει και να τα φτιάξει όπως πιστεύει ότι θα φέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Το σημαντικότερο είναι να μπορεί η ΑΕΚ να παίρνει νικες και να παίζει τέτοια μπάλα. Η διάταξη όπως έλεγε κι ο Σάντος είναι το τελευταίο. Το θέμα είναι όταν αρχίσει το παιχνίδι η ομάδα να έχει σωστή ισορροπία σε άμυνα και επίθεση και να δημιουργει.

Και μια και είπαμε δημιουργία φάνηκε για άλλη μια φορά πόσο σημαντικός είναι στο δημιουργικό κομμάτι της ΑΕΚ ο Γκάλο. Ελπίζουμε να τον δούμε περισσότερες φορές στον δεύτερο γύρο και σίγουρα το ελπίζουν και οι… επιθετικοί της ομάδας.

Επίσης είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με τον τρόπο που μπορεί να κάνει δικό της ή τέλος πάντων να κρατήσει τον Πόνσε. Μιλάμε για τον ορισμό του σέντερ φορ. Δεν είναι εύκολο αλλά αν ήταν εύκολο δεν θα ήταν τόσο… πολύτιμος.

Αυτά. Χαμηλα το κεφάλι και πάμε παρακάτω. Δεν έγινε τίποτα αν κάποιοι νομίζουν ότι πλέον όλα είναι καλά. Ο Αστέρας Τρίπολης έρχεται. Και το ματς είναι ακόμη πιο δύσκολο.