Έτσι τη σπάει ο Παναθηναϊκός

Είναι το (σχεδόν) ανυπέρβλητο εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας το ένα θέμα συζήτησης. Είναι και το πρώτο αντάμωμα με τον αντίπαλο πλέον Δημήτρη Ιτούδη ένα δεύτερο. Βάλτε και ολίγη από την εκτός έδρας αδράνεια φέτος του Παναθηναϊκού… Περιμένοντας τα ματς με τους Ρώσους πολλά μπορείς να συζητήσεις κι ένα να εύχεσαι.

Ποιο; Να επαναλάβει η ομάδα του Ιβάνοβιτς κάτι που έχει πετύχει αρκετές φορές στο παρελθόν, όχι όμως με τον Ντούσκο στον πάγκο: να νικήσει, δηλαδή, μακριά από το σπίτι του και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του στην τελευταία στροφή πριν το φάιναλ φορ.

Στόγιαν… Τα φώτα!

Στον δρόμο για τον τελικό του Παρισιού και τη μεγάλη τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο, η ομάδα του Μάλκοβιτς έπρεπε να αλώσει το πράσινο παλάτι της Μπενετόν Τρεβίζο. Άλλο το σύστημα διεξαγωγής το 1996: ο Παναθηναϊκός πήρε το πρώτο ματς εντός έδρας, έχασε το δεύτερο στο Τρεβίζο και έψαχνε την πρόκριση στο τρίτο πάλι στην ιταλική πόλη.

Λίγοι θυμούνται ότι ο Ουίλκινς είχε κάνει ένα από τα σπουδαιότερα παιχνίδια του με το τριφύλλι στο στήθος, ακόμα λιγότεροι ότι ο Γιαννάκης είχε πέσει θύμα κλοπής της μπάλας – όπως και λίγο αργότερα στον τελικό – λίγο πριν το φινάλε αλλά κανείς δεν ξεχνά πως το ματς κρίθηκε με τον Βράνκοβιτς να αλλοιώνει το σουτ του – μετέπειτα παίκτη του Παναθηναϊκού – Ζέλικο Ρέμπρατσα. Η έδρα έσπασε, το πρώτο ευρωπαϊκό ήρθε…



Διπλό σπάσιμο

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Παναθηναϊκός του 2009 είναι η πιο πλήρης ομάδα που έχει παίξει στην Ευρωλίγκα. Και ξεχωρίζουν ως χάι λάιτ της σεζόν τον επικό πράγματι ημιτελικό με τον Ολυμπιακό ή τη συγκλονιστική προσπάθεια του Λαμόνικα να γυρίσει η ΤΣΣΚΑ στον τελικό από μια διαφορά που είχε φτάσει και τους 20 πόντους. Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά και να φτάσει ο Παναθηναϊκός να ράψει το 5ο αστέρι στη φανέλα του έπρεπε να περάσει το εμπόδιο της Σιένα. Εμπόδιο που δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση ανυπέρβλητο. Ήταν και το ρόστερ του τριφυλλιού τέτοιο άλλωστε που δεν δικαιολογούσε… εφιάλτες.

Κι όμως… ο Παναθηναϊκός παίρνει το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ αλλά χάνει το δεύτερο και φεύγει για την Ιταλία με τον κίνδυνο να γυρίσει αποκλεισμένος. Ο Διαμαντίδης δεν έχει γιατρευτεί πλήρως από τον τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε παραμονές της σειράς ενώ η Σιένα του Πιανιτζάνι είναι αήττητη εντός έδρας για 15 σερί ματς στην Ευρωλίγκα. Ε και; Οι πράσινοι παίζουν άμυνα για σεμινάριο και ξαναπαίρνουν το πλεονέκτημα έδρας με τους Σπανούλη, Νίκολας, Πέκοβιτς Γιασικεβίτσιους να παίζουν ρόλο πρωταγωνιστικό.

Δύο μέρες μετά η δουλειά τελείωσε… Ο Παναθηναϊκός γύρισε στην Αθήνα με έξτρα ρεπό καθώς υπέταξε ξανά τους Ιταλούς στο σπίτι τους. Αυτή τη φορά με όπλο την επίθεση: οι πράσινοι άρχισαν να δείχνουν τα δόντια τους ενόψει Βερολίνου και πέρασαν θριαμβευτικά βάζοντας 91 ποντάκια στην καλοστημένη και σκληρή ομάδα της Σιένα. Σπανούλης, Περπέρογλου, Μπατίστ, Νίκολας, Πέκοβιτς και Σάρας τελείωσαν το ματς με διψήφιο αριθμό πόντων.



Το ‘πε, το ‘κανε

Ίσως το πιο «αντρικό» σπάσιμο έδρας που πέτυχε ποτέ ομάδα στην Ευρωλίγκα ήταν αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός στον δρόμο για το 6ο του αστέρι. Για όσους δεν θυμούνται οι «πράσινοι» έχουν χάσει το πρώτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη στις λεπτομέρειες και κατόπιν σωρείας διαιτητικών λαθών εις βάρος τους. Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο Διαμαντίδης δίνει το στίγμα άμα τη λήξη της αναμέτρησης και σημειώνει τα λάθη που έκανε αυτός και οι συμπαίκτες του και που δεν επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να κάνει το μπρέικ στο πρώτο ματς. Παραμονές του δεύτερου αγώνα άπαντες έλεγαν πως η ομάδα του Ομπράντοβιτς θα παραδοθεί με ευκολία.

Πως η Μπαρτσελόνα – που θα διοργάνωνε και το φάιναλ φορ – θα συνερχόταν και θα έκανε ευκολότερα το 2-0. Αμ δε! Το σενάριο του πρώτου ματς επαναλαμβάνεται, οι Καταλανοί εγκλωβίζονται ξανά σε αυτό το περίεργο τρικ του Ομπράντοβιτς στην άμυνα (4 ζώνη, 1 πάνω στον Ναβάρο). Ο Διαμαντίδης «γράφει» από παντού και βοηθά – μαζί με τον εξαιρετικό σε εκείνο το ματς Σάτο – την ομάδα του να επιστρέψει από το -16 (28-12) και να φτάσει στο τελικό 71-75 που έστειλε τις δύο ομάδες στο ΟΑΚΑ με το πλεονέκτημα στα χέρια του Παναθηναϊκού. Πλεονέκτημα που δεν πέρασε ανεκμετάλλευτο…



Το τελευταίο break. Μέχρι το επόμενο

Στα προημιτελικά του 2012 η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη. Ακόμα δεν είχε ανακοινωθεί η απόφαση του Ομπράντοβιτς να αλλάξει γειτονιά αλλά το ενδεχόμενο του χωρισμού πλανιόταν στον αέρα του ΟΑΚΑ. Το αντάμωμα, λοιπόν, με τη Μακάμπι έμοιαζε να είναι ο ιδανικός τρόπος για να γραφτεί η τελευταία χρυσή σελίδα της εποχής του Ζοτς στο «τριφύλλι». Κι όλα ξεκίνησαν ιδανικά αλλά στράβωσαν στην πορεία. Ο Παναθηναϊκός διαλύει τη μεγάλη του αντίπαλο στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι (93-73) αλλά την πατάει στο δεύτερο όπου οι Ισραηλινοί βρίσκουν αντίδοτο στην εξαιρετική επίθεση των «πρασίνων» βάζουν δύο πόντους παραπάνω (92-94) και πάνε στο φανατισμένο Ισραήλ για να σφραγίσουν την πρόκρισή τους στο φάιναλ φορ.

Το πρώτο ραντεβού στη Νόκια Αρίνα είναι ντέρμπι, οι άμυνες παίζουν τον πρώτο ρόλο αλλά οι γηπεδούχοι βγαίνουν νικητές στα σημεία (65-62) και ρίχνουν τον αντίπαλό τους με την πλάτη στο καναβάτσο. Στο 4ο ματς δεν υπάρχει γυρισμός: νικάς ή πας σπίτι σου! Καλάθης, Διαμαντίδης, Σάρας και Καϊμακόγλου αυξάνουν την ένταση στην επίθεση, ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει στους 78 πόντους και λυγίζει τη Μακάμπι για να ξαναπάρει το πλεονέκτημα στα χέρια του. Μένει ένα ακόμα βήμα για να πάει στο φάιναλ φορ της Πόλης. Βήμα που θα γίνει – τελικά – εντός έδρας…