Έτσι πάνε Final Four: Τι θα ήθελε κάθε ομάδα της Ευρωλίγκας για να γίνει διεκδικήτρια!

Tα Χριστούγεννα έφτασαν και όπως είναι φυσικό, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ο καθένας σκέφτεται μερικές ευχές για το νέο έτος που πλησιάζει, έτσι ώστε να είναι καλύτερο από αυτό που μόλις πέρασε.

Η έναρξη των εορτών βρίσκει τις ομάδες της Ευρωλίγκας πολύ κοντά στην ολοκλήρωση του πρώτου γύρου. Μετά από τόσες αγωνιστικές, κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα και για κάποια… ακόμα περιμένουμε, όμως ένα είναι το σίγουρο: Όλες οι 18 ομάδες έχουν μια ευχή να πραγματοποιήσουν ενόψει του νέου έτους, ώστε να γίνουν καλύτερες!

Ας δούμε λοιπόν τι θα ήθελε κάθε μία από τις ομάδες της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές της για μια διάκριση μετά τα Χριστούγεννα.

Φενέρμπαχτσε

Για την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι χρειάζεται κάποια προσθήκη στο ρόστερ. Το σύνολο είναι υπέρπληρες, ενώ στην άκρη του πάγκου κάθεται ένας προπονητής που έχει κατακτήσει δύο φορές την Ευρωλίγκα, επομένως γνωρίζει τον τρόπο να οδηγήσει μια ομάδα στη «Γη της Επαγγελίας».

Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελαν οι Τούρκοι, αυτό είναι περισσότερη υγεία. Η Φενέρ από την αρχή της σεζόν δεν έχει στη διάθεσή της τον Νεμάνια Μπιέλιτσα, έναν εκ των πιο ποιοτικών φόργουορντ στη διοργάνωση, ενώ λίγο πριν τα Χριστούγεννα άρχισε να χάνει με τραυματισμό πολλούς βασικούς παίκτες ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να απωλέσει το προβάδισμα που είχε πάρει για την πρώτη θέση.

Αναντολού Εφές

Παρόλο που η δύο φορές σερί πρωταθλήτρια Ευρώπης διαθέτει το πιο «αστεράτο» ρόστερ της Ευρωλίγκας, με υπερπαίκτες όπως οι Μίσιτς, Κλάιμπερν και Λάρκιν, το σύνολο είναι λίγο ετεροβαρές. Η περιφέρεια είναι παραφορτωμένη με παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια, ενώ οι δύο ψηλότερες θέσεις στο παρκέ μοιάζουν κάπως λειψές.

Επομένως, δύο πράγματα θα ήθελε η ομάδα του Εργκίν Αταμάν, ώστε να λέει με μεγάλη αυτοπεποίθηση πως πάει για το «threepeat». Αρχικά, η ενσωμάτωση του τραυματία Σέιν Λάρκιν να είναι ομαλή και να μην… μπερδέψει ακόμα περισσότερο το μοίρασμα των κατοχών, και κατά δεύτερον να αποκτηθεί μια ποιοτική λύση στη θέση «4». Εμπαγιέ και Πολονάρα μέχρι στιγμής είναι κατώτεροι των προσδοκιών, οπότε πολύ θα ήθελε η Εφές έναν παίκτη τύπου Ρόλαντς Σμιτς, να δίνει βοήθειες με σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, χωρίς να θέλει απαραίτητα την μπάλα συνεχώς στα χέρια του.

Μπαρτσελόνα

Οι Καταλανοί είναι άλλη μια εκ των περιπτώσεων, που δεν μπορεί να βρει κανείς κάποιο μεγάλο κενό στο ρόστερ. Παίκτες ποιοτικοί υπάρχουν σε κάθε θέση, ωστόσο αυτό που ίσως χρειάζεται περισσότερο η Μπαρτσελόνα είναι… διαφορετικό προπονητή.

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν είναι κακός κόουτς σε καμία περίπτωση, άλλωστε ακόμα και φέτος έχει τους «μπλαουγκράνα» ψηλά στην κατάταξη. Όμως, βλέποντας αγώνες της Μπαρτσελόνα, διαισθάνεται κανείς πως οι παίκτες της παίζουν διαρκώς με «χαλινάρι», πολύ καταπιεσμένα και χωρίς καμία ελευθερία. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού βοηθάει όταν το σύνολο είναι καλύτερο από τις μονάδες, όμως στο ρόστερ των Καταλανών ισχύει το αντίθετο.

Επομένως, η Μπαρτσελόνα πολύ θα ήθελε έναν προπονητή που να εφαρμόζει ένα πιο ελεύθερο στυλ παιχνιδιού, το οποίο θα αφήνει χώρο στους πολύ ποιοτικούς παίκτες του ρόστερ να κάνουν το… κομμάτι τους, χωρίς να τους περιορίζει στο πολύ στενό πλαίσιο της ουδεμίας παρέκκλισης από το σύστημα.

Μονακό

Η ομάδα του Πριγκιπάτου έχτισε το καλοκαίρι μια από τις πιο υπερπλήρεις περιφέρειες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα. Δίπλα στον σπουδαίο Μάικ Τζέιμς προστέθηκαν πολύ ποιοτικοί παίκτες όπως ο Έλι Οκόμπο, o Τζόρνταν Λόιντ και o Τζάρον Μπλόσομγκεϊμ, με αποτέλεσμα οι Γάλλοι να διαθέτουν μια «πυραυλοκίνητη» περιφέρεια.

Δεν μπορεί όμως να πει κανείς το ίδιο, και για τις θέσεις των ψηλών. Η Μονακό μοιάζει λειψή στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι, καθώς ούτε ο Ντόντα Χολ ούτε ο Ντονάτας Μοτιεγιούνας μπορούν να της δώσουν αυτό που χρειάζεται. Πολύ θα ήθελε η γαλλική ομάδα, επομένως, έναν παίκτη σαν τον Τζόναθαν Μότλεϊ, που να μπορεί να παράγει συνεχώς σκορ στη ρακέτα, έτσι ώστε να μην περιορίζεται τόσο το σύνολο του Σάσα Ομπράντοβιτς στα περιφερειακά σουτ.

Ρεάλ Μαδρίτης

Το ρόστερ της «βασίλισσας» είναι ίσως το πιο βαθύ της διοργάνωσης, με τουλάχιστον δύο παίκτες πρώτης γραμμής σε κάθε θέση. Επιπλέον, οι Μαδριλένοι είναι μια ομάδα που συνδυάζει ταλαντούχα νιάτα με έμπειρους βετεράνους, οπότε από το σύνολο δεν λείπει πραγματικά τίποτα.

Το μόνο που ίσως πρέπει να προβληματίζει τους Ισπανούς, είναι η είσοδος στη νέα εποχή χωρίς τον Πάμπλο Λάσο. Ο Τσους Ματέο μέχρι στιγμής έχει ανταποκριθεί επάξια στον δύσκολο ρόλο του, ωστόσο θα χρειαστεί χρόνος για να απεμπλακεί η Ρεάλ από την τόσο μεγάλη επιρροή του Λάσο στο παιχνίδι της. Κατά τ’ άλλα, ίσως οι «μερένχες» θα ήθελαν να δουν σε καλύτερη κατάσταση τον Μάριο Χεζόνια, που ήρθε με σκοπό να ηγηθεί και δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμής, αλλά και τον Γκερσόν Γιαμπουσέλε, που μοιάζει πεσμένος σε σχέση με πέρυσι.

Αρμάνι Μιλάνο

Η ιταλική ομάδα είναι παράξενη περίπτωση, καθώς της λείπουν ταυτόχρονα τα πάντα αλλά και… τίποτα. Το ρόστερ, με μια πρώτη ματιά, μοιάζει ως ένα από τα κορυφαία της διοργάνωσης. Άλλωστε, το καλοκαίρι αναφερόμασταν στην Αρμάνι σαν ένα από τα φαβορί, όμως πλέον φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις.

Επίσης, δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Έτορε Μεσίνα πρέπει να αντικατασταθεί. Σύμφωνοι, ίσως το μπάσκετ του είναι λίγο… παρωχημένο, ωστόσο μιλάμε για έναν εκ των κορυφαίων κόουτς στην ιστορία της Ευρωλίγκας, την οποία έχει κατακτήσει τέσσερις φορές.
Επομένως, δύο είναι τα πράγματα που χρειάζεται η Αρμάνι ώστε να επιστρέψει στην διεκδίκηση. Αρχικά, περισσότερη υγεία, καθώς σημαντικά ατού της, όπως ο Σαβόν Σιλντς, είναι εδώ και καιρό παροπλισμένα. Και, κατά δεύτερον, οι τρομερά ποιοτικοί παίκτες που διαθέτει, να παίξουν στο επίπεδο που έχουν αποδείξει πως μπορούν.

Μακάμπι Τελ Αβίβ

Και η ομάδα από το Ισραήλ είναι παρόμοια περίπτωση με την Αρμάνι, με τη διαφορά ότι η Μακάμπι τουλάχιστον δεν έχει ένα βουνό να διαβεί για να πιάσει οκτάδα. Το σύνολο που έχει στα χέρια του ο Οντέτ Κάτας είναι επίσης πολύ υψηλού επιπέδου, όμως αυτό δεν έχει αποτυπωθεί ακόμα στο παρκέ, καθώς ακόμα… ψάχνεται.

Το μεγάλο πρόβλημα των Ισραηλινών είναι πως έχουν δύο πρόσωπα. Στα εντός έδρας παιχνίδια, παίζουν σαν ένα από τα φαβορί, ενώ εκτός έδρας φεύγουν πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Επομένως, αυτό που θα ζήταγε η Μακάμπι είναι μια μεγαλύτερη ισορροπία, η οποία πιθανότατα θα έρθει όταν αυξηθεί η ομοιογένεια του συνόλου.

Ολυμπιακός

Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τις αρνητικές τους στιγμές μέσα στη σεζόν, ωστόσο σε γενικές γραμμές διαθέτουν ένα από τα πιο ποιοτικά ρόστερ και παίζουν ίσως το πιο όμορφο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Μερικές φορές, είναι πιο «μπλαζέ» απ’ όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να χάσουν κάποια δικά τους παιχνίδια, όμως στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να υστερούν σε κάτι από οποιονδήποτε στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Αυτό που χρειάζεται οπωσδήποτε ο Ολυμπιακός, είναι η βελτίωση της απόδοσης των νεοαποκτηθέντων. Κάνααν, Πίτερς, Μπολομπόι και Μπλακ ήρθαν με περγαμηνές ώστε να καλύψουν τα όποια κενά είχε πέρυσι η ομάδα, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχουν προσφέρει στο σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να στηρίζεται στους περσινούς πρωταγωνιστές. Αν οι καινούργιοι ανεβάσουν στροφές, η ομάδα του Πειραιά θα φτάσει πάλι ψηλά.

Βίρτους Μπολόνια

Στην ιστορική επιστροφή τους στην Ευρωλίγκα, οι Ιταλοί μέχρι στιγμής έχουν δείξει ένα αρκετά ασταθές πρόσωπο, με μεγάλες νίκες αλλά και οδυνηρές ήττες. Το υλικό είναι καλό και υπάρχει βάθος στο ρόστερ, ενώ στον πάγκο βρίσκεται ο πολύ έμπειρος Σέρτζιο Σκαριόλο, που οδήγησε πέρυσι την ομάδα στην κατάκτηση του Eurocup και την έχει ανεβάσει επίπεδο.

Μέχρι στιγμής, η Βίρτους έχει δείξει μια κάποια επιθετική αδυναμία, ειδικά στο πέντε εναντίον πέντε. Κάτι που σίγουρα θα βοηθούσε την ιταλική ομάδα, είναι ένας περιφερειακός με έφεση στο σκοράρισμα, που να μπορεί να δημιουργεί για τον εαυτό του. Ένας Ντουέιν Μπέικον δηλαδή, έτσι ώστε να υπάρχει στο ρόστερ ένας παίκτης για να ξεκολλάει την επίθεση και να της δώσει έναν απρόβλεπτο χαρακτήρα.

Μπασκόνια

Η ομάδα της Βασκονίας είναι μάλλον η πιο εντυπωσιακή στην Ευρωλίγκα μέχρι στιγμής, αν λάβει κανείς υπόψη τις προσδοκίες που υπήρχαν στην αρχή της χρονιάς. Πολλοί χαρακτήριζαν το σύνολό της ως «ρόστερ Eurocup», ωστόσο ο Χοάν Πεναρόγια έχει φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα που όχι μόνο κερδίζει αλλά παίζει και πανέμορφο μπάσκετ.

Το μόνο στοιχείο που λείπει από την ισπανική ομάδα έτσι ώστε να διαθέτει πλήρες «οπλοστάσιο», είναι η αθλητικότητα στη θέση «5». Ο Μάικ Κότσαρ είναι βαρύ κορμί που βοηθάει στο παιχνίδι με πλάτη, ο Ματ Κοστέλο παίζει περισσότερο στην περιφέρεια, ενώ ο Στίβεν Ίνοκ δεν έχει τον περσινό του ρόλο. Σίγουρα θα βοηθούσε ένας παίκτης τύπου Τζος Νίμπο, ώστε να προσθέσει νέα χαρακτηριστικά στη φροντ λάιν της Μπασκόνια.

Βαλένθια

Η ομάδα του Άλεξ Μουμπρού έχει μέχρι στιγμής το πρόσωπο που περιμέναμε. Χωρίς να είναι εντυπωσιακή, έχει βρει κάποιες πραγματικά πολύ μεγάλες νίκες, κυρίως λόγω κάποιων πολύ ταλαντούχων επιθετικά παικτών που διαθέτει, οι οποίοι μπορούν να πάρουν ένα ματς μόνοι τους.

Αυτό που θα ήθελε η Βαλένθια, είναι ένας αμυντικός «εξολοθρευτής» που να μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις, καθώς οι πιο ταλαντούχοι παίκτες της, όπως ο Κρις Τζόουνς και ο Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς, έχουν πρόβλημα στην άμυνα. Πολύ θα βοηθούσε δηλαδή ένας παίκτης τύπου Τζον Μπράουν.

Ζαλγκίρις

Οι Λιθουανοί γι’ ακόμα μια φορά, παρουσιάζουν μια πολύ αξιόμαχη ομάδα παρόλο που το μπάτζετ τους είναι από τα πιο μικρά στην Ευρωλίγκα. Με πρωταγωνιστές του νεοαποκτηθέντες Έβανς, Μπραζντέικις και Σμιτς, έχουν καταφέρει να φιγουράρουν κοντά στην οκτάδα δείχνοντας θετικό πρόσωπο.

Αυτό που θα έλυνε τα χέρια στην ομάδα του Μακσβίτις επιθετικά, είναι ένας ψηλός με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Κεβάριους Χέιζ, που να μπορεί να παίξει περισσότερο με πλάτη κοντά στο καλάθι, κάτι σαν τον Αρτούρας Γκουντάιτις.

Ερυθρός Αστέρας

Η σέρβικη ομάδα είναι αυτή με τη μεγαλύτερη εξέλιξη στη διάρκεια του πρώτου κομματιού της σεζόν. Ο Ερυθρός ξεκίνησε ως μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της Ευρωλίγκας, όμως με την έλευση του Ντούσκο Ιβάνοβιτς αλλά και του Λούκα Βιλντόζα ανέβηκε και τώρα διεκδικεί την οκτάδα, ενώ έχει ανακοινωθεί και ο Φακούντο Καμπάτσο!

Το μόνο που λείπει αυτή τη στιγμή από τους Σέρβους, που έχουν χτίσει εξαιρετική περιφέρεια, είναι ένας παίκτης που να παίζει «4» και «5» με έφεση στο σκοράρισμα και το μακρινό σουτ, κάτι σαν τον Μπράντον Ντέιβις.

Βιλερμπάν

Η ομάδα του Τι Τζέι Πάρκερ μπορεί να διαθέτει ένα από τα πιο «φτωχά» ρόστερ της διοργάνωσης, ωστόσο με την έλευση του Νάντο Ντε Κολό έχει ανέβει φανερά επίπεδο σε σχέση με πέρυσι.

Ένα σαφές πρόβλημα που υπάρχει στην Βιλερμπάν, είναι η έλλειψη ενός γκαρντ με δημιουργικές αρετές. Ο Ντε Κολό είναι εξαιρετικός σκόρερ και παίκτης ατομικών ενεργειών, οπότε δίπλα του χρειάζεται ένα πιο «οργανωτικό» γκαρντ που να πασάρει καλά και να βοηθάει στην κυκλοφορία, όπως ο Πιέρια Χένρι.

Παρτίζαν

Στην επιστροφή τους στην Ευρωλίγκα, οι Σέρβοι μέχρι στιγμής έχουν απογοητεύσει. Οποιοδήποτε κι αν είναι το σύνολο, όταν στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, οι προσδοκίες είναι μεγάλες, και η ομάδα του Βελιγραδίου δεν τις έχει δικαιώσει.

Στο ρόστερ υπάρχουν πολλοί ικανοί σκόρερ (Πάντερ, Νάναλι, Έξουμ, Λεσόρ, ΛεΝτέι), όμως κανένας ικανός δημιουργός, επομένως ένας γκαρντ με οργανωτικές αρετές θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα της Παρτίζαν. Ίσως βοηθήσει σε αυτό, η επιστροφή του τραυματία Αλέκσα Αβράμοβιτς.

Μπάγερν Μονάχου

Παρά την εξαιρετική της πορεία και την παρουσία της στα πλέι οφ πέρυσι, η γερμανική ομάδα παρουσιάζει φέτος σημαντική πτώση στην απόδοσή της, και βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις τις βαθμολογίας, όντας μια από τις χειρότερες επιθετικά ομάδες της Ευρωλίγκας.

Η ομάδα του Αντρέα Τρινκιέρι δεν έχει κάποιον να... τραβήξει το «κάρο» στην επίθεση, όπως έκανε πέρυσι ο Νταρούν Χίλιαρντ και πρόπερσι ο Γουέιντ Μπόλντγουιν. Χρειάζεται επομένως, έναν καλό σκόρερ με ταλέντο στην απομόνωση, όπως ο Ντουέιν Μπέικον ή ο Μάρκους Χάουαρντ.

Άλμπα Βερολίνου

Η Άλμπα είναι μια περίεργη περίπτωση ομάδας, καθώς ξεκίνησε τη χρονιά με 3/3 και έκτοτε μετράει μόνο ήττες, με αποτέλεσμα να είναι ουραγός στην Ευρωλίγκα. Οι Γερμανοί παίζουν όμορφο μπάσκετ στο μάτι και έχουν λειτουργική επίθεση, ωστόσο αμυντικά… «μπάζουν», καθώς δέχονται 85 πόντους ανά ματς, δεύτερη χειρότερη επίδοση στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Είναι φανερό πως η Άλμπα χρειάζεται έναν γκαρντ με αμυντική προσήλωση, ώστε να δώσει βοήθειες στην περιφερειακή άμυνα της ομάδας, κάτι σαν τον Τόμας Γουόκαπ ή τον Πάρις Λι.

Παναθηναϊκός

Όπως και ο Ερυθρός Αστέρας, έτσι και ο Παναθηναϊκός έχει δείξει σημάδια σημαντικής βελτίωσης κατά τη διάρκεια της σεζόν, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει ονοματεπώνυμο Ντουέιν Μπέικον. Ο Αμερικανός έλυσε πολλά από τα επιθετικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς, ωστόσο κενά υπάρχουν ακόμα, καθώς το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι αρκετά περιορισμένο.

Τα σημαντικά προβλήματα είναι δύο, και… «βγάζουν μάτι». Αρχικά, δεν υπάρχει αξιόπιστη λύση στο «4» πίσω από τον Ντέρικ Γουίλιαμς, με αποτέλεσμα ο 31χρονος Αμερικανός να παίζει σχεδόν 33 λεπτά ανά ματς, κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να συνεχιστεί μέχρι το τέλος της σεζόν. Η λύση γνωρίζουν και στον Παναθηναϊκό ότι είναι ο Ντίνος Μήτογλου, όμως ακόμα κι αυτός στο καλύτερο σενάριο της τιμωρίας του θα είναι διαθέσιμος από τα τέλη της σεζόν.

Το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι στη θέση «5», όπου βρίσκονται δύο παίκτες (Γκουντάιτις, Παπαγιάννης) με παρόμοια στοιχεία, με συνέπεια να λείπει από τον Παναθηναϊκό η αθλητικότητα, αφού υπάρχουν δύο ψηλοί με βαριά κορμιά, που έχουν μεγάλο πρόβλημα ειδικά στις αλλαγές μαρκαρισμάτων. Ένα πιο αλτικό και γρήγορο πεντάρι, όπως ο Ντόντα Χολ ή ο Κώστας Αντετοκούνμπο, θα έδινε στους «πράσινους» κι άλλα πολύτιμα στοιχεία στο παιχνίδι τους.

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Τσιριγώτης