Χαμένοι στη… μετάφραση

«Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει», λέει ο σοφός λαός μας και στην περίπτωση του Ολυμπιακού και του συναπαντήματός του με τη Ζαλγκίρις στα πλέι οφ, η υπόθεση ήταν… ανοικτό βιβλίο. Από τη μία, οι «ερυθρόλευκοι» με μία-δύο εκλάμψεις μέσα στο 2018 δεν πείθουν σε καμία περίπτωση με την απόδοσή τους και από την άλλη μία καλοδουλεμένη και χωρίς άγχος, ικανή για όλα ομάδα, που γνωστοποίησε με εκκωφαντικό τρόπο και στον τελευταίο… άπιστο, πως αν πέσει, θα πέσει πολύ δύσκολα.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου, σε συνδυασμό με τους πολλούς τραυματισμούς που έχουν αφαιρέσει λύσεις και ενέργεια, έδειχναν πως παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η σειρά θα ήταν πολύ δύσκολη. Και έγινε μεμιάς… βουνό. Διότι ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να παρουσιάσει σχεδόν τίποτα διαφορετικό κόντρα στη συγκεκριμένη ομάδα –και όχι μόνο-, σε σχέση με τις δύο ήττες της κανονικής περιόδου και ενώ πλησιάζουμε στον… Μάιο, δε μπορεί να πάρει –με αμφίπλευρη ευθύνη- σχεδόν τίποτα από τους ξένους του (πλην Μιλουτίνοιφ).

Στο πρώτο ματς της σειράς, εκτός απ’ όλα αυτά, ο Ολυμπιακός φάνηκε ενεργειακά «σβηστός», χωρίς καθαρό μυαλό και σωστές αποφάσεις, ακόμα και για να… κλέψει το παιχνίδι στη λεπτομέρεια, που πάντα ήταν βασανιστικά υπέρ των λιθουανών. Μία ματιά στους αριθμούς, πείθει σχετικά εύκολα για το τι είδαμε στο ΣΕΦ. 16 λάθη ο Ολυμπιακός, μόλις 7 (δείγμα μηδαμινής πίεσης στη μπάλα) η άπειρη από τέτοια παιχνίδια Ζαλγκίρις και από 14 ασίστ η κάθε ομάδα, που γέρνει εμφατικά την συγκεκριμένη κομβική αναλογία υπέρ των νικητών. Η Ζαλγκίρις με σύμμαχο τα 14 επιθετικά ριμπάουντ, τις 8 τάπες και τα ισάριθμα κλεψίματά της, είχε διψήφιο αριθμό κατοχών και όταν άρχισε στο τέλος να βάζει και τα σουτ (ανεπίτρεπτο να δέχεται τρία ίδια τρίποντα από τον Μιλάκνις με μπακ σκριν και ανενόχλητος στη γωνία), εξαργύρωσε την ανωτερότητά της.

Την ώρα που η άμυνα έκανε συνέχεια τα ίδια λάθη, η επίθεση στηριζόταν αποκλειστικά και μόνο στα μεγάλα σουτ και τις δημιουργικές εμπνεύσεις, του Σπανούλη και από εκεί και έπειτα σκόρπιες εξάρσεις από Πρίντεζη (έπαιξε πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούσε), Παπαπέτρου και ΜακΛίν. Το πικ εν ρολ δε λειτουργούσε λόγω της «διαβασμένης» άμυνας της Ζαλγκίρις, το σκορ στο «ανοικτό» γήπεδο που δείχνει να είναι η μόνη λύση σταμάτησε να… υπάρχει μετά το πρώτο δεκάλεπτο, η αντίπαλη ρακέτα θύμιζε… ναρκοπέδιο και οι μπάλες δεν περνούσαν στους ψηλούς και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του ματς αγωνιστικά. Στη μεγάλη απουσία του Παπανικολάου (λείπουν η ενέργεια, τα ριμπάουντ και η άμυνά του), προστέθηκε και ο τραυματισμός του Μιλουτίνοφ (ίσως δεν παίξει ούτε την Παρασκευή, άρα τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο) για να… δέσει το πικρό γλυκό.

Ακόμα και η λειψανδρία όμως (και οι ενέσεις που χρειάστηκε να κάνουν τρεις παίκτες) αναμενόμενη ήταν και ο Ολυμπιακός δε φρόντισε να την καλύψει εκ των έσω, αφού αυτοί που κλήθηκαν να το κάνουν, δείχνουν πνευματικά και αγωνιστικά ανέτοιμοι. Οι δευτεραθλητές Ευρώπης ήταν κατώτεροι των περιστάσεων συνολικά και πλέον χρειάζονται μία ακόμα υπέρβαση στην ιστορία τους για να τα καταφέρουν. Πέταξαν σε μία βραδιά ό,τι με κόπο έχτισαν μέσα στη σεζόν (σ.σ. πλεονέκτημα), αλλά έχουν ξαναβρεθεί στην ίδια θέση και το «γύρισαν». Μοιάζει αυτή, να είναι η πιο δύσκολη απ’ όλες, όχι γιατί απέναντί τους βρίσκεται κάποιο ανίκητη μεγαθήριο, αλλά κυρίως γιατί η ίδια η ομάδα δε δείχνει να μπορεί να τα βρει με τον… εαυτό της και να αποδώσει αυτά που μπορεί.

Μοιάζει σα… χαμένη στη μετάφραση, σαν αυτή που επικαλέστηκε στη συνέντευξη Τύπου ο πανούργος, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, για να δικαιολογήσει την συνεχόμενη γκρίνια του για την διαιτησία και τις αλλεπάλληλες δηλώσεις, μετά το ματς της αυλαίας της κανονικής περιόδου μέχρι και το χθεσινό τζάμπολ των πλέι οφ. Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει αν τα πολλά υπέρ της ομάδας του σφυρίγματα στο πρώτο ματς ήταν ένα είδος… εξαργύρωσης όλων όσων είπε, όμως αν ο Ολυμπιακός σταθεί περισσότερο απ’ ότι πρέπει σε αυτά και δημιουργήσει άλλοθι, οι πιθανότητες ανατροπής και αυτής της σειράς, θα μειωθούν σημαντικά…

Υ.Γ. Όποιος δεν τους πιστεύει και δεν τους στηρίζει ακόμα και στις στραβές, δεν έχει νιώσει, δεν έχει απολαύσει το παραμικρό απ’ όλα όσα έχει προσφέρει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Συμβόλαιο με τα Final Four δεν έχει κανένας, όσο και αν κάποιοι είχαν… καλομάθει τόσα χρόνια. Η σειρά έχει δρόμο ακόμα, αρκεί ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί.

Follow @ZervasNikolaos