Υπερσιβηρικός Ολυμπιακός

Το «διπλό» στο χιονισμένο Καζάν δεν δίνει κάποιον τίτλο στον Ολυμπιακό, αλλά είναι από αυτά που δύσκολα θα ξεχαστούν. Στην τελική καταμέτρηση, ενδέχεται να αποδειχθεί ευεργετικό για ένα καλύτερο πλασάρισμα, όμως ας μείνουμε στο παρόν. Οι «ερυθρόλευκοι», με τις αναποδιές της τελευταίας, και όχι μόνο, στιγμής, πήγαν αποφασισμένοι να πολεμήσουν και πήραν άριστα δέκα σε όλα. Οι παρόντες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και έγραψαν την ιστορία, ενώ εύστοχη ήταν και η πρόβλεψη πως χρειάζονταν πέντε παίκτες σε εξαιρετική κατάσταση για να γίνει η δουλειά. Και οι δέκα όμως ήταν υπέροχοι…

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Φαινόταν από το… αεροδρόμιο αυτό που θα επακολουθούσε μία μέρα μετά. Το έβλεπες στα μάτια τους, στον τρόπο που μιλούσαν και φέρονταν. Καμία δικαιολογία και ηττοπάθεια και ας μην ήξεραν αν θα είναι δέκα ή εννιά αντί για δώδεκα στη «Basket Hall» του Καζάν. Όφειλαν να παίξουν και για τους απόντες και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο… παραέπαιξαν. Ήταν απολαυστικοί και επιβλητικοί. Το μεγαλύτερο μερίδιο σε αυτή την μία ακόμα επιτυχία, χωρίς βασικά «γρανάζια» της μηχανής, έχει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, διότι έχει φτιάξει αγωνιστικά, ψυχολογικά και όχι μόνο, μία ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Ένα σύνολο που παλεύει παντού και ειδικεύεται στο να αντεπεξέρχεται στις δύσκολες καταστάσεις. Στα φαινομενικά εύκολα κάνει… λαδιές, αλλά παλεύει να βρει και για αυτό αντίδοτο. Και θα το βρει.

Η παράσταση στην Ρωσία πάντως, ήταν απολαυστική και περιελάμβανε και μία ακόμα δικαίωση για τον τρόπο που θα εξελισσόταν θετικά. Απαιτούνταν μία μεγάλη εμφάνιση του Ερικ Γκριν και ήρθε. Όσο χρειαζόταν ο Ολυμπιακός αυτό το μεγάλο παιχνίδι του, άλλο τόσο το ήθελε και αυτός για να απελευθερωθεί από την πίεση. Το χαμόγελό του μετά τον αγώνα τα έλεγε όλα. Κατάφερε να βάλει 25 πόντους με 10/13 σουτ και κυρίως να κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας την ομάδα, στο στείρο τρίτο δεκάλεπτο όπου η Ούνιξ επιχειρούσε την αντεπίθεσή της. Έπαιξε και άμυνα, όπως όλοι άλλωστε.

Το… νερό είχε μπει στο αυλάκι στο μαγικό πρώτο δωδεκάλεπτο, όπου οι πρωταθλητές με τρομερό πάθος, ορμή… υπερσιβηρικού, έλεγχο του αμυντικού ριμπάουντ και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση, για να «σπάσουν» τα χεντς άουτ της ομάδας του Πασούτιν, βρήκαν 7/8 τρίποντα και έφυγαν μπροστά με 43-16. Βοήθησαν πολύ, εκτός από την ευστοχία, οι έξτρα κατοχές από τα επιθετικά ριμπάουντ και τα λίγα -τηρουμένων των αναλογιών- λάθη.

Δύσκολα βρίσκεις τέτοια επιθετική συγκομιδή σε δώδεκα λεπτά, όχι μόνο εκτός, αλλά και εντός έδρας. Ο Μάντζαρης δημιουργούσε και εκτελούσε με μαεστρία, ο Παπανικολάου είχε «κλειδώσει» τον Λάνγκφορντ και σκόραρε από μέση και μακρινά απόσταση και ο Μιλουτίνοφ, πιο ώριμος και βελτιωμένος από ποτέ, σκόραρε και μάζευε τα επιθετικά ριμπάουντ σα… φυστίκια. Όλοι όσοι έπαιξαν έδωσαν από κάτι, αφού άκρως θετική ήταν και η παρουσία των Παπαπέτρου, Γουότερς, Μπιρτς και Αγραβάνη. Όταν άρχισαν, φυσιολογικά, να στερεύουν οι δυνάμεις και η Ούνιξ απείλησε στο -8, αρκούσαν ένα ακόμα ολόσωστο τάιμ άουτ και δύο-τρεις προσωπικές ενέργειες του Γιώργου Πρίντεζη, για μία ακόμα φορά εκ των κορυφαίων, όταν το έτερον μπασκετικό του ήμισυ, Βασίλης Σπανούλης, είναι λαβωμένο.

Η έκτη νίκη μακριά από το ΣΕΦ σε δέκα παιχνίδια και το ρεκόρ 15-6, διατηρεί τον Ολυμπιακό σε τροχιά τετράδας και το μόνο που έχει να κάνει για να πάει με πλεονέκτημα και στο κρίσιμο συναπάντημα με την Φενέρμπαχτσε στις 23 Φεβρουαρίου στην Πόλη, είναι να επουλώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τις πληγές των τραυματιών του και να καταβάλει την αντίσταση της επικίνδυνης Ζαλγκίρις, που έρχεται στο ΣΕΦ, φορμαρισμένη και με αμυδρές ελπίδες πρόκρισης. Φυσικά και να τον αφήσει λίγο η ατυχία του σε ησυχία (ο Παπαπέτρου εξακολουθεί να έχει ενοχλήσεις και έπαιξε με ένεση), ώστε να δουλέψει απρόσκοπτα στη τελική ευθεία και να πάρει αυτό που βάσει συνολικής εικόνας αξίζει στα πλέι οφ. Τρεις από τους πέντε αγώνες στον Πειραιά και ο,τι ήθελε… προκύψει.

Follow @ZervasNikolaos