Τέλος σε μια τεράστια καριέρα αποφάσισε να βάλει ο σπουδαίος Τζιανλουίτζι Μπουφόν! Για τον «Superman» δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, ο οποίος στα 45 του χρόνια γύρισε την πλάτη του στον πλούτο της Σαουδικής Αραβίας και προτίμησε να κρεμάσει τα γάντια του για πάντα.
Ένας άνθρωπος ο οποίος έκανε αρκετά λάθη στη ζωή του, τα παραδέχθηκε όλα και προσπάθησε να τα διορθώσει. Λίγο η φήμη, λίγο τα νιάτα, λίγο τα χρήματα, ο Ιταλός παρασύρθηκε αλλά όταν ωρίμασε κατάλαβε τι έκανε λάθος και σε ένα συγκλονιστικό γράμμα στον εαυτό του, του έδωσε συγχώρεση και έγινε καλύτερος.
Πάλεψε με την κατάθλιψη, κατάφερε να γίνει καλά και να το αφήσει πίσω του και συνέχισε από εκεί που το άφησε. Κυρίες και κύριοι… ο σπουδαίος Τζίτζι Μπουφόν, ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες που πέρασαν ποτέ από το ποδόσφαιρο.
Τα πρώτα χρόνια και οι δυσκολίες
Από τα πρώτα δευτερόλεπτα που ήρθε στον κόσμο ο Ιταλός αντιμετώπισε τις δυσκολίες. Η μητέρα του είχε αποκαλύψει σε δηλώσεις της πως ο Μπουφόν είχε μπερδευτεί με τον ομφάλιο λώρο και χρειάστηκε να μείνει στην θερμοκοιτίδα για έξι ημέρες.
«Φαινόταν υγιής όταν γεννήθηκε. Τέσσερα κιλά, άρα ήταν πάντα αρκετά μεγάλος!
Αλλά είχε πνιγεί από τον ομφάλιο λώρο. Είχε κυάνωση (αποχρωματισμός του ιστού στο πρόσωπο που προκλήθηκε από έλλειψη οξυγόνου) και ήταν σε θερμοκοιτίδα για πέντε ή έξι ημέρες, απλώς ξαπλωμένος εκεί, όπως ο Ιησούς στον σταυρό.
Δεν ξέραμε αν θα υπήρχε εγκεφαλική βλάβη. Όταν τελικά μου τον παρέδωσαν, οι γιατροί είπαν, "Μόνο ο Θεός ξέρει..."
Αλλά ο καλός Κύριος ήταν πολύ γενναιόδωρος. Ήταν πολύ καλός μαζί μας. Ο Τζίτζι περπατούσε και μιλούσε στους εννέα μήνες, πριν από οποιοδήποτε από τα άλλα παιδιά. Ακόμα και τότε ήταν Νο.1», είχε αναφέρει η μητέρα του.
Τόσο η μητέρα του όσο και ο πατέρας του ασχολούνταν με τον αθλητισμό, οπότε όπως ήταν λογικό στάθηκαν στο πλευρό τους γιου τους όταν εκείνος έδειξε από μικρός ότι θα ακολουθήσει το ποδόσφαιρο.
«Στην αρχή δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πάθος για κάποια ομάδα, για το άθλημα, αλλά μου άρεσε η ιδέα να έχω την τσάντα, τα παπούτσια, την εμφάνισή μου. Αυτά ήταν που έκαναν όλη τη διαφορά».
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Πάρμα και στην ίδια ομάδα σταματάει. Για όλους τους ρομαντικούς αυτού του αθλήματος, αυτό σημαίνει πολλά.
Η καριέρα του απογειώθηκε όταν φόρεσε την φανέλα της Γιουβέντους. Δικαίως του βγήκε το παρατσούκλι «Superman» κάνοντας απίθανες αποκρούσεις που ούτε ο ίδιος φανταζόταν! Σε συλλογικό επίπεδο, κέρδισε τον τίτλο τις δυο πρώτες χρονιές με τη Γιούβε η οποία δέχθηκε μόλις 52 γκολ με τον Μπουφόν κάτω από την εστία της!
Το 2003 οι «μπιανκονέρι» έφτασαν στον τελικό του Champions League με τον Ιταλό να κρατάει ανέπαφη την εστία και να αποκρούει μάλιστα και δυο πέναλτι στην ρώσικη ρουλέτα, ωστόσο δεν ήταν αρκετά για τη νίκη επί της Μίλαν και το βαρύτιμο τρόπαιο χάθηκε. Ένας τίτλος που εν τέλει δεν ήρθε ποτέ στην καριέρα του και σίγουρα τον πονάει.
Ο Τζίτζι βέβαια δεν το ξεπέρασε τόσο εύκολα, αφού μετά από αυτό υπέστη κατάθλιψη.
«Για τους οπαδούς δεν έχει σημασία πώς είσαι. Σε βλέπουν ως τον ποδοσφαιριστή, το είδωλο, οπότε κανείς δεν σκέφτεται να σταματήσει και να σε ρωτήσει: 'Ε, πώς είσαι;'
Το πρόβλημα ήταν αν έλεγα: "Φεύγω για δύο μήνες για να γίνω καλύτερα" θα είχα τελειώσει. Γιατί κάθε φορά μετά, αν είχα αποτύχει με απόκρουση ή οτιδήποτε άλλο, θα μου το υπενθύμιζε αυτό. Δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να φύγει για δύο ή τρεις μήνες για να γίνω καλύτερα».
Ακόμη μια δύσκολη στιγμή για τον Μπουφόν ήταν στο Euro 2004 όταν και αποκλείστηκε η εθνική Ιταλίας. Ωστόσο, μέχρι το Μουντιάλ του 2006 η συμμετοχή του Ιταλού ήταν αμφίβολη και αυτό διότι στη Γιουβέντους γινόταν έρευνα για το σκάνδαλο Calciopoli, ενώ ο Μπουφόν ήταν ένας από τους πολλούς παίκτες που ερευνήθηκαν για στοιχήματα σε ιταλικούς αγώνες. Ωστόσο, τελικά ο τερματοφύλακας απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και έτσι ο Λίπι τον κράτησε κάτω από την εστία της εθνικής για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας.
Η Ιταλία πήγε μέχρι το τέλος, με το αυτογκόλ του Κριστιάν Τζακάρντο και πέναλτι του Ζινεντίν Ζιντάν τα μοναδικά γκολ που δέχθηκε. Οι «ατζούρι» απέκλεισαν την Αυστραλία, την Ουκρανία και τη Γερμανία καθ' οδόν για τον τελικό, προτού μια νίκη στα πέναλτι βοήθησε τον Μπουφόν να διώξει όλους τους δαίμονες του Champions League του 2003. Ήταν το μεγαλύτερο τρόπαιο της καριέρας του, το... άγιο δισκοπότηρο που θέλει κάθε ποδοσφαιριστής να κατακτήσει.
Ωστόσο, στην συνέχεια ο Μπουφόν έπρεπε να πάρει μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής του. Αν θα συνεχίσει να αγωνίζεται στη Γιούβε η οποία υποβιβάστηκε ή αν θα φύγει, όπως έκανε ο Ζλάταν και ο Βιεϊρά. Ο Τζίτζι όμως έμεινε πιστός στρατιώτης και τη βοήθησε να ανέβει στα μεγάλα σαλόνια του ιταλικού πρωταθλήματος.
«Δεν μπορώ να κρύψω ότι, μετά από πέντε χρόνια εδώ, μπήκα στον πειρασμό για μια νέα εμπειρία. Αυτό θα μπορούσε να ήταν η Μίλαν, η Ιντερ ή η Άρσεναλ, και νομίζω ότι θα είχα τείνει προς τη Μίλαν.
Αυτός ο σύλλογος με βοήθησε να κερδίσω και αν έχω γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, είναι χάρη στη Γιούβε. Μπορώ να ανταπεξέλθω σε έναν χρόνο στη δεύτερη κατηγορία και θα κοιτάξω να κάνω κάτι νέο και να κερδίσω τον τίτλο της Serie B», είχε αναφέρει τότε ο Μπουφόν.
Το αντίο σε μια μεγάλη αγάπη
Την σεζόν 2017/18 ο Μπουφόν άρχισε να μοιράζεται την εστία του με τον Σέζνι. Ωστόσο, στα ευρωπαϊκά ματς έπαιζε μόνο ο Ιταλός. Στα 40 του χρόνια αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του με την εθνική της χώρας του, μετά την ήττα της Ιταλίας από την Σουηδία και τον αποκλεισμό στα playoffs.
Το 2018, χρειάστηκε ένα καθυστερημένο πέναλτι στον Κριστιάνο Ρονάλντο για τη Ρεάλ Μαδρίτης για να βάλει τέλος στις ελπίδες της Γιουβέντους και να αφήσει τον Μπουφόν θυμωμένο με τον διαιτητή Μάικλ Όλιβερ.
«Η ομάδα έδωσε τα πάντα, αλλά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να καταστρέψει τέτοια όνειρα στο τέλος μιας εξαιρετικής επιστροφής σε μια αμφίβολη κατάσταση.Σαφώς δεν μπορείς να έχεις καρδιά στο στήθος σου, αλλά έναν κάδο σκουπιδιών.
Δεν μπορείς να καταστρέψεις τα όνειρα μιας ομάδας. Θα μπορούσα να είχα πει οτιδήποτε στον διαιτητή εκείνη τη στιγμή, αλλά έπρεπε να καταλάβει το βαθμό της καταστροφής που δημιουργούσε. Εάν δεν μπορείτε να διαχειριστείτε την πίεση και έχετε το θάρρος να πάρετε μια απόφαση, τότε θα πρέπει απλώς να καθίσετε στις εξέδρες και να φάτε τα πατατάκια σας».
Ο Μπουφόν αργότερα ζήτησε συγγνώμη... κάπως. «Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να πω αυτά τα πράγματα και λυπάμαι που πρόσβαλα τον διαιτητή.
Λυπήθηκα που τον πρόσβαλα γιατί στο τέλος της ημέρας είναι ένας άνθρωπος που κάνει πολύ δύσκολη δουλειά. Αν τον έβλεπα δύο μέρες αργότερα, θα τον είχα αγκαλιάσει και θα του ζητούσα συγγνώμη, αλλά θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ήρεμος σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι».
Μετά από ένα χρόνο με την Παρί Σεν Ζερμέν, στον οποίο πρόσθεσε έναν τίτλο Ligue 1 στην τροπαιοθήκη του, επέστρεψε στη Γιουβέντους και πρόσθεσε έναν επιπλέον τίτλο στη Serie A υπό τις οδηγίες του Μαουρίτσιο Σάρι.
Ωστόσο, όταν έφυγε από το Τορίνο για δεύτερη φορά το 2021, σε ηλικία 43 ετών, δεν ήθελε να αποσυρθεί. Υπήρχε άλλο ένα κεφάλαιο για να γράψει με την Πάρμα, που πρόσφατα υποβιβάστηκε στην Serie B, και θα ήταν αυτός που θα το έγραφε.
Πολλοί κατά καιρούς τον… έκριναν που είχε φτάσει 45 ετών και ακόμα αγωνιζόταν και έπαιζε σε μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας του ιταλικού πρωταθλήματος, αντί να αποσυρθεί. Ο ίδιος όμως είχε αντίθετη γνώμη και γιατί να μην έχει άλλωστε; Ο Μπουφόν έκανε αυτό που αγαπούσε και το σταμάτησε για κάτι άλλο που αγάπησε περισσότερο, την οικογένειά του.
Όταν είχε γίνει γνωστό πως σκέφτεται να σταματήσει το ποδόσφαιρο, αρκετές ομάδες από την Σαουδική Αραβία τον προσέγγισαν και του έταξαν… χρυσάφι στα πόδια του. Αλλά ο Ιταλός ήθελε να περάσει χρόνο με την οικογένειά του και αποφάσισε να κρεμάσει για πάντα τα γάντια του και ας είχε ακόμη μια σεζόν συμβόλαιο με την Πάρμα.
Και για κλείσιμο, θα αφήσουμε τον ίδιο Τζιανλουίτζι Μπουφόν να μιλήσει ο ίδιος καλύτερα για τον εαυτό του. Σπουδαίε «Superman» σε ευχαριστούμε για όλα!
Το συγκλονιστικό γράμμα του Μπουφόν στον 17χρονο εαυτό του
«Ετοιμάζεσαι να γίνεις ποδοσφαιριστής και νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν ξέρεις απολύτως τίποτα.
Ενώ θα έπρεπε να είσαι σπίτι, να έχεις πιει το γάλα σου και να πέφτεις για ύπνο, είχες βγει σε κλαμπ. Ήπιες μια μπύρα και αποφάσισες να ξεφύγεις γιατί πίστευες ότι είσαι άτρωτος. Σύντομα θα είσαι έξω από το κλαμπ, θα τσακώνεσαι με τους αστυνομικούς και σε παρακαλώ, μην κατουρήσεις στην ρόδα του περιπολικού γιατί δεν θα το πάρουν καθόλου καλά ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι άνθρωποι του κλαμπ… Θα ρισκάρεις να χάσεις όλα αυτά τα οποία δούλεψες…
Θα τα βάλεις με τρία στοιχεία που μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Τα χρήματα, τη φήμη και τη δουλειά των ονείρων σου.
Από τη μια, είναι αλήθεια πως ένας τερματοφύλακας χρειάζεται αυτοπεποίθηση γιατί ένας προπονητής πάντοτε θα επιλέγει εκείνον που δεν φοβάται, από εκείνον που είναι πιο τεχνικά άρτιος.
Από την άλλη, όμως, ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι δεν φοβάται τίποτα, μπορεί να ξεχάσει ότι έχει νου. Έχει μυαλό. Αν σκέφτεσαι μονάχα το ποδόσφαιρο σε όλη σου τη ζωή, τότε η ψυχή σου θα επιδεινωθεί. Θα φτάσεις σε σημείο να πέσεις σε κατάθλιψη και δεν θα θες να φύγεις από το κρεβάτι».
Είναι γνωστό ότι ο Μπουφόν πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης, όπως έχει παραδεχθεί ο ίδιος. Σχετικά με αυτήν, αναφέρει:
«Θα γελάς τώρα που στα λέω, αλλά θα σου συμβεί σε εξαιρετικό σημείο της καριέρας σου. Όταν νομίζεις ότι έχεις τα πάντα στη ζωή. Θα είσαι 26 ετών, ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας. Θα απολαμβάνεις χρήματα και σεβασμό. Ο κόσμος θα σε φωνάζει Σούπερμαν.
Όμως δεν είσαι Σούπερμαν. Είσαι απλά ένας άνδρας όπως οι υπόλοιποι. Και η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμα αυτό μπορεί να σε κάνει ρομπότ. Να γίνει… φυλακή η καθημερινότητά σου. Θα πηγαίνεις για προπόνηση, θα γυρίζεις σπίτι, θα βλέπεις τηλεόραση, θα πέφτεις για ύπνο. Και ξανά πάλι την επόμενη μέρα. Είτε χάνεις, είτε κερδίζεις στο γήπεδο. Θα επαναλαμβάνεται. Ένα πρωινό θα σηκωθείς από το κρεβάτι και τα πόδια σου θα τρέμουν. Θα είσαι τόσο αδύναμος που δεν θα μπορείς να οδηγήσεις. Θα πιστέψεις πως είναι κούραση ή ίωση αλλά θα κάνεις λάθος. Το μόνο που θα θέλεις εκείνες τις μέρες είναι να κοιμάσαι.
Στην προπόνηση, κάθε προσπάθεια για κάποια απόκρουση, θα σου φαίνεται τρομερά δύσκολη. Για εφτά μήνες, θα δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι ν’ απολαμβάνεις στη ζωή σου…
Στη ζωή δεν είναι το παν η φήμη και τα χρήματα. Πρέπει να φροντίσεις την ψυχή σου. Να βρεις μια έμπνευση μακριά από το ποδόσφαιρο. Αν μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή, είναι ν’ ασχοληθείς με τον κόσμο γύρω σου από νεαρότερη ηλικία. Θα σώσεις τον εαυτό σου και θα γλιτώσεις την οικογένειά σου από πολλές ανησυχίες.
Ένας τερματοφύλακας πρέπει να είναι θαρραλέος, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και αλαζόνας.
Στα βαθύτερα σημεία της κατάθλιψής σου, θα σου συμβεί κάτι όμορφο. Ένα πρωινό, αντί για το δρόμο που συνηθίζεις να κάνεις, θα επιλέξεις να πας σε ένα διαφορετικό εστιατόριο στο Τορίνο. Αυτό θα σου δείξει μια άλλη πλευρά της πόλης. Θα περάσεις μπροστά από ένα μουσείο. Η αφίσα θα λέει CHAGALL. Δεν γνωρίζεις από τέχνη, αλλά έχεις ακούσει ξανά το όνομα…
Έχεις πράγματα να κάνεις. Είσαι ο Μπουφόν. Όμως, ποιος πραγματικά είναι ο Μπουφόν. Ποιος είσαι; Ξέρεις;
Αυτό το κομμάτι, είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να μπεις σε αυτό το μουσείο, αυτή τη συγκεκριμένη μέρα. Θα είναι μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που πήρες στη ζωή σου».
Κάποτε ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους είχε ακολουθήσει τον δρόμο της ακροδεξιάς. Ήταν λάθος του και το ξέρει, όπως παραδέχεται…
«Όταν θα είσαι νέος, στην Πάρμα, θα κάνεις κάτι που μόνο στην αλαζονεία σου θα οφείλεται. Θα φορέσεις ένα μπλουζάκι πριν από ένα σημαντικό ματς, για να δείξεις στους συμπαίκτες σου και τον κόσμο ότι είσαι ηγέτης. Ότι έχεις προσωπικότητα. Ότι είσαι θαρραλέος. Το μπλουζάκι θα γράφει ''Θάνατος στους δειλούς''.
Νομίζεις ότι είναι φράση που δίνει κίνητρο και δεν γνωρίζεις ότι είναι σλόγκαν ακροδεξιάς νοοτροπίας. Είναι ένα λάθος που θα προκαλέσει πόνο στην οικογένειά σου. Όμως, τα λάθη είναι σημαντικά γιατί σου υπενθυμίζουν ότι είσαι άνθρωπος. Θα σου θυμίσουν ξανά και ξανά ότι δεν ξέρεις τίποτα, φίλε μου. Το ποδόσφαιρο θα προσπαθήσει να σου δείξει ότι είσαι ιδιαίτερος, όμως, πρέπει να θυμάσαι ότι δεν ξεχωρίζεις από έναν μπαρτέντερ ή έναν ηλεκτρολόγο, με τους οποίους έχεις και φιλία ζωής.
Αυτό θα σε τραβήξει μακριά από την κατάθλιψη. Δεν θα θυμάσαι ότι είσαι ιδιαίτερος, αλλά το ότι είσαι ίδιος με όλους τους υπόλοιπους. Δεν το αντιλαμβάνεσαι τώρα, αλλά σου λέω ότι το αληθινό κουράγιο είναι να δείχνεις αδυναμία και να μη ντρέπεσαι γι’ αυτό.
Αξίζεις το δώρο της ζωής, Τζίτζι. Να το θυμάσαι… Το μοναδικό για το οποίο έχω μετανιώσει είναι ότι δεν άνοιξα τους ορίζοντες του μυαλού μου νωρίτερα».
Ενώ καταλήγει...
«Στα 41, αισθάνεσαι την ίδια φωτιά να καίει μέσα σου. Δεν θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος. Ακόμα κι αν έχεις πιάσει στα χέρια σου το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα ψάχνεις τη σεζόν που δεν θα δεχθείς κανένα γκολ! Πάντοτε έτσι ήσουν…».
Grazie di tutto grande Gigi!
_201750.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
