Το μοντέλο που θα χτιστεί ο νέος Παναθηναϊκός

Χαίρετε κύριοι,

Δεν είμαι πολλά χρόνια στο επάγγελμα, για την ακρίβεια το επόμενο καλοκαίρι συμπληρώνω μια δεκαετία. Από αυτήν την πείρα των 9 χρόνων έχω καταλάβει πως μόνο από το αν γράφεις καλές κουβέντες για κάποιον μπορεί να εκτεθείς. Ο λόγος απλός. Για να κάνεις σκληρή κριτική πρέπει μέσα σου να νιώθεις σίγουρος, αντίθετα ένας καλός λόγος βγαίνει πιο εύκολα. Βέβαια η αλήθεια είναι πως ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια δεν μας έχει δώσει και πολλές αφορμές για θετικά σχόλια.

Το να κρίνεις το νέο εγχείρημα που γίνεται στην ομάδα είναι αρκετά πρώιμο. Μιλάμε άλλωστε για τους ανθρώπους που ανέλαβαν θέσεις κλειδιά χωρίς να έχει κανένας τους δοκιμαστεί σε ανάλογους ρόλους. Ξεκινώντας την οποιαδήποτε κουβέντα για τη νέα φιλοσοφία κάτω από την οποία θα χτιστεί ο νέος Παναθηναϊκός πρέπει να βάλεις ως δεδομένο πως οι Νταμπίζας, Σαραβάκος, Αναστασίου στερούνται εμπειριών. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένα χειροπιαστό παράδειγμα κάποιας προηγούμενης δουλειάς τους δεν μπορείς να μιλήσεις με σιγουριά.

Στα θετικά είναι πως στον Παναθηναϊκό επέστρεψε η σημαία του. Ο μοναδικός άνθρωπος όσα χρόνια βλέπω ποδόσφαιρο που είχε για πελάτη τον αιώνιο αντίπαλο του συλλόγου. Επίσης εκτός του ότι η παρουσία του Σαραβάκου λειτουργεί συσπειρωτικά, η επιλογή των Αναστασίου, Νταμπίζα θα δώσει κάτι που έλειπε τα τελευταία χρόνια από την Παιανία. Η λέξη κλειδί είναι μεράκι. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο σημείο να βγαίνει 6ος και να χάνει ένα στόχο που τον κυνήγαγαν 5 ομάδες. Τον πέρασε ο ΠΑΣ χωρίς να το επιδιώξει πολύ απλά γιατί ο Χριστόπουλος δούλεψε με μεθοδικότητα και είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη δουλειά του, κάτι που δεν έγινε στον Παναθηναϊκό.

Ο Φερέιρα με τον Βαρέλα γέμισαν την Παιανία παλτά και έφτιαξαν ένα ρόστερ χωρίς κανέναν καθαρό κεντρικό χαφ. Επειδή ο Αλαφούζος δίνει στους Αναστασίου, Νταμπίζα μια ευκαιρία ζωής, για την οποία οι ίδιοι έχουν κάνει μεγάλη προεργασία ώστε να αξίζουν να την αποκτήσουν, είμαι σίγουρος πως την κάθε τους επιλογή θα την προσέξουν πολύ. Μεταγραφές τύπου Φορναρόλι, Κάιπερ, Εσπάρθα, Σο, Πίντο, Βελάσκες δεν πρόκειται να γίνουν.

Επίσης το πλάνο που άκουσα πως θα ακολουθήσουν στη συνέντευξη τύπου είναι σε σωστή λογική. Σε μια εποχή που δεν υπάρχουν λεφτά η συσπείρωση είναι απαραίτητη. Και σε αυτήν τη λογική η επιστροφή στη Λεωφόρο με ταυτόχρονη προσπάθεια να μεγαλώσει η χωρητικότητα της ιστορικής έδρας, η ενεργή παρουσία του Σαραβάκου σε συνεργασία με δύο ανθρώπους που έχουν αποκτήσει τεχνογνωσία πάνω στο άθλημα, είναι βήμα σε θετική κατεύθυνση. Όλα αυτά έρχονται να δέσουν με μια άμεση σύνδεση ακαδημιών με την πρώτη ομάδα.

Ο Σαμαράς που είναι υπεύθυνος των ακαδημιών θα είναι σε άμεση συνεργασία και θα λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της δουλειάς που γίνεται στα τμήματα υποδομής με την πρώτη ομάδα. Ο Αναστασίου είπε πως όλες οι ομάδες του συλλόγου θα παίζουν το 4-3-3. Δηλαδή την τακτική την οποία δούλεψε στην Ολλανδία και ένα μοντέλο που μοιάζει λίγο με τα πρότυπα της Πόρτο. Βέβαια η τακτική από μόνη της δεν λέει πολλά πράγματα. Για παράδειγμα 4-3-3 έπαιζε και ο Φρατζέσκος στα πλέι οφ των Κ17 και είχε βάλει δεξί εξτρέμ τον Υμεράι που ήταν ο ψηλότερος παίκτης της ομάδας.

Το σημαντικό είναι να δούμε τι εντολές θα έχει ο κάθε ποδοσφαιριστής που θα καλύπτει την κάθε θέση και τη χαρακτηριστικά θα επιλέγονται για την στελέχωση της κάθε θέσης. Μόνο αν όντως είναι παρόμοια σε όλα τα τμήματα, θα μπορεί πιο εύκολα να αντιγραφεί στην πράξη το μοντέλο της Πόρτο και να γίνεται αυτόματη αντικατάσταση ποδοσφαιριστών. Με ένα σωστό δομημένο πλάνο θα είναι και πιο εύκολο το να πουλάει ο Παναθηναϊκός ποδοσφαιριστές χωρίς να ταράζονται οι ισορροπίες της πρώτης ομάδας.

Όλα αυτά θα τα δούμε στην πορεία. Το σίγουρο είναι πως το έργο τους είναι δύσκολο καθώς έχουν να διαχειριστούν ένα πολύ μικρό μπάτζετ που δια στόματος Αλαφούζου φτάνει στα 12 εκατομμύρια ευρώ. Αν σκεφτεί βέβαια κανείς πως το συνολικό μπάτζετ του ΠΑΣ ήταν 3 εκατομμύρια προκύπτει πως το μπάτζετ δεν παίζει και τον πιο σημαντικό ρόλο. Απλά όταν διαθέτεις λίγα χρήματα δεν έχεις το περιθώριο λάθους και θα πρέπει να κινηθείς στα σίγουρα.

Η μεγάλη διαφορά του φετινού Παναθηναϊκού θα είναι πως οι μεταγραφές που θα έρθουν είναι ποδοσφαιριστές που γνωρίζουν οι ίδιοι και θεωρούν πως είναι κατάλληλοι και όχι σκουπίδια που πρέπει να ξεφορτώσει κάπου ένα γραφείο μάνατζερ. Το πλεονέκτημά τους είναι πως έρχονται σε μια περίοδο που ο πήχης των απαιτήσεων έχει κατέβει πολύ. Έρχονται σε μια ομάδα που ο άνθρωπος που ανέλαβε πέρυσι τον σχεδιασμό έκανε τις χειρότερες επιλογές που θυμάμαι να έχουν γίνει ποτέ σε ποδοσφαιρικό σύλλογο. Ο Φερέιρα ξεπέρασε ακόμα και τον Ζάετς του 2004.

Αυτό σημαίνει πως και μεγαλύτερη πίστωση χρόνου θα έχουν και είναι εύκολο να πάρουν χειροκρότημα μετά από κάποιες προφανείς επιλογές. Το ζητούμενο γι’ αυτούς είναι (όπως και για κάθε άνθρωπο που αναλαμβάνει δουλειά χωρίς εμπειρία) το πώς θα διαχειριστούν τις κρίσεις που σίγουρα θα δημιουργηθούν. Για παράδειγμα ο Νιόπλιας θυμόμαστε όλοι πως στο Ηράκλειο μετά το παιχνίδι με τον Εργοτέλη έμοιαζε σαν να έχασε τα λογικά του. Ο άνθρωπος μπορεί να είχε πείσει κάποιους συναδέλφους μου πως ήξερε μπάλα, στην πράξη όμως αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.

Οι διαδρομές κανονικά πρέπει να είναι από κάτω προς τα πάνω. Για παράδειγμα ο Κυράστας για να πάρει τον Παναθηναϊκό είχε ανεβάσει τον Εθνικό και τον Πανιώνιο, είχε δώσει μάχες. Ο Μόγιεζ για να αναλάβει τη Γιουνάιτεντ πέρασε από Πρέστον και Έβερτον. Θυμάμαι τον Δώνη να λέει πως για να μάθω το πώς να κάνω σωστή προετοιμασία χρειάστηκε να κάψω μια ομάδα. Αυτό όμως έγινε στον Ηλυσιακό μακριά δηλαδή από οποιαδήποτε πίεση. Επαναλαμβάνω πως το όπλο του Αναστασίου είναι πως τα περασμένα χρόνια δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να του ανατεθεί να αναλάβει ως πρώτος προπονητής στην πρώτη του δουλειά έναν τόσο μεγάλο σύλλογο.

Έχει δουλέψει έστω και για μικρό διάστημα στο προπονητικό τιμ ομάδας Πρέμιερ Λιγκ όπου συνεργάστηκε με τη Ρέντινγκ του Μακ Ντέμορτ. Έχει δουλέψει στο προπονητικό κέντρο του Άγιαξ κάτι που σίγουρα θα του έδωσε εφόδια αλλά και συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό μοντέλο για να έχει στο μυαλό του, ενώ έχει παρακολουθήσει προετοιμασίες και προπονήσεις από μεγάλους προπονητές.

Με λίγα λόγια ο Αναστασίου δεν είναι Νιόπλιας αλλά ούτε έχει την απαιτούμενη διαδρομή και μια χειροπιαστή δουλειά να δείξει για να μας κάνει να είμαστε σίγουροι για την επιτυχία του. Σίγουρα όμως το συνολικό εγχείρημα είναι κάτω από μια συγκεκριμένη φιλοσοφία που βγάζει υγειά και οφείλουμε να περιμένουμε να περιμένουμε να δούμε τη αποτελέσματα θα φέρει.

Χαιρετώ