Το τρικ του Χάινκες που έφερε την κούπα

Χαίρετε κύριοι,

Είδαμε έναν μεγάλο τελικό και έχουμε έναν τεράστιο, έναν άξιο, νέο βασιλιά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Να πω την αμαρτία μου, γουστάρω να βλέπω τη Μπάγερν με προπονητή τον Χάινκες. Ήθελα αυτή η αυτοκρατορία που δημιουργείται να συνεχίσει, να πορεύεται με προπονητή τον Χάινκες.

Σίγουρα είναι μεγάλο επίτευγμα να φεύγεις ως πρωταθλητής Ευρώπης και ο συμπαθής Χάινκες, αυτός ο τόσο καλός προπονητής με το χαμηλό προφίλ, θα αποχωρήσει από τη Μπάγερν πιθανότατα και από το ποδόσφαιρο έχοντας αφήσει την ιδανικότερη τελευταία εικόνα. Ο τελικός ήταν άλλο ένα μεγάλο δικό του κονσέρτο. Η κίνηση που έκρινε την τύχη του τελικού είναι η εντολή που έδωσε στον Ρόμπεν να λειτουργεί συνέχεια ως δεύτερος επιθετικός.

Μια έμπνευση δείγμα της δουλειάς που κάνει πριν τα παιχνίδια και τις δυνατότητας που έχει να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του αντιπάλου. Ο Χάινκες διαπίστωσε πως ο αριστερός μπακ της Ντόρτμουντ δεν απειλεί και του άφησε την πλευρά. Ήξερε πως και χώρους να έχει, πρωτοβουλίες ο Σμέλτσερ δεν θα πάρει. Το μαρκάρισμά του ήταν διακριτικό, κάποιες φορές αφέθηκε ελεύθερος, κάποιες άλλες τον πήρε ο Μάτζουκιτς και ελάχιστες τον έπαιρνε ο Ρόμπεν.

Το σκεπτικό του Χάινκες ήταν να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του Σμέλτσερ ώστε να ελευθερώσει τον Ρόμπεν, έδωσε λοιπόν στον Ολλανδό εξτρέμ την εντολή να βρίσκεται συνεχώς ανάμεσα στους Χούμελς, Σούμποτιτς και να προσπαθεί να τους ανοίξει με κίνηση ανάμεσα τους. Με αυτό το τακτικό τρικ έβγαλε 5 καθαρές φάσεις, από τις οποίες δύο έγιναν γκολ. Το τέρμα του Ρόμπεν απέφερε δικαίωση.

Η Μπάγερν άξιζε, με βάση την πορεία που είχε από το 2010 που άρχισε η δημιουργία αυτής της ομάδας, να κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό. Σήμερα είναι μακράν η καλύτερη ομάδα του πλανήτη και απλά έμενε να μπει η σφραγίδα με αυτόν τον τίτλο. Η ποδοσφαιρική ιστορία γράφεται με δίκαιο τρόπο. Πέρυσι έδωσε αυτό που χρώσταγε στον Ντρογκμπά, φέτος στον Ρόμπεν. Μιλάμε για έναν τεράστιο εξτρέμ που πολλές φορές κρίνεται υπερβολικά αυστηρά επειδή δεν έχει καλά ποσοστά στα τελειώματα των φάσεων. Για παράδειγμα, ακόμα και στον τελικό έβλεπα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα αρνητικά σχόλια στα social media.

Δεχόταν κριτική επειδή δεν τελείωσε τις φάσεις στο πρώτο ημίχρονο. Στην πραγματικότητα όμως μιλάμε για ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν από τον τρόπο που ο ίδιος ξεμαρκάρεται και από την ικανότητα του να φεύγει στον κενό χώρο και να προσφέρει με την κίνηση του εύκολη πάσα στον συμπαίκτη του. Μπορεί να είναι σκληρό το να δέχεσαι σε τελικό γκολ στο 89ο λεπτό αλλά η αλήθεια είναι πως η Μπάγερν άξιζε να κερδίσει και η Ντόρτμουντ δεν έχει φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο που να σε κάνει να λυπάσαι που δεν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Ο Κλοπ πέτυχε πρεσάροντας ψηλά να μην αφήσει ελεύθερα μέτρα στους Σβαϊστάιγκερ, Μίλερ. Μέτρα με τη μπάλα που όταν βρίσκουν αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές κάνουν τις επιθέσεις της Μπάγερν να δημιουργούν τρόμο στον αντίπαλο. Ήταν πολύ σημαντικό στην ψυχολογία και στην ενέργεια του παιχνιδιού που οι Γκουτογκάν, Μπέντνερ, Ρόις πήγαν καλά στις μονομαχίες στο κέντρο με τους Μίλερ, Σβαϊστάιγκερ. Αυτό όμως που δεν διαχειρίστηκε σωστά ο Κλοπ είναι το διάστημα μετά την ισοφάριση.

Οι Σούμποτιτς, Χούμελς στο τελευταίο 20λεπτο παρέδωσαν πνεύμα. Δεν βγήκαν ούτε μια φορά πρώτοι στη μπάλα με συνέπεια η Μπάγερν να κάνει δικό της το χώρο έξω από την περιοχή της Ντόρτμουντ και να βγάλει εύκολα ευκαιρίες με όλους τους τρόπους. Εκεί ίσως χρειαζόταν να πάει πιο πίσω τις γραμμές του ο Κλοπ, να περάσει ανάμεσα στους Χούμελς, Σούμποτιτς τον Μπέντνερ και να διαχειριστεί με διαφορετικό τρόπο το τελευταίο μέρος του παιχνιδιού προσπαθώντας να οδηγήσει τον τελικό στην παράταση. Βέβαια ο Κλοπ δεν ήθελε να δώσει μέτρα στους Σβαϊστάιγκερ, Μίλερ αλλά η αλήθεια είναι πως επειδή είχε σβήσει το αμυντικό του δίδυμο είχε ανοίξει στο τελευταίο εικοσάλεπτο πολύ μεσοαμυντικά η ομάδα του.

Θα ήταν βέβαια παρά φύσιν να χάσει τρίτο τελικό στη σειρά η Μπάγερν και δεύτερο συνεχόμενο έχοντας πολύ καλύτερη ομάδα από τον αντίπαλό της. Πέρυσι βέβαια υπήρχαν αδυναμίες στο ρόστερ, που τις πλήρωσε. Αδυναμίες που καλύφθηκαν το καλοκαίρι και δημιουργήθηκε μια μηχανή του πολέμου που πήρε δίκαια το φετινό Champions League.

Χαιρετώ