Ας αρχίσουμε με το αυτονόητο. Το γεγονός που χαροποίησε άπαντες, ακόμα και τους οπαδούς των αντιπάλων, που ήχησε γλυκά στα αφτιά μας δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Αν επιβεβαιωνόταν η αρχική εκτίμηση ότι ο Ματ Λοτζέσκι είχε κόψει τον αχίλλειο τένοντα, το πλήγμα για τον αθλητή δε συγκρινόταν για κανέναν λόγο με αυτά που θα έχανε ο Ολυμπιακός. Ανάλογοι τραυματισμοί έχουν τελειώσει δια παντός καριέρες και κανένας παίκτης δεν αξίζει τέτοια μοίρα. Μιλάμε για ένα παιδί που το μόνο που του λείπει είναι το… φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι. Λίγο πριν το πρώτο και τελευταίο πολύ μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας του…
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Ευτυχώς όπως είπε και ο ίδιος, κάποιος από ψηλά τον προστάτευσε και έβαλε το σημαντικότερο...buzzer beater της καριέρας του. Ο ένας μήνας είναι… παιχνιδάκι μπροστά στους δέκα. Θα ήταν κρίμα. Έμεναν μόλις 19 δευτερόλεπτα… Από τη δοκιμασία που πέρασε μέχρι να βγουν οι εξετάσεις κατάλαβε πολλά. Η αγάπη που πήρε με μηνύματα αγωνίας και στήριξης από τον κόσμο (σ.σ. ακόμα και από οπαδούς του Παναθηναϊκού, άρα υπάρχει ελπίδα αρκεί να την κυνηγήσουμε) δεν ανταλλάσσεται με όλα τα λεφτά του κόσμου. Μόνο εδώ σε αυτή την κατά τα άλλα ευπαθή χώρα θα μπορούσε να συμβεί κάτι ανάλογο. Το κατάλαβε και ίδιος όσο δεν πάει να ξέρετε. Ο Ματ θα κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβει κάποιο από τα παιχνίδια των πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά επιμένω, αυτό περνάει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
Ο Ολυμπιακός θα είχε υποστεί ένα τεράστιο πλήγμα γιατί μιλάμε για το καλύτερο επιθετικό του «όπλο», όμως είμαι σίγουρος πως θα την έβρισκε την άκρη. Με συσπείρωση, περισσότερο πείσμα για επιτυχία σε μία χρονιά που υπάρχουν πολλοί επιπλέον λόγοι για να τα καταφέρει. Με τον Παπαπέτρου στο «3», τον Αγραβάνη περισσότερο στο «4», η ζωή θα συνεχιζόταν. Ασφαλώς και οι ελπίδες θα ψαλιδίζονταν, αλλά πόσες και πόσες φορές δεν έχει περάσει από συμπληγάδες ατσαλάκωτος;
Σε δεύτερη και τρίτη μοίρα πέρασε και το παιχνίδι με τη Ρεάλ. Παρότι λογικά ακόμα και αν νικούσε ο Ολυμπιακός θα τερμάτιζε στο τέλος τρίτος, οι «ερυθρόλευκοι» το πάλεψαν μέχρι τέλους. Και ας είχαν εκτός του Πρίντεζη και ας ψάχνει ακόμα ρυθμό ο Σπανούλης και ας έπαιζε ουσιαστικά χωρίς τον Μπιρτς, μετά το απρόσμενο για τον χαρακτήρα του ξέσπασμα όταν έγινε αλλαγή. Υπό αυτές τις συνθήκες, άλλοι θα τα είχαν παρατήσει. Από την εξέλιξη της υπόθεσης του Καναδού, αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά, πως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν στην άκρη του πάγκου ένα προπονητή με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Προτίμησε για χάρη της πειθαρχίας να τον αφήσει να… απολαύσει το παιχνίδι από τον πάγκο για να καταλάβει το λάθος του. Και ας έχασε στο τέλος λόγω του ανελέητου πικ εν ρολ των Γιουλ-Χάντερ που μόνο ο Μπιρτς μπορούσε να αναχαιτίσει.
Σε κάποια από τις επόμενες προπονήσεις ή αγώνα, ο επόμενος παίκτης που θα είχε παράπονο επειδή γινόταν αλλαγή, θα σήκωνε ακόμα πιο ψηλά τη σημαία της… επανάστασης. Η μαγκιά του ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ, φάνηκε στο ότι προτίμησε να μη διεκδικήσει όλες τις πιθανότητες που του αναλογούν για τη νίκη για χάρη της ομάδας και των αποδυτηρίων. Και καλά έκανε. Ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία του, θα είναι μιλήσει με τον Μπιρτς, να του έχει δώσει να καταλάβει τι έκανα στραβά και από σήμερα όλα να είναι όπως πριν.
Ασφαλώς και ο Ολυμπιακός δεν ηττήθηκε από την Ρεάλ μόνο από τα πικ εν ρολ στο τέλος. Τους κόστισε η έλλειψη δημιουργίας, το γεγονός πως για ένα ακόμα βράδυ δεν εκμεταλλεύτηκε τις έξτρα κατοχές από τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ, ενώ έχασε 5-6 σίγουρα καλάθια από απροσεξία στον αιφνιδιασμό. Με ποσοστό ευστοχίας 35% εντός παιδιάς και τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό σου (σ.σ. Μάντζαρης) με 4 φάουλ από το 25’, θα πρέπει η «βασίλισσα» να είναι κάκιστη για να ηττηθεί και χθες ήταν ένα σκαλί ανώτερη. Πιο συγκεντρωμένη, με στόχευση και η ποιότητα από τους Γιούλ-Ράντολφ να φτάνει για όλους. Είχε και υπερπροστατευτικά κριτήρια από τους διαιτητές και πήρε τη νίκη.
Από τη στιγμή που ο Σφαιρόπουλος δε πήρε όσα έπρεπε από τους υπόλοιπους περιφερειακούς αμυντικά και επιθετικά και είχε σε καλή κατάσταση μόνο τον εξαιρετικό Μιλουτίνοφ και τον σταθερά κορυφαίο το τελευταίο διάστημα Παπανικολάου, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Κρατάει σίγουρα τα… μπασκετικά σημάδια ζωής που δείχνει ο Γιανγκ, γιατί θα χρειαστεί όσο δεν πάει, τώρα που… διαφαίνεται το άτυχο για ομάδα που έχει το πλεονέκτημα έδρας, συναπάντημα με τη Φενέρμπαχτσε. Έχουμε όμως χρόνο γι’ αυτά. Προέχει στις επόμενες δύο αγωνιστικές η επούλωση των τραυμάτων, η ξεκούραση κάποιων που είναι στο όριο και η προετοιμασία για την τελική μάχη στα προημιτελικά. Θυμίζω, το μόνο που αρκεί, είναι να μείνει στο εξής απόρθητο το ΣΕΦ…
Follow @ZervasNikolaos