Το αυτονόητο του Μπλατ με Σπανούλη

Μία από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που δέχθηκε μετά την άφιξή του στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού ο Ντέιβιντ Μπλατ, ήταν το πώς θα διαχειριστεί τον Βασίλη Σπανούλη, Τον ρόλο που θα έχει στην ομάδα, την επιρροή που θα ασκεί στο παιχνίδι της και εν κατακλείδι τον χρόνο συμμετοχής του στο παρκέ. Από τις απαντήσεις του, ήταν δύσκολο να βγάλει κανείς ξεκάθαρο συμπέρασμα, καθώς σε αυτά τα θέματα χρειάζονται οι πράξεις για να κατανοήσεις απόλυτα τι έχει στο μυαλό του ένας προπονητής.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Αφορμή για το άρθρο, είναι η απόφαση του 59χρονου προπονητή να αφήσει εκτός αποστολής τον αρχηγό στο ματς με την Κύμη, με στόχο να τον έχει «φρέσκο» στα δύο που ακολουθούν με Μπασκόνια και Μιλάνο εκτός και εντός έδρας αντίστοιχα. Η συζήτηση για το ορθό ή όχι της κίνησής του, είναι δεδομένο πως ίσως να είχε… φουντώσει περισσότερο αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό στο κλειστό της Χαλκίδας. Αν είχε βρει σίδερο το τρίποντο του Τουπάν, που ήταν αποτέλεσμα υποδειγματικά σχεδιασμένης επίθεσης στο τάιμ άουτ, υπομονής, «διαβάσματος» και εξαιρετικής κυκλοφορίας της μπάλας, η Κύμη είχε κάνει σωστά μία-δύο λεπτομέρειες που της έλειψαν και ο Ολυμπιακός είχε απολέσει ένα βαθμό, η γκρίνια θα είχε μέσα μπόλικα «γιατί», δεν έβαλε φανέλα και σορτς ο 36χρονος γκαρντ.

Βάζοντας όμως στη μία πλευρά της «ζυγαριάς» ένα απλό παιχνίδι κανονικής περιόδου (αποδεδειγμένα δεν κρίνει τίποτα το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς) απέναντι σε μία καλή ομάδα και στην άλλη την φρεσκάδα του αρχηγού, και οποιουδήποτε άλλου παίκτη κρίνει στη συνέχεια της σεζόν πως χρειάζεται ανάσες και συντήρηση ο προπονητής, η πλάστιγγα γέρνει προς την… ξεκούραση, διότι πολύ απλά αυτή θα έχει ευεργετικές συνέπειες μακροπρόθεσμα. Το ακόμα πιο θετικό, είναι πως ο κόουτς Μπλατ, γνωρίζοντας πως το ντεπόζιτο σωματικά και πνευματικά (εδώ υπάρχουν ενστάσεις, καθώς ανάλογη εικόνα πρέπει να αποφευχθεί) δεν είναι γεμάτο, καθώς το ματς με τη Χίμκι και όσα ακολούθησαν (ταξίδι, αναμονές, αεροπλάνο) ολοκληρώθηκε πριν μόλις 45 ώρες, έκανε άρτια διαχείριση των παικτών και μέσα στο σαραντάλεπτο για να μην φτάσουν στα «κόκκινα».

Για παράδειγμα ο Πρίντεζης, παρότι το ματς ήταν ντέρμπι, έμεινε για αρκετή ώρα στον πάγκο για να μην ξεπεράσει τον προβλεπόμενο από πριν χρόνο συμμετοχής του και ίσως να είχε αγωνιστεί λιγότερο, αν ο, κατά τα άλλα πολύ καλός, Βεζένκοφ, δεν έκανε ένα-δύο λάθη στην άμυνα και κυρίως δεν είχε επιλεγεί για το τελευταίο δίλεπτο-τρίλεπτο η λύση του κοντού σχήματος με τον «Πρι» σε θέση «5» για καλύτερες αντιδράσεις στα μετόπισθεν. Η περυσινή και η προπέρσινη χρησιμοποίηση των δύο αρχηγών -και όχι μόνο-, ήταν σε κάποια παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος παραπάνω από το κανονικό, διότι η πίεση γύρω από τον προπονητή ήταν πολύ μεγαλύτερη και η πρωτιά στην κανονική περίοδο αυτοσκοπός.

Για παράδειγμα, ο Σπανούλης αγωνίστηκε σε 18 παιχνίδια πρωταθλήματος για 401 συνολικά λεπτά (22,2 μέσο όρο), με την κατανομή του χρόνου συμμετοχής, να γίνεται ως εξής: Μία φορά αγωνίστηκε λιγότερα από δέκα λεπτά, πέντε μεταξύ 15-20 λεπτών, σε δέκα παιχνίδια έπαιξε 20 με 30’ και δύο ξεπέρασε τα 30. Μερικούς μήνες μετά, ο αρχηγός, ήταν από τους διακριθέντες παρά την αλλαγή του ρόλου του στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας απέναντι στη Χίμκι, με πόντους, δημιουργία, ριμπάουντ, σωστή οργάνωση και βουτιές στο παρκέ για άμυνες. Χωρίς να χρειαστεί να παίξει 35, αλλά μόλις 24 λεπτά. Λίγο μετά το παιχνίδι, ο Μπλατ δήλωσε για την αλλαγή στον τρόπο χρησιμοποίησής του τα εξής:

«Το σπουδαίο του να κοουτσάρεις τον Βασίλη έχει να κάνει με την προσωπικότητά του! Καταλαβαίνει τι πρέπει να γίνεται για την ομάδα. Αυτή είναι μια νέα ομάδα, διαφορετική, μια ομάδα με περισσότερη νεανικότητα. Δεν θεωρώ πως ο ρόλος του έχει αλλάξει. Παραμένει ηγέτης. Έχει αλλάξει με το πώς πρέπει να μοιράσουμε τις ευθύνες για το τι συμβαίνει στο παρκέ. Και να μην βρίσκεται μονίμως το βάρος στους ώμους του και να του ζητάμε να κάνει πράγματα, που ενδεχομένως να μην αρμόζουν στα χρόνια που υπηρετεί αυτή την ομάδα. Αλλά λόγω της προσωπικότητάς του, της θέλησής του να παίζει μπάσκετ και να κερδίζει, ανεβάζει και τους άλλους παίκτες. Θα δείτε κάποια διαφορετικά πράγματα, αλλά όχι επειδή είναι λιγότερο αποτελεσματικός ή σπουδαίος. Είναι ένας από τους ελάχιστους κορυφαίους όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και αξίζει αυτόν τον τίτλο».

Είναι πρόδηλο, πως είχε στο μυαλό του από τον… Ιούνιο όταν έδωσε τα χέρια με τους Αγγελόπουλους, το πώς θα τον χρησιμοποιεί για το συμφέρον της ομάδας, αλλά και για το καλό του ίδιου του Σπανούλη, ο οποίος με τη σειρά του, δείχνει να έχει κατανοήσει στο έπακρο πως με το νέο τρόπο παιχνιδιού, θα έχει λιγότερη σωματική καταπόνηση (ίσως και λιγότερους τραυματισμούς), ίδια, πολύπλευρη και ίσως πιο πλούσια συνεισφορά στην ομάδα και εν κατακλείδι, περισσότερες πιθανότητες να διατηρηθεί για όσα ακόμα χρόνια θέλει σε αυτό το επίπεδο. Και όλα αυτά, χωρίς να του αφαιρεθεί ο τίτλος του «ηγέτη» και του ανθρώπου που θα έχει τη μπάλα την κρίσιμη στιγμή. Με περισσότερες ανάσες, πιο καθαρό μυαλό και κυρίως με επαρκείς δυνάμεις μέχρι το τέλος της σεζόν.

Follow @ZervasNikolaos