Θρύλε τα αδύνατα, να γίνουν… δυνατά

Όσο και αν οι συγκρίσεις με την περυσινή ομάδα του Ολυμπιακού είναι λάθος να γίνονται, το πρώτο ημίχρονο του πρώτου προημιτελικού της Ευρωλίγκας με την Ρεάλ, ήταν καρμπόν ο τελικός του Λονδίνου. Οι «ερυθρόλευκοι», παρουσιάστηκαν αγνώριστοι στο πρώτο δεκάλεπτο, αφήνοντας την Ρεάλ να κάνει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ο,τι ήθελε στο παρκέ. Με τον Σπανούλη να κάνει λάθη, τη μπάλα να μη γυρίζει σωστά στην επίθεση και το αναμενόμενο και αναγκαίο για την περίσταση πάθος να είναι κλειδωμένο στα αποδυτήρια, οι «μερένχες» πήραν εύκολα ένα +15 και η βραδιά έμοιαζε με εφιάλτη.

Γράφει από την Μαδρίτη, ο Νίκος Ζέρβας

Η αντίδραση και η εκπληκτική εμφάνιση του δεύτερου δεκαλέπτου, με τον Σπανούλη να μεταμορφώνεται προς το άριστο, τον Πρίντεζη να παίζει λες και δεν έλλειψε μία μέρα, τον Σλούκα να αλλάζει τον ρυθμό με τις άμυνες και την οργανωτική του διάθεση και τον Σίμονς να εμφανίζεται από το… πουθενά, έκανε αρκετούς να πιστέψουν πως η κατάσταση θα αντιστραφεί και πάλι. Η βενζίνη στο ρεζερβουάρ όμως, φρονώ πως εξαντλήθηκε με το +7 που πήρε η αγχωμένη και αποδιοργανωμένη από το 10΄ μέχρι το 19’ «βασίλισσα», λίγο πριν την ανάπαυλα. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν παράσταση για έναν ρόλο, με την τριάδα Ρούντι, Γιουλ και Ροντρίγκεθ να κάνει φύλλο και φτερό όλα τα αμυντικά συστήματα των «ερυθρόλευκων», τον Μίροτιτς να κάνει όλες τις δουλειές και τους υπόλοιπους να βάζουν απλά ένα.. χεράκι για να γραφτεί οριστικά το 1-0 στο ταμπλό.

Ο Ολυμπιακός προδόθηκε από την άμυνά του, που δεν μπόρεσε να περιορίσει τις επιθετικές ορέξεις της Ρεάλ και του εξωπραγματικού σε απόδοση, αλλά υπέρ του δέοντος εκνευριστικού Ρούντι. Όταν ο Ρέγες πετάει απλά τη μπάλα και αυτή μπαίνει ή ακόμα και ο Μεχρί ευστοχεί σε τρίποντο, η ψυχολογία ήταν φανερό πως ήταν προς την μεριά των γηπεδούχων και οι πρωταθλητές Ευρώπης, είχαν αρχίσει ήδη να σκέφτονται το δεύτερο ματς. Εκεί όπου η λογική λέει πως θα πρέπει να γίνουν υπερβάσεις και να αλλάξουν θεαματικά κάποια πράγματα για να έρθει η ισοφάριση.

Είναι όμως έτσι; Αν προσέξει κανείς τα ποσοστά ευστοχίας του Ολυμπιακούς για ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι σε μία απόρθητη για ένα και πλέον χρόνο έδρα, θα καταλάβει πως επιθετικά, μπορεί να μην έκανε το τέλειο παιχνίδι, όμως σε καμία περίπτωση δεν παθαίνει το μπλακ άουτ άλλων αγώνων. Με 50% και πλέον σε δίποντα και τρίποντα, οι «ερυθρόλευκοι», καλούνται απλά να διευρύνουν σημαντικά σε διάρκεια την εκπληκτική απόδοσή τους στο δεύτερο δεκάλεπτο. Εκεί που έγιναν τα λιγότερα από τα 15 συνολικά λάθη, εκεί όπου η Ρεάλ έκλεψε ελάχιστες φορές τη μπάλα σε σχέση με τα 11 κλεψίματα που είχε στη βραδιά, εκεί που χάθηκαν τα λιγότερα αμυντικά ριμπάουντ, που αποτέλεσαν μία ακόμα «πληγή» με τις έξτρα κατοχές που έδωσαν στους παίκτες του Λάσο.

Για να πάρεις νίκη σε τέτοια γήπεδα και κόντρα σε τόσο φορμαρισμένες ομάδες, χρειάζεται εκτός από τα παραπάνω να μπουν στην εξίσωση του παιχνιδιού, όσο το δυνατόν περισσότεροι παίκτες. Όχι μόνο στην επιθετική συγκομιδή, αλλά και σε όλες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Σίγουρα, οι 48 ώρες είναι χρόνος ελάχιστος για θεαματικές βελτιώσεις, ασφαλώς και η συνολική εικόνα της χρονιάς, δείχνει πως ακόμα και αν δυσκολευτεί, στο τέλος η Ρεάλ θα πάει στο Μιλάνο. Όμως ο Ολυμπιακός, με όλα όσα έχει κάνει τα τελευταία χρόνια, μπορεί να διαψεύσει τους πάντες και τα πάντα. Το σίγουρο είναι πως τη Μεγάλη Πέμπτη, οφείλει να παρουσιαστεί καλύτερος ή αλλιώς, να κάνει τα φαινομενικά (;) αδύνατα, δυνατά…

Υ.Γ. Αν ο Ρούντι Φερνάντεθ ήταν διαφορετικός χαρακτήρας, θεωρώ πως θα είχε απολαύσει διθυράμβους και αναγνώριση, ανάλογη των πραγματικά μεγάλων παικτών της Ευρώπης. Αν κάποιος έβλεπε, μετά την αδιανόητη συμπεριφορά που είχε στο παρκέ και τον γεμάτο απαξίωση τρόπο με τον οποίο αρνήθηκε να μιλήσει στους Έλληνες δημοσιογράφους, θα καταλάβαινε για τα καλά, γιατί ΠΟΤΕ δεν θα γίνει Σπανούλης, Διαμαντίδης, Ναβάρο ή αν θέλετε ακόμα και Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Κρίμα, γιατί πραγματικά στη μέρα του, είναι απολαυστικός.

Follow @ZervasNikolaos