«Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια»-Πόλυς Κερμανίδης

Ένας άλλος «πολυταξιδεμένος» συνθέτης, ο Γιώργος Μητσάκης, είχε γράψει το τραγούδι που έμελλε να οδηγήσει στο λιμάνι της επιτυχίας τον νεαρό Ξανθιώτη ερμηνευτή, ο οποίος αναζητούσε συνταξιδιώτες στη μουσική πορεία του.

Ήταν ένα «ιδιόρρυθμο» τραγούδι, με τίτλο «Τα πλοία πεθαίνουν στα λιμάνια», που το είχε ακούσει ο Κερμανίδης, στην πρώτη του εκτέλεση από τον Μάνο Παπαδάκη και την Πίτσα Παπαδοπούλου, και αποφάσισε να βάλει τη δική του ερμηνευτική σφραγίδα.

Βρισκόμαστε στο 1976, όταν κυκλοφορεί ο ομώνυμος δίσκος του, από την Πάνιβαρ του Βαρδουλάκη, και χαλάει κόσμο!

Είχε και άλλα όμορφα τραγούδια, όπως τα: «Προδομένα φιλιά», «Φτωχή καρδιά μου», “Σε κάποιο σπίτι κτισμένο με δάκρυ» και άλλα, που εκτόξευσαν την καριέρα του και για την επόμενη δεκαετία ο Κερμανίδης ήταν πρώτο όνομα στα κέντρα της Συγγρού και των Εθνικών οδών, με κοινό που τον ακολουθούσε σε κάθε εμφάνισή του.

Στην εθνική οδό Αθηνών Λαμίας, εκεί που τα φώτα στις μαρκίζες έδειχναν την παρουσία του Πόλυ Κερμανίδη, εκεί άρχισαν να σβήνουν τα φώτα της ζωής του. Ένα σοβαρό τροχαίο, τον Μάιο του 1997, του κατέστρεψε τα οπτικά νεύρα και το πρόβλημα στην όραση ήταν η αρχή για τη «σκοτεινή» εποχή του μεγάλου αυτού λαϊκού καλλιτέχνη, ο οποίος νικήθηκε από τον καρκίνο, σε ηλικία 66 χρόνων, αφήνοντας την τελευταία πνοή του στις 6 Αυγούστου 2012, στο στρατιωτικό νοσοκομείο Αεροπορίας, όπου νοσηλευόταν.

Μπορεί ο κόσμος να τον θυμάται από τα «πλοία», αλλά ο Κερμανίδης έχει ερμηνεύσει και άλλα όμορφα λαϊκά τραγούδια, κυρίως του Χρήστου Κοτσώνη, με τον οποίο συνεργάστηκε αρκετά χρόνια σε δίσκους και νυχτερινά κέντρα. Με τον …προσήκοντα σεβασμό ερμήνευσε και τραγούδια που είχε πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης, με τον οποίο, μάλιστα, έγιναν και κουμπάροι.

Ο πολυαγαπημένος Πόλυς δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το μουσικό ταξίδι του, αλλά τα τραγούδια του μοιάζουν με ξερονήσια μεσοπέλαγα, που περιμένουν τους μοναχικούς ταξιδιώτες με το πλοίο της άγονης γραμμής!



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.