Αυτή η γυναίκα ήταν το φινάλε του!

Το μοιραίο εκείνο βράδυ, στις 23 Φεβρουαρίου 1973, στη «Νεράιδα της Αθήνας», διασκέδαζε πολύς κόσμος και ανάμεσά τους ο Νίκος Κοεμτζής με τον νεότερο αδελφό του, Δημοσθένη.

Κάποια στιγμή, ο μικρός ζήτησε από τον Καρουσάκη, που ηγείτο του σχήματος, να του πει τις «βεργούλες» του Μάρκου.

Την εντολή του ανυπόμονου και ευέξαπτου πελάτη έσπευσε να εκτελέσει ο τραγουδιστής Τάκης Αθανασιάδης. Όμως, στην πίστα, παρέμεναν και άλλοι θαμώνες, παραβιάζοντας τον άγραφο νόμο, που όριζε να χορεύει μόνο εκείνος που έκανε την παραγγελιά. Ο μεγάλος αδελφός, ο Νίκος Κοεμτζής, ουρλιάζοντας, «παραγγελιά, ρέεε» ,επέβαλε τον νόμο της αυτοδικίας και με το μαχαίρι του σκόρπισε τον θάνατο!

Την τραγική αυτή ιστορία, λίγο πολύ, τη γνωρίζει ο κόσμος, ο οποίος γνώρισε από τότε και τον Κώστα Καρουσάκη, γεμίζοντας τη «Νεράιδα», όχι τόσο για να απολαύσει το πρόγραμμα, αλλά για να δει από κοντά το χώρο όπου έγινε το φονικό.

Τα γεγονότα επέσπευσαν τις διαδικασίες του πρώτου δίσκου του, με τον οποίο «συστήθηκε» στο ευρύ κοινό, αλλά το «μπαμ» γίνεται το 1975, με το «Βάλε μου να πιω». Ο Βασιλειάδης και ο Πυθαγόρας «κέρασαν» και ο Καρουσάκης «ήπιε» και «μέθυσε» με τη μεγαλύτερη επιτυχία του, που από τότε δεν έλειπε ποτέ από τα προγράμματά του, αφού όλοι ήθελαν να ξανακούσουν και να χορέψουν το εμβληματικό τραγούδι «Αυτή η γυναίκα θα είναι το φινάλε μου».

H «βασιλεία» του Καρουσάκη στην αθηναϊκή νύχτα διήρκεσε είκοσι χρόνια, από τα οποία τα δέκα τα πέρασε στο δικό του «παλάτι», το «Καρουσάκης», στις Τζιτζιφιές, στο οποίο εμφανίστηκαν μαζί του μεγάλα ονόματα της εποχής εκείνης, όπως η Σακελλαρίου, η Παπαδοπούλου, η Δημητρίου, η Βάνου, ο Αντύπας κ.ά.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, κάποια προβλήματα υγείας τον ανάγκασαν να αποσυρθεί από τις πίστες και τώρα ο Καρουσάκης ζει με τις… αναμνήσεις του, τις οποίες, μάλιστα, συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο, με τη βοήθεια της δεύτερης συζύγου του, Γιούλης, βγάζοντας στη φόρα «τα λερωμένα, τα άπλυτα της νύχτας».

Την οικογενειακή παράδοση στο τραγούδι ανέλαβε να συνεχίσει η κόρη του από τον πρώτο γάμο του, Ελένη Καρουσάκη.



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.