Η μπάλα ίσως, ο παίκτης ποτέ: Τα μεγαλύτερα τσεκούρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου

Τάκλιν, κλωτσιές, «καρατιές», αντικανονικά μαρκαρίσματα, δεκάδες κόκκινες κάρτες και μπόλικο ποδοσφαιρικό ξύλο. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που είναι ικανά για να σε κάνουν γνωστό και μη αγαπητό. Το sport-fm.gr θυμάται και σας παρουσιάζει πέντε ποδοσφαιριστές που έκαναν... καριέρα, χάρη στο σκληροτράχηλο παιχνίδι τους και δύσκολα θα πετύχαιναν διαφορετικά στην καριέρα τους.

Σιρίλ Ρουλ

Από την αρχή έως το τέλος της 18χρονης παρουσίας του στα γήπεδα, έμεινε στην πατρίδα του τη Γαλλία και γύρισε εννέα ομάδες στο σύνολο. Όπου και να πήγε, δεν μπόρεσε ή μάλλον δεν θέλησε να κόψει την αγαπημένη του συνήθεια, το να δίνει στους αντιπάλους του τα… πόδια στο χέρι. Αριστερός μπακ με έφεση στο σκληρό παιχνίδι, που παρά το παρουσιαστικό του δεν προδιάθετε κάτι τέτοιο, φρόντιζε κάθε φορά να διαψεύδει τους «αρνητές» του. Από στατιστικά φυσικά δεν υστερούσε, μιας και εκτός από τις 27 κόκκινες, φρόντισε να αφήσει παρακαταθήκη στα φύλλα αγώνα και 186 κίτρινες κάρτες!




Κλαούντιο Τζεντίλε

Με καταγωγή από τη Λιβύη, πήγε στην Ιταλία μικρό παιδί και έμελλε να γίνει ένας από τους πιο «παρεξηγημένους» και σκληροτράχηλους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών. Με τεράστια καριέρα στη Γιουβέντους και φυσικά μια κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου με την «σκουάντρα ατζούρα», έγραψε ιστορία. Τις… ικανότητές του φρόντισε βέβαια να τις παρουσιάσει από πρώτο χέρι στον αείμνηστο Μαραντόνα αλλά και τον σπουδαίο Ζίκο. Όχι μόνο τους σταμάτησε με τον τρόπο του δεκάδες φορές, αλλά έγινε «ξακουστός» σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο, πάντα για τους λάθους λόγους βέβαια, αφού οι κλωτσιές πήγαιναν… σύννεφο.




Πάολο Μοντέρο

Με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, λένε. Έτσι και ο Ουρουγουανός αμυντικός ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, γράφοντας ιστορία, αφού το ρεκόρ με τις περισσότερες κόκκινες κάρτες (16) στη Serie A, καλά κρατεί. Τους ασκήθηκε τεράστια κριτική και δικαίως, για τα απίστευτα σκληρά μαρκαρίσματά του, όμως στο τέλος της μέρας, οι αμυντικές του ικανότητες τον έκαναν να ξεχωρίζει. Με τη Γιουβέντους έγινε γνωστός παντού και μέτρησε δεκάδες τίτλους. Ακόμα και αν δεν το λένε τα χαρτιά, κατέχει αναμφίβολα στο μυαλό όσον αναρωτιούνται, «ποιος ήταν το μεγαλύτερο τσεκούρι που θυμάσαι».




Βίνι Τζόουνς

Πριν κάνει στροφή στην υποκριτική και την παρουσίαση, ο αναμφίβολα φοβιστικός Βρετανός έκανε μεγάλη καριέρα, βασιζόμενος ξεκάθαρα στη δύναμη, τις μονομαχίες και… αμέτρητες κλωτσιές που μοίραζε απλόχερα σ όποιον βρισκόταν μπροστά του. Φυσικά κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ τις στιγμές «αγάπης» με τον επίσης εκρηκτικό Ερίκ Καντονά, αλλά και τις δεκάδες αποβολές του. Το στυλ που είχε υιοθετήσει τον βοήθησε και μετέπειτα να προβάλει κάτι πιο άγριο και γενικά σε αυτός στηρίχτηκε ότι και αν έκανε. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην είναι μέλος του Crazy Gang, της ομάδας της Γουίμπλετον το 1988, που πήρε το Κύπελλο Αγγλίας από την τρομερή της εποχής Λίβερπουλ.




Τζεράρντο Μπεντόγια

Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να μην τον γνωρίζει μιας και αγωνίστηκε μια ζωή σε ομάδες της Λατινικής Αμερικής και ποτέ στην Ευρώπη, ωστόσο ο παλαίμαχος διεθνής Κολομβιανός αμυντικός μέσος, στα… καλά του, αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο για τους αντιπάλους του. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάμε για ποδοσφαιριστή που δέχτηκε 42 κόκκινες κάρτες στην καριέρα του, τις περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο! Τάκλιν, χτυπήματα εκτός φάσεις, ακόμα και πάτημα στο πρόσωπο άφησε ως «παρακαταθήκη». Δεν αποτελεί έκπληξη ότι στο παρθενικό του ματς ως προπονητής στην Ιντιεπετιέντε Σάντα Φε, αποβλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.