Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθεί…

Το φετινό… μαρτυρικό Top16 για τον Ολυμπιακό έλαβε τέλος. Για πρώτη φορά μετά από δέκα σεζόν συνεχούς παρουσίας στην ελίτ, είναι λογικό οι «ερυθρόλευκοι», να αισθάνονται περίεργα που θα δουν τα προημιτελικά από το… σπίτι, αλλά όπως έχω αναλύσει πολλάκις, και μάλιστα όταν το… κακό φαινόταν πως ερχόταν, αυτό έχει τη μικρότερη σημασία. Η ιστορία δεν σταματάει σε έναν αποκλεισμό και μία κακή σεζόν. Μιλάμε για αθλητισμό και όσοι μιλούν για καταστροφές, καταποντισμούς, παταγώδης αποτυχίες και όλα αυτά τα γλαφυρά, μάλλον δεν έχουν… μυρωδιά των δυσκολιών του όλου εγχειρήματος.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Από τη χθεσινή βραδιά-φετινό κύκνειο ευρωπαϊκό άσμα, ο Ολυμπιακός έχει να κρατήσει πολλά. Το βασικότερο, είναι η παρουσία χιλιάδων φίλων του σε ένα αδιάφορο παιχνίδι. Το θερμό χειροκρότημα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα, μεταφράζεται ποικιλότροπος. Αγάπη, αναγνώριση-ευχαριστώ για τα όσα πρόσφερε αυτή η ομάδα των θαυμάτων τα τελευταία επτά χρόνια, ψήφος εμπιστοσύνης στον προπονητή -που όσο και αν το αρνήθηκε- την χρειαζόταν, στους παίκτες, στη διοίκηση και στήριξη ενόψει του βασικού στόχους της σεζόν, που είναι το πρωτάθλημα. Οι πειραιώτες έχουν φτιάξει πλέον μπασκετικό κοινό που ξέρει τι βλέπει, διακρίνει τη προσπάθεια μέχρι το τέλος, τις δυσκολίες υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και με αυτό πρέπει να συνεχίσουν να πορεύονται. Το ότι αυτό θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο σε όγκο, είναι μία άλλη ιστορία, αλλά τίποτα στη ζωή δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη.

Το δεύτερο και αρκετά βασανιστικό, είναι η επιστροφή του Ματ Λοτζέσκι. Η εμφάνιση του Αμερικανού φόργουορντ μετά από τη δίμηνη –μαζί με τη θλάση, τετράμηνη- περιπέτεια της υγείας του, απέδειξε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο φετινός Ολυμπιακός αν δεν τον είχε χτυπήσει και πάλι η… κατάρα. Και δεν ήταν μόνο αυτός, αλλά φρονώ πως με υγιή τον «Λότζο», οι «ερυθρόλευκοι» θα ήταν τώρα στα προημιτελικά. Όχι μόνο για αυτά που αποδεδειγμένα μπορεί να προσφέρει, ή επειδή με αυτόν στην πεντάδα, οι άμυνες πολύ δύσκολα θα προσαρμόζονταν με τέτοια ζέση στον Σπανούλη. Το… μπέρδεμα της φετινής ομάδας στο rotation και ίσως το μοναδικό σοβαρό λάθος του προπονητή, ακούει στο όνομα Ντάριους Όντομ. Θυμίζω, πως αποκτήθηκε λόγω της θλάσης του Λοτζέσκι… Πάμε… παρακάτω.

Το σπουδαιότερο κομμάτι της ημέρας, που σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει-χαράζει την πορεία που θα ακολουθηθεί στο εξής για να βρεθεί ξανά η ομάδα στα ίδια μέρη, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της αποτυχίας. Απολογισμό-καταμέτρηση, έκαναν οι περισσότεροι. Ασφαλώς και δεν ήταν η κατάλληλη ώρα χθες για να ειπωθούν όλα αναλυτικά, διότι υπάρχει μπροστά η πρόκληση του ελληνικού τίτλου, που εφόσον κατακτηθεί, θα αλλάξει άρδην την εικόνα και θα κλείσει με θετικότατο τρόπο τη σεζόν. Οι δηλώσεις του Βασίλη Σπανούλη, που όσο και αν κάποιοι λίγοι αγνώμονες τον αμφισβητούν, είναι ακριβώς επί του θέματος, ηγετικές και χωρίς τάση το πρόβλημα να κρυφτεί κάτω από το χαλί. Το να μην παραδέχεσαι ένα λάθος είναι μεγαλύτερο λάθος, λέει ο θυμόσοφος λαός και ο αρχηγός δεν… κρύφτηκε.

Ασφαλώς και έπαιξαν ρόλο οι πολλοί τραυματισμοί –άλλες ομάδες δεν θα είχαν καν μαθηματικές ελπίδες τη τελευταία αγωνιστική-, η κούραση από τις Εθνικές ομάδες και το άδικο σύστημα διαμόρφωσης των ομίλων στη δεύτερη φάση, αλλά όταν είσαι σε έναν τεράστιο σύλλογο, οφείλεις να μαθαίνεις και να βλέπεις ξεκάθαρα την αλήθεια που θα σε οδηγήσει ξανά στο δρόμο της επιτυχίας. Δε βοηθά το να στέκεσαι μόνο στο παρελθόν, διότι αυτό μπορεί να σε… συνθλίψει. Ο Ολυμπιακός, δε πληρώνει μόνο τα προφανή, ούτε «κόλλησε» φέτος επειδή εμπιστεύτηκε ένα νέο παιδί στη θέση «4». Το ίδιο έκανε και το 2011 σχεδόν σε όλες τις θέσεις του ρόστερ και η επένδυση απέδωσε καρπούς. Δε γίνεται όλοι οι νέοι έλληνες παίκτες να βγαίνουν. Ούτε είναι εφικτό με μειωμένο μπάτζετ –όποιος έχει αντίρρηση με το ύψος του στους καιρούς που ζούμε, ας συνδράμει, αν όχι, καλύτερα να μην κάνει κουμάντο σε ξένες τσέπες- να πετυχαίνει συνεχώς διάνα στους ξένους παίκτες.

Περισσότερο πληρώνει το γεγονός πως για κάποιον, ανεξήγητο, μετά από ένα σημείο λόγο, δεν έμαθε από το λάθος του να προχωρά –με διαφορετικές αιτίες- σε αποδόμηση του βασικού του «κορμού». Η «χημεία» σε μία ομάδα είναι το «Α» και το «Ω» και δυστυχώς η… κακή συνήθεια του να μην «κλειδώνονται» έγκαιρα κάποιοι παίκτες στο ΣΕΦ, αργά ή γρήγορα, θα πληρωνόταν. Η ιστορία θα δείξει αν το λάθος έχει αναγνωριστεί και οι χθεσινές δηλώσεις, είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα «ασπίδας» για την τρέχουσα σεζόν. Μόνο έτσι η απουσία θα είναι μονοετής και θα την θυμούνται όλοι σα μία «κακή» παρένθεση…

Υ.Γ.1: Αξίζει ένα καλύτερο ευρωπαϊκό φινάλε με τον Ολυμπιακό από το χθεσινό στον παίκτη που άλλαξε την σύγχρονη ιστορία του δεν συμφωνείτε; Η ιστορία θα έπρεπε ήδη να έχει τελειώσει…

Υ.Γ.2: Οι Αγγελόπουλοι έχουν «ματώσει» για να φτιάξουν αυτή την ομαδάρα, δίκαια αποθεώθηκαν στις επιτυχίες και είναι σίγουρο πως στενοχωριούνται περισσότερο απ’ όλους. Στο χέρι τους είναι η παρένθεση να κλείσει άμεσα…

Υ.Γ.3: Όπως και να κλείσει η σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει προπονητή για χρόνια…

Υ.Γ.4: Χάκετ με σπασμένο δάκτυλο, Πρίντεζης με πονεμένα πέλματα και πολλά πολλά άλλα. Οι τύποι είναι μάγκες και ας αποκλείστηκαν…

Follow @ZervasNikolaos