«Τέσσερα βήματα για την επίτευξη: Να σχεδιάσεις με στόχο. Να προετοιμαστείς με προσήλωση. Να προχωρήσεις με αποφασιστικότητα. Να επιδιώξεις με επιμονή». Αυτή η φράση του Αμερικανού συγγραφέα Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ ταιριάζει απόλυτα στην προσπάθεια που έκανε ο Σπύρος Γιαννιώτης από την αρχή της κολυμβητικής του πορείας μέχρι να φτάσει να κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016.
Ένα ασημένιο μετάλλιο που απέκτησε μεγαλύτερη αξία από ένα χρυσό! Ο «σύγχρονος Ποσειδώνας», όπως ήταν το παρατσούκλι του Έλληνα πρωταθλητή μετά από μία σειρά από διακρίσεις και μετάλλια σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα / Κύπελλα μέχρι να φτάσει στην επίτευξη του απόλυτου ονείρου!
«Προσπάθησα όσο μπορούσα σήμερα. Έδωσα την ψυχή μου. Μπορεί να μην ήταν η μέρα μου. Μπορεί να ήταν αυτό που μπορούσα να κάνω. Ξέρω μέσα μου, ότι τα έδωσα όλα… ΣΥΓΓΝΩΜΗ»! Αυτή ήταν η συγκλονιστική δήλωση που έκανε ο Σπύρος Γιαννιώτης, όταν έφτασε κοντά στο μετάλλιο, αλλά τερμάτισε 4ος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το 2012.
Σε μία ανάρτηση που έκανε στις 10 Αυγούστου 2019, ο Έλληνας κολυμβητής αποκάλυψε: «Σαν σήμερα... η στιγμή όμως αυτή δεν ήρθε και τελικά κατέκτησα την 4η θέση στους Ολυμπιακούς στο Λονδίνο το 2012, ένιωσα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου, τόσες θυσίες, τόσα όνειρα, τόση προσπάθεια, ένιωσα ότι απογοήτευσα τους δικούς μου, τον προπονητή μου, την γυναίκα μου, και όλους όσοι είχαν πιστέψει σε μένα. Έκανα πολύ καιρό να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου, να θέλω να προσπαθήσω, να πιέσω σώμα και μυαλό, μυαλό και σώμα να κυνηγήσουν αυτό που από μικρό παιδί είχα βάλει στόχο ζωής».
«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ»!
Μετά από πολλή δουλειά, σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο, ο Σπύρος Γιαννιώτης κατάφερε να πετύχει το απόλυτο όνειρό του, συμμετέχοντας για τρίτη φορά σε μαραθώνιο κολύμβησης (10 χιλιόμετρα) από το 2008. Σε ηλικία 36 ετών και 179 ημερών, όντας ο μεγαλύτερος σε ηλικία κολυμβητής, στην τελευταία, με τρομερή εξέλιξη και πιο σπουδαία κούρσα της ζωής του, ο Έλληνας πρωταθλητής κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που ονειρευόταν από παιδί και τον έκανε να φύγει από την αγαπημένη του Κέρκυρα στα 17 του!
Στις 16 Αυγούστου 2016, ο Σπύρος Γιαννιώτης, αν και τερμάτισε πρώτος με χρόνο 1:52:59.8, κατετάγη δεύτερος επειδή δεν ακούμπησε άμεσα την επιφάνεια του τερματισμού και το χρυσό μετάλλιο πήγε στον Ολλανδό Φέρι Βέερτμαν.
Χωρίς να έχει καταλάβει εκείνη τη στιγμή τι είχε συμβεί, αλλά έχοντας πετύχει τον μεγάλο του στόχο, ο Γιαννιώτης ακουγόταν από την τηλεοπτική μετάδοση να φωνάζει «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ». Μία ανατριχιαστική ακόμα και σήμερα στιγμή.
Μίας κούρσας που συνοδεύτηκε από την απίστευτη κίνηση μεγαλείου και ευ αγωνίζεσθαι. Η ΚΟΕ (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος) σκόπευε να καταθέσει ένσταση, ζητώντας απονεμηθεί και στον Γιαννιώτη το χρυσό μετάλλιο. Εκείνος, όμως, δεν ήταν σύμφωνος και μπλόκαρε τη συγκεκριμένη διαδικασία, αποδεχόμενος πλήρως την ήττα του και αποδεικνύοντας πως είναι ένας μεγάλος Ολυμπιονίκης!
«Η αλήθεια είναι πως η ελληνική πλευρά έκανε ένσταση, αλλά ο Ολλανδός κέρδισε δίκαια και το δίκαιο είναι το σωστό. Το δίκαιο είναι αυτό που μας οδηγεί και αυτό για μένα είναι πιο μεγάλο από ένα μετάλλιο ή μία διάκριση. Να μπορείς να αναγνωρίζεις την προσπάθεια όλων, είτε είναι μπροστά σου, είτε από πίσω. Ιδίως όταν είναι μπροστά σου. Για μένα αυτό είναι πιο σημαντικό: Να ξέρεις να αναγνωρίζεις την προσπάθεια όλων», παραδέχθηκε δύο χρόνια μετά την συγκεκριμένη στιγμή στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Στο Hall of Fame της παγκόσμιας κολύμβησης!
Τον Οκτώβριο του 2019 ανακοινώθηκε ότι ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι μέλος στο International Marathon Swimming Hall of Fame. Πρόκειται για την υψηλότερη των τιμών για κάθε κολυμβητή, αφού πέρα από τις επιτυχίες του στον υγρό στίβο αναγνωρίστηκε η προσωπικότητά του και φυσικά το μήνυμα που έστειλε από τη Βραζιλία μετά από μία μεγάλη ήττα.
Το συγκλονιστικό μήνυμα για τη δυσλεξία
Ο Σπύρος Γιαννιώτης, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ξεχώρισε για την προσωπικότητά του. Το 2018, με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, προχώρησε μία συγκλονιστική ανάρτηση στο Facebook, για τα προβλήματα που είχε στο σχολείο ως ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες. «Ίσως και εγώ Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι!», ανέφερε αρχικά, στέλνοντας το μήνυμα σε όλα τα παιδιά και τους γονείς που μπορεί να τον θαυμάζουν για τις επιτυχίες του, και συμπλήρωσε:
«Πέρασαν τα χρόνια και έμαθα στο γυμνάσιο ότι έχω δυσλεξία, αλλά τα βιώματα μου με είχαν χαράξει, δεν αλλάζουν αυτά. Με τα χρόνια έμαθα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και να πηγαίνω κόντρα στην ανασφάλεια μου και στο φόβο μου, είναι ένας αγώνας που δίνω καθημερινά.
Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, δεν θα ήθελα να νιώσει κανένα παιδί αυτά που ένιωσα εγώ.
Από έναν δυσλεκτικό που ακόμα και τώρα που σας γράφει αγχώνεται αν θα κάνει λάθη, αλλά τα γράφει γιατί είναι ένας καθημερινός αγώνας με έναν νικητή».
_185002.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
