Σ(look)α να…μαθαίνεις

Στη φετινή Ευρωλίγκα, υπήρξαν αρκετές βραδιές όπου ο Ολυμπιακός είχε ηττηθεί, αλλά οι πιο ψύχραιμοι παρατηρητές επισημαίναμε πως ακόμα και η αποτυχία πολλές φορές έχει και κέρδη. Αυτά δεν άργησαν να εξαργυρωθούν και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, αφού στο πιο κρίσιμο –μέχρι το επόμενο- ματς της φετινής ευρωπαϊκής τους ιστορίας οι «ερυθρόλευκοι», θέρισαν τους καρπούς που έσπειραν στο πρόσφατο παρελθόν. Η νίκη επί της Εφές Αναντολού, δεν θα είχε έρθει, αν στις «σφαλιάρες» που προηγήθηκαν στη Βιτόρια, στο Καντού, στο Μπιλμπάο και δύο φορές στην Κωνσταντινούπολη, δεν είχαν γαλουχηθεί ή λαϊκιστή «ψηθεί» στο υψηλό επίπεδο οι νεαροί σε ηλικία παίκτες. Ένα σημαντικό μέρος της, ανήκει αναμφισβήτητα στους Σλούκα και Παπανικολάου, που υποστήριξαν με τον καλύτερο τρόπο το οικοδόμημα και τον αρχηγό, Βασίλη Σπανούλη.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Και αν για τον δεύτερο η αρχή της...μύησης στα κόλπα των μεγάλων αγώνων έχει γίνει από πέρυσι, δεν ισχύει το ίδιο για τον διεθνή γκαρντ. Όντας ανεξήγητα μεταξύ πάγκου και εξέδρας στην αρχή της σεζόν, άκουγε με ευλάβεια την λέξη «υπομονή» από τα χείλη του προπονητή του και τώρα που του δόθηκε η ευκαιρία, όχι απλά την έχει «αρπάξει από τα μαλλιά», αλλά την χτυπάει κάτω σαν το…χταπόδι. Ο ψαρωμένος Σλούκας του Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, έχει μετατραπεί σε έναν έτοιμο άνδρα, που μπορεί όχι απλά να βοηθήσει, αλλά να πάρει ματς, σχεδόν μόνος του. Το…τρελό τρίποντο και η γενικότερη εμφάνισή του την προηγούμενη εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη, θαρρείς πως τον ενεργοποίησε για τα καλά και τον βοήθησε να βγάλει όλο το θετικό μπάσκετ που έχει μέσα του.

Πλέον, δείχνει ότι δεν είναι μόνο η χρυσή ελπίδα του Ολυμπιακού για το μέλλον, αλλά και ένας πολύτιμος λίθος για το παρών, αρκεί να συνεχίσει έτσι και να μην επαναπαυθεί στις δάφνες της αποθέωσης που δικαίως γνώρισε στο ΣΕΦ από τέσσερις χιλιάδες φίλους της ομάδας. Οι αδυναμίες του ακόμα είναι αρκετές –ιδιαίτερα στην άμυνα- και τώρα είναι η μεγάλη του ευκαιρία να δουλέψει και να «χτίσει» με θέα στην ολοκλήρωση. Εκτός από ταλέντο, έχει ψυχή και κότσια, δεν φοβάται να πάρει τις προσπάθειες και δεν «κρύβεται» όταν η μπάλα «καίει». Η επιμονή των αδελφών Αγγελόπουλων να διατηρηθεί στο ρόστερ το καλοκαίρι, ίσως μετατραπεί σε «προίκα» για το ελληνικό μπάσκετ, ενώ όσοι -δικαίως- κρίναμε τον Ίβκοβιτς για τον παραγκωνισμό του στην αρχή της σεζόν, οφείλουμε να του αποδώσουμε τα εύσημα, για την εικόνα που παρουσιάζει τώρα ο παίκτης.

Η βραδιά είχε όμως και άλλα θετικά. Το εξαιρετικό αμυντικά «διάβασμα» της Εφές από τον Ίβκοβιτς, που στο τέταρτο δεκάλεπτο, χτύπησε σαν...κόμπρα και στην επίθεση, τιμωρώντας τη «ζώνη» του Σαρίτσα, τη καλή κυκλοφορία της μπάλας στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, τους σωστούς και πολλούς αιφνιδιασμούς και τα λίγα λάθη για ένα «must win» παιχνίδι, όπου η πίεση ήταν σε υπερθετικό βαθμό. Ο Παπανικολάου περιόρισε σημαντικά τον Βούγιασιτς, η ομαδική άμυνα έβγαλε έξω από την εξίσωση τον επικίνδυνο Σαβάνοβιτς και ο Σπανούλης ήταν «ζεστός» όταν έπρεπε. Ξεχωριστή μνεία δεν μπορεί να μην γίνει στον Ντόρσεϊ που προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ ότι δείχνει η στατιστική και πληροί τις προϋποθέσεις για τις οποίες αποκτήθηκε. Όσο πιο γρήγορα καταφέρει να μπει στο κλίμα και ο Λο, τόσο καλύτερος θα είναι ο Ολυμπιακός στη συνέχεια, ενώ με την επιστροφή Παπαδόπουλου και Βασιλόπουλου, το πρόσημο γίνεται ακόμα πιο θετικό.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε εις διπλούν το στόχο –νίκη και καλή διαφορά- κόντρα στην Εφές και πλέον πάει την επόμενη εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη για μία δεύτερη ευκαιρία. Μπορεί να «ανοίξει» λίγο παραπάνω τα φτερά του και να φύγει με το «διπλό»; Αν ναι, θα έχει πλησιάσει όσο ποτέ στον στόχο της πρόκρισης στα προημιτελικά και σχεδόν όλα θα είναι στο χέρι του. Αν όχι, θα ελπίζει σε καταστάσεις περίπλοκων ισοβαθμιών, αλλά πολύ περισσότερο, θα έχει δείξει πως φετινό του «ταβάνι» είναι το Top-16. Όσο και αν τα προηγούμενα χρόνια τα προημιτελικά ήταν σαν μία σημείωση στο…ψυγείο για τα καθημερινά πράγματα που έχει να κάνει, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Θα ήταν καταστροφικό να σταθεί παραπάνω απ’ ότι πρέπει σε έναν ενδεχόμενο αποκλεισμό, γιατί φέτος, κάνει αυτό που έπρεπε να έχει κάνει χρόνια τώρα. «Χτίζει» ελληνικό κορμό για το μέλλον, χωρίς οι δυνατότητές του να μην του επιτρέπουν να κάνει όνειρα για κάποιον τίτλο...

Υ.Γ. Το «πείραμα» με τους τρεις “κοντούς” στην πεντάδα για αρκετή ώρα, ταιριάζει πολύ στον Ολυμπιακό. Του δίνει ενέργεια στην άμυνα, ευχέρεια στον αιφνιδιασμό και καλύτερο σουτ από την περιφέρεια. Θυμίζει άλλωστε και το τρικ του 1997…