Ρόστερ με σφραγίδα Μπλατ και ένα παραμύθι χωρίς… δράκο

Δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας, από τη μέρα που ο Ολυμπιακός ανακοίνωνε την πρώτη του μεταγραφή ενόψει της νέας σεζόν. Ο Κέβιν Πάντερ, έκανε την αρχή για να ακολουθήσουν επτά ακόμα προσθήκες, αλλά πριν από τον Αμερικανό σκόρερ, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα επικρατούσε αβεβαιότητα και γκρίνια για τα πάντα.

Οι «ερυθρόλευκοι», μετά την άρνηση του Κώστα Σλούκα, εργάστηκαν πυρετωδώς για να κλείσουν το ρόστερ σε λιγότερο από μήνα, χρειάστηκε πολλάκις να αλλάξουν σχεδιασμό, όχι μόνο επειδή δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν κάποιους παίκτες (συμβαίνει με όλες τις ομάδες), αλλά και επειδή παρουσιάστηκαν δύο αποχωρήσεις που δεν ήταν καθόλου βέβαιες αρχικά, με τους Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος και Βαγγέλη Μάντζαρη. Τα όσα έχουν γίνει είναι γνωστά (π.χ. διαπραγμάτευση με την ΤΣΣΚΑ για Μιλουτίνοφ), ενώ πρέπει να συνυπολογίσουμε πως έγιναν τόσες προσθήκες, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει κανονικός γενικός διευθυντής, μια και ο Χρήστος Σταυρόπουλος, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία καριέρας που του παρουσιάστηκε στο Μιλάνο.

Οι προσθήκες, αλλά και οι αποχωρήσεις, με όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν για το τι χρειαζόταν περισσότερο και τι λιγότερο, είναι κοινά αποδεκτό πως αποτελούν 100% επιλογές του προπονητή. Ο Ολυμπιακός έχει δώσει εν λευκώ τα κλειδιά στον 60χρονο τεχνικό, ο οποίος έβαλε στο ρόστερ περισσότερη αθλητικόττηα στην περιφέρεια, παιχνίδι ένας εναντίον ενός, σκορ και μακρινό σουτ, με επιλογές που έχουν εμπειρία Ευρωλίγκας (Κουζμίνσκας, Πολ και Ρούμπιτ), αλλά και αρκετά «στοιχήματα» (Μπόλντγουιν, Τσέρι και Χαπ). Απαραίτητη σημείωση, πως το μπάτζετ είναι ελάχιστα μικρότερο από πέρυσι (λόγω της πώλησης τους Γκος και των χρημάτων που εξοικονομήθηκαν από το συμβόλαιο του Μάντζαρη), διότι σαφώς και η γκάμα των επιλογών του προπονητή αλλάζει, αν έχει 8 εκατομμύρια να διαθέσει σε σχέση π.χ. με 13.

Ο κόουτς Μπλατ όμως, γνώριζε πολύ καλά που έρχεται και τι χρήματα μπορούν να δαπανηθούν από πέρυσι το καλοκαίρι όταν και έβαλε την υπογραφή του σε διετές συμβόλαιο, άρα είναι ανώφελη όλη η κουβέντα που γίνεται από δύο διαφορετικές πλευρές, που η μία κατηγορεί τη διοίκηση (έχει βάλει περισσότερα από 250 εκατομμύρια τόσα χρόνια και στην παρούσα φάση «ζορίζεται» από διαφορετικούς παράγοντες) και η έτερη τον προπονητή, για τις επιλογές του. Αυτή είναι πλέον η στάνη, αυτά τα υλικά διαθέτει για να παράξει τα προϊόντα της, η ποιότητα των οποίων εξαρτάται πλέον από δύο-τρία σημαντικά πράγματα.

Πρώτο και κυριότερο, τον τρόπο που θα επιλέξει να επικοινωνήσει η ομάδα τους στόχους της. Διότι, έτσι και αλλιώς, με την… φρενίτιδα που επικρατεί σε πολλούς ανταγωνιστές, ο πήχης έχει πέσει σημαντικά και ορθώς. Είναι λοιπόν διαφορετικό σε επίπεδο προσδοκιών και πίεσης να αναφέρεις πως η ομάδα έχει οκτώ νέα μέλη και η προσεχής σεζόν είναι μεταβατική με σκοπό το «ο,τι καλύτερο προκύψει» και άλλο να ονειρεύεσαι φάιναλ φορ και τελικούς. Αυτά, δεν θα έρχονταν ακόμα και αν ο Σλούκας είχε απαντήσει θετικά, διότι πολύ απλά και όπως είχαμε επισημάνει, το ποσό των χρημάτων που θα έπαιρνε, «έσπασε» για την προσθήκη άλλων παικτών. Αν ο διεθνής γκαρντ είχε επαναπατριστεί (εννοείται πως θα ήταν ευχής έργο), είναι σχεδόν απίθανο να υπήρχε στο ρόστερ η ποσότητα που υπάρχει τώρα και ίσως και η ποιότητα κάποιων παικτών, όπως οι Κουζμίνσκας και Πολ.

Δεύτερο απαραίτητο στοιχείο, είναι να αποκατασταθούν τα ζητήματα των πληρωμών και την επόμενη σεζόν οι παίκτες να έχουν να σκέφτονται μόνο το μπάσκετ. Στην άκρη του πάγκου, δεν υπάρχει πλέον Έλληνας προπονητής με νοοτροπία και τρόπο να κρατήσει το καράβι όρθιο σε φουρτούνα για την οποία δεν ευθύνεται αυτός και να το συσπειρώσει, οπότε η διοίκηση, θα πρέπει να καλύψει τα οφειλόμενα των παλιών (έστω να υπάρξει ροή, διότι σε όλες τις ομάδες υπάρχουν καθυστερήσεις, αλλά δεν είχαν την… ατυχία δημοσιοποίησης ενός ηχητικού) και να μην προκύψουν ανάλογα με τους νέους. Το δεύτερο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το τρίτο, που αν ισχύσουν τα παραπάνω δύο, είναι και το σπουδαιότερο και πιο ουσιαστικό.

Να δουλέψει η ομάδα σωστά και να βγει στο παρκέ το πλάνο που έχει στο μυαλό του ο Ντέιβιντ Μπλατ. Διότι όσους προβληματισμούς και αν εκφράσει ο μέσος φίλαθλος, δημοσιογράφος κλπ για τους παίκτες που έβαλε στο ρόστερ, δεν γνωρίζει ούτε το ένα εκατοστό (και πολύ λέω) από τον προπονητή. Θα δώσουν οι Μπόλντγουιν, Τσέρι (δεν είναι τόσο κακός παίκτης, αλλά λογικό να αντιμετωπίζεται ως… καταστροφή όταν έχουν γεννηθεί προσδοκίες για κάτι καλύτερο) και Κόνιαρης τα οργανωτικά στοιχεία και την δημιουργία που χρειάζεται από την περιφέρειά της η ομάδα; Θα εκπληρώσουν τις προσδοκίες στο «2» οι Πολ και Πάντερ, οι οποίοι συνεπικουρούμενοι από τον τεράστιο, Βασίλη Σπανούλη, θα κληθούν να τραβήξουν «κουπί» στο σκοράρισμα;

Είναι αρκετά ικανοί οι παραπάνω να ανταποκριθούν πλήρως σε αυτό που θέλει να εφαρμόσει ο Μπλατ, δηλαδή γρήγορο παιχνίδι με πολλές καταστάσεις απομόνωσης-«ένας εναντίον ενός», χωρίς πολύ «5 εναντίον 5» και χωρίς ανελέητο πικ εν ρολ; Θα είναι στη θέση «3» ο Παπανικολάου στα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει και θα πάρει τις σωστές βοήθειες από Πολ, Κουζμίνσκας και Βεζένκοφ; Θα βρει επιτέλους ένα ταιριαστό παίκτη στο «4» ο Πρίντεζης, έχοντας πλέον δίπλα του Κουζμίνσκας, Ρούμπιτ και Βεζένκοφ; Θα κάνει την ίδια χρονιά με πέρυσι (μετά και όλα όσα τον απασχόλησαν στο οικονομικό) ο Νίκολα Μιλουτίνοφ και θα αποδειχθούν άξιοι συμπαραστάτες του οι Ρούμπιτ και Χαπ;

Από όλες τις παραπάνω παρατηρήσεις, διαπιστώνει κανείς πως ο Ολυμπιακός έχει πλέον ένα ρόστερ γεμάτο πολυθεσίτες (ακόμα και στην περιφέρεια ο Μπόλντγουιν δεν είναι “καθαρός” πλέι μέικερ) και του λείπει ένας ψηλός… ελικόπτερο. Εξήγηση στο πρώτο δύσκολα μπορεί να δοθεί, αφού η λογική λέει πως ακόμα και με τα ίδια χρήματα θα μπορούσε να αποκτηθεί ένας πιο καλός δημιουργός και «άσος» από τον Τσέρι, όμως ο προπονητής επέλεξε αυτόν που ξέρει. Αν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αποσπάσει το πολυπόθητο «ναι» του Μήτρου-Λογνκ, σίγουρα θα είχαν μεγαλύτερη προοπτική και επιθετική πολυφωνία, αλλά το πιθανότερο ήταν πως για να λύσουν το πρόβλημα δημιουργίας, θα χρησιμοποιούσαν περισσότερο τον Σπανούλη ως πόιντ γκαρντ.

Για την γραμμή των ψηλών, με δεδομένο πως ο «Μίλου» θα έχει τουλάχιστον 28-30 λεπτά ανά παιχνίδι, σε συνδυασμό με τους παίκτες που επελέγησαν να τον πλαισιώσουν, μπορεί να μεταφραστεί ως σκέψη-απόφαση του Μπλατ να εγκαταλείψει την άμυνα με αλλαγές στα σκριν (ήδη έχει ξεπεραστεί) και να εφαρμόσει τις αγαπημένες και επιτυχημένες ματς απ «ζώνες» του. Προσέξτε, όλα αυτά είναι εικασίες και σκέψεις, άρα είναι αδύνατο, από τη στιγμή που δε μπορούμε να γνωρίζουμε το στυλ παιχνιδιού, να προεξοφλήσουμε και την πορεία της νέας ομάδας, που έτσι και αλλιώς θα πρέπει να έχει «ταβάνι» επιτυχίας την είσοδο στα πλέι οφ. Κρατάμε ως λογική την προσπάθεια για πιο γρήγορο παιχνίδι, με παίκτες που σουτάρουν καλά από το «1» μέχρι το «4» και την μείωση των πολλών σκριν στην επίθεση και περιμένουμε την πράξη και τους αγώνες για να κρίνουμε τι πήγε και τι δεν πήγε καλά το καλοκαίρι και που μπορεί να φτάσει ο νέος Ολυμπιακός.

Ως τότε, είναι ολοφάνερο πως θα μας απασχολήσει η προσπάθεια Πολιτείας, ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ να βρουν φόρμουλα εισόδου του Ολυμπιακού στην Basket League, όχι επειδή ξαφνικά τον… αγάπησαν. Όλοι έχουν πειστεί πλέον, έστω και αργά, πως οι «ερυθρόλευκοι» δε μπλόφαραν, δεν έκαναν την παραμικρή κυβίστηση σε αυτά που απαίτησαν ως προϋπόθεση για να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο πρωτάθλημα και τρέχουν να… προλάβουν το κακό που έρχεται. Διότι μπορεί ο αξιότιμος πρόεδρος της διοργανώτριας αρχής, Βαγγέλης Γαλατσόπουλος, να προσπαθεί να μας πείσει πως ο ήλιος ανατέλλει από την… δύση, πως το μπάσκετ έχει ανέβει επίπεδο με όλα όσα έχουν γίνει, να «βαφτίζει» συγχωνεύσεις τις αγοραπωλησίες ΑΦΜ και να μετονομάζει σε αναβάθμιση τις παλινωδίες των αποφάσεων του ΔΣ που ηγείται, η ουσία όμως είναι πως το ταμείο είναι… μείον.

Κανένας σοβαρός χορηγός και τηλεόραση δεν θα επενδύσει σε αυτό το παρηκμασμένο προϊόν, που δεν λέει να αναγνωρίσει το πρόβλημα (αλήθεια αυτές οι περίφημες αλλαγές στην ΚΕΔ, στην κεντρική διαχείριση, την βία και όλα τα άλλα που θα ψηφίζονταν μετά το πρωτάθλημα που χάθηκαν;), οπότε τα πράγματα προβλέπονται δυσοίωνα. Και ασφαλώς μοναδικό πρόβλημα δεν είναι η απουσία του Ολυμπιακού, όμως όπως και να ‘χει, το να μην υπάρχει ο ένας από τους δύο βασικούς πόλους, γεννά θέμα. Η ουσία, είναι πως κάποιοι το θυμήθηκαν πολύ αργά. Ο Ολυμπιακός έχει ξεκαθαρίσει πως αν δεν αλλάξουν αυτά που ζητάει δεν κάνει πίσω, θα διεκδικήσει μέσω της νόμιμης οδού και όχι από… παραθυράκια, ο,τι του αναλογεί νομικά και αν ηττηθεί ολοκληρωτικά, θα συμμετάσχει στην Α2.

Ήδη έχει σχεδιάσει ρόστερ με οκτώ ξένους παίκτες, άρα κανείς λογικός δε μπορεί να κατανοήσει και να ενστερνιστεί από πού πηγάζουν αυτές οι κραυγές περί προσπάθειας της κύριας αιτίας του προβλήματος (βλέπε Γιώργος Βασιλακόπουλος) να… απλώσει χείρα βοηθείας. Του το ζήτησε κανείς από τους πειραιώτες και δεν το γνωρίζουμε; Άλλωστε, αν όντως εννοεί τα περί επιθυμίας-άποψης του ότι πρέπει να είναι στην Α1, θα έπρεπε να εμφανιζόταν και να είχε παρέμβει όταν το θέμα «έκαιγε». Τουναντίον, δεν απαντούσε στις κλήσεις του τότε Υφυπουργού, Γιώργου Βασιλειάδη. Ακόμα-ακόμα και τώρα, που με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν προβλέπεται νομική οδός επαναφοράς του Ολυμπιακού στην Α1 (και καλό θα ήταν ένα παράνομο σύστημα να μην προσπαθήσει να διορθώσει τα κακώς κείμενα με μία ακόμα παρανομία), η ΚΕΔ παραμένει τριμελής και μάλιστα με τους ίδιους ανθρώπους και δεν έχει γίνει το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ βήμα μπροστά στο ελληνικό μπάσκετ.

Ο Ολυμπιακός, είναι η μοναδική ομάδα που έχει καταθέσει αναλυτική πρόταση εκσυγχρονισμού του πρωταθλήματος σε όλα τα επίπεδα (γιατί όπως ειπώθηκε… μισεί το μπάσκετ) με καινοτομίες που δεν αφορούν μόνο το βασικό του πρόβλημα, που είναι η διαιτησία, αλλά κανείς μα κανείς, δεν έχει μπει στον κόπο να την βάλει στο τραπέζι, μήπως και δούμε άσπρη μέρα γενικότερα. Απόλυτα σεβαστή η πρόθεση του Υφυπουργού να βρει τόσο άμεσα λύση, αλλά όπως θα διαπίστωσε λίγες ώρες μετά, θα έχει μεγάλα εμπόδια. Τα προβλήματα στο χώρο, λύνονται με διάθεση, πυγμή και τόλμη για συγκρούσεις. Ειδάλλως θα γίνει πάλι μία… τρύπα στο νερό. Όπως και να ‘χει, το να προσπαθούν κάποιοι να πείσουν πως η κύρια αιτία του κακού, που οδήγησε την κατάσταση στα άκρα, τώρα θέλει να βοηθήσει και λειτουργεί υπογείως για κάτι τέτοιο, είναι ένα όμορφο καλοκαιρινό παραμύθι, που στερείται δράκου.

Καλά... ξεμπερδέματα.

Υ.Γ.1: Προσωπική άποψη πως Πολ και Πάντερ μπορούν να δώσουν περισσότερα απ’ ότι οι Στρέλνιεκς-Τουπάν, ο Ρούμπιτ είναι, αυτή τη στιγμή πιο χρήσιμος από τον ΛεΝτέι και ο Κουζμίνσκας θα δώσει περισσότερα σε «4» και «3» απ’ ότι ο Τίμα. Αν ο Μπλατ δικαιωθεί με Μπόλντγουιν και Τσέρι και αν πιστέψει πραγματικά τον Κόνιαρη (πολλά περιθώρια για step up), ίσως συνολικά να πάρει περισσότερα απ’ ότι από τον Γουίλιαμς-Γκος. Μπακαλίστικες σκέψεις, απλά τις αναφέρω.

Υ.Γ.2: Ο κύκλος των ελλήνων που αποχώρησαν είχε «κλείσει» και ορθώς αποχώρησαν και για την ομάδα και γι’ αυτούς, από τη στιγμή που ο προπονητής δεν τους υπολόγιζε. Όμως θεωρώ λάθος να μην ενισχυθεί το ρόστερ με έναν-δύο ικανούς έλληνες, διότι παρότι δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στην αγορά, ο Ολυμπιακός στο άμεσο μέλλον θα έχει πρόβλημα. Εκτός αν του βγουν τα παιδιά των Ακαδημιών του, οπότε ο προβληματισμός είναι ως μη γεννώμενος και τα αποτελέσματα ακόμα πιο ευεργετικά.

Follow @ZervasNikolaos