Πού να σκόραρε και στους αιφνιδιασμούς…

Όσο και αν το ποστάρισμα του Μάικ Τζέιμς μπορεί να ήταν υπερβολικό όταν μιλάμε για αγώνα μπάσκετ, είχε αρκετή δόση αλήθειας. Μετά το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, με το σκορ στο 23-4 και την κυριαρχία του Ολυμπιακού απέναντι στον Παναθηναϊκό να είναι ολοφάνερη, άνετα κάποιος Σάββατο βράδυ έκλεινε την τηλεόραση και πήγαινε μία βόλτα για να… ξεσκάσει. Επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως οι «πράσινοι» επικράτησαν και στα τρία υπόλοιπα δεκάλεπτα, αλλά ηττήθηκαν με δεκατρείς πόντους και με τους λαβωμένους «ερυθρόλευκους» να κάνουν συντήρηση δυνάμεων για την συνέχεια.

Η πέμπτη συνεχόμενη νίκη απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο, που εκτός του ότι δεδομένα και ολοφάνερα μειονεκτεί αγωνιστικά, έχει στηριχθεί πολύ περισσότερο απ’ ότι πρέπει στα εκτός παρκέ, ήρθε το ίδιο εύκολα με το 101-73 στην Ευρωλίγκα, άσχετο αν η τελική διαφορά απέχει κατά πολύ. Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, έπαιξαν από το πρώτο δευτερόλεπτο εξαιρετική άμυνα που ανάγκασε στα πρώτα δέκα λεπτά τους αντίστοιχους του Γιώργου Βόβορα σε ποσοστό ευστοχίας 11% εντός παιδιάς. Με συνδυασμούς αλλαγών (σ.σ. πολλές φορές αλλαγή στην αλλαγή), δυναμικά χεντς άουτ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, αλλά και φοβερές αλληλοκαλύψεις, τα σουτ των φιλοξενούμενων γίνονταν τις περισσότερες φορές υπό κάκιστες προϋποθέσεις.

Στην επίθεση, παρότι τα ποσοστά του Ολυμπιακού δεν εντυπωσίασαν, «διαβάστηκαν» σωστά όλα τα μις ματς, ο πολυτιμότερος του αγώνα Φαλ κέρδισε κατά κράτος τον Παπαγιάννη και οι Σλούκας-Βεζένκοβ αποτέλεσαν τα στηρίγματα του πύργου τους. Οι γηπεδούχοι με πολλά κλεψίματα έβγαιναν με ευκολία στο «ανοικτό» γήπεδο, όμως αστόχησαν σε πολλούς από αυτούς λόγω κακών επιλογών στην πάσα ή στην εκτέλεση. Σε αντίθετη περίπτωση η διαφορά μπορεί να ήταν και διπλάσια. Μαζί με τους τρεις προαναφερθέντες, οι Παπανικολάου (τι κάρφωμα ήταν αυτό!), Μάρτιν και Λαρεντζάκης, έδωσαν τις βοήθειες που δεν μπορούσε να δώσει ο τραυματίας ΜακΚίσικ (κομβικό το να είναι καλά ενόψει της συνέχειας) και ο εκνευρισμένος και σε πολύ κακό φεγγάρι εδώ και καιρό Ντόρσεϊ.

Με τον Νέντοβιτς στο σπάνιο για την κλάση του 0/8 στο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να απειληθεί, αρκεί να ήταν στοιχειωδώς σοβαρός. Και ήταν. Είναι χαρακτηριστικό πως δυο περισσότερες κατοχές στο πρώτο μέρος, ο Παναθηναϊκός ήταν στο -18, καθώς είχε 7/32 σουτ, έναντι 16/32 των νικητών. Σε αυτό το διάστημα, οι δύο ομάδες είχαν ίδια επιθετικά ριμπάουντ (3) αλλά 7-0 πόντους από αυτά, 5-4 λάθη και οι φιλοξενούμενοι τρεις περισσότερες εκτελεσμένες βολές. Η διαφορά έγινε όμως στους πόντους μέσα από την ρακέτα (24-8) και στην δημιουργία με το κοντέρ να γράφει 11-7. Ακόμα και όταν ο Παναθηναϊκός μετέτρεψε το -23 σε -13 στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου, τίποτα δεν προμήνυε κίνδυνο για τους κυπελλούχους Ελλάδας. Για να αποτυπωθεί επακριβώς η… χαλάρωσή τους, στο δεύτερο μέρος πέρασαν μόλις 7 ασίστ και έκαναν 9 λάθη, ρίχνοντας σημαντικά και τα ποσοστά ευστοχίας τους, κυρίως λόγω των χαμένων αιφνιδιασμών.

Το 1-0 έγινε απόλυτα δίκαια, επιβεβαιώνοντας το αίσθημα υπεροχής του Ολυμπιακού, που σε πολλές φάσεις θύμισε το εξαιρετικό φετινό του πρόσωπο σε όλη την σεζόν. Με μία νίκη όμως κανείς δεν κατέκτησε τίτλο. Χρειάζονται άλλες δύο και οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα θα πρέπει να παρουσιαστούν το ίδιο, ίσως και περισσότερο προσηλωμένοι αγωνιστικά για να κερδίσουν αυτό που βάσει εικόνας μέχρι τώρα δικαιούνται στο έπακρο. Και κυρίως, να συνεχίσει όλος ο οργανισμός και ο κόσμος να έχει κλειστά μάτια και αυτιά στο επικοινωνιακό σκηνικό που έχει στηθεί. Η παγίδα, αυτή την φορά πρέπει να μείνει άδεια…

Υ.Γ.: Το τριήμερο είναι μία δικαιολογία, αλλά η παρουσία του κόσμου στις εξέδρες δεν συνάδει με τις χαρές και την ποιότητα της φετινής ομάδας του Ολυμπιακού. Ευτυχώς η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε εντός ΣΕΦ ήταν εξαιρετική και απόλυτα κόσμια. Για τα εκτός, το σίγουρο είναι πως αυτό που εισεπνευσαν όλοι όσοι ήταν παρόντες δεν ήταν… καπνογόνο, αλλά δακρυγόνο.

Follow @ZervasNikolaos