Πέντε λεπτά… ακόμη

Οι έντεκα χιλιάδες άνθρωποι που πλήρωσαν εισιτήριο για να δουν διά ζώσης τη χθεσινή αναμέτρηση Ολυμπιακού-Ρεάλ, αν μη τι άλλο θα πρέπει ενδόμυχα όταν αποχωρούσαν από το ΣΕΦ να ευχαρίστησαν τον κεντρικό ήρωα της βραδιάς, Γιώργο Πρίντεζη. Όχι μόνο για τη μία ακόμα εκπληκτική εμφάνισή του και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στη νίκη της ομάδας τους, αλλά και για το ότι έχασε τις δύο κρίσιμες βολές στο τέλος.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Εντάξει, μπορεί να τους αύξησε το άγχος και να έθεσε εν αμφιβόλω το ροζ φύλλο που δικαιούνταν από την κανονική διάρκεια οι «ερυθρόλευκοι», όμως αυτό που ακολούθησε στο έξτρα πεντάλεπτο, ήταν ακόμα πιο απολαυστικό. Αρχικά, ανέδειξε για μία ακόμα φορά τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας, που μέσα σε τρεις εβδομάδες παίζει δεύτερη παράταση κόντρα σε μεγαθήριο έχοντας χάσει σημαντική υπέρ της διαφορά στο τέλος (ένα από τα συνεχιζόμενα ψεγάδια της σεζόν, μαζί με τις λάθος επαναφορές) αλλά τα βγάζει πέρα εμφατικά.

Ο Ολυμπιακός είχε στην παράταση 8/8 σουτ, επίδοση που όσο και αν ψάξεις δύσκολα βρίσκεις στο υψηλό επίπεδο. Εν συνεχεία, απέδειξε για μία ακόμα φορά περίτρανα, πόσο τεράστιος παίκτης και προσωπικότητα είναι ο υπαρχηγός, αφού θέλει τεράστια αποθέματα ψυχραιμίας, ικανότητα και νοοτροπία για να κάνεις κρίσιμο σερί 7-0 στην παράταση μετά από δικές σου χαμένες βολές που οδήγησαν το ματς σε αυτή. Λες και ήθελε να παίξει άλλα πέντε λεπτά, φυλάσσοντας τα καλύτερα γι’ αυτό το διάστημα ο… μπαγάσας.

Το τέλος της βραδιάς, βρήκε τους «ερυθρόλευκους» στο 9-2 και στην κορυφή της Ευρωλίγκας, με πέμπτη συνεχόμενη νίκη, απέναντι σε μια αντίπαλο που παρά τις σημαντικές απουσίες της, έβγαλε αντίδραση τρεις φορές μέσα στο ματς και απέδειξε γιατί όταν οι πληγές τις θα επουλωθούν θα είναι ένα από τα φαβορί για επιτυχία στην τελική ευθεία της σεζόν. Στην παράσταση του Πρίντεζη, αντιπαρέταξε την πιο παραγωγική βραδιά του φαινομένου, Λούκα Ντοντσιτς, για τον οποίο από του χρόνου θα ξενυχτάμε για να βλέπουμε τα κατορθώματά του. Η δήλωσή του πως επέλεξε τον αριθμό «7» στη φανέλα του λόγω του ότι έχει είδωλο τον Σπανούλη, λέει πολλά και είναι η πιο σημαντική. Ο παικταράς Σλοβένος, πήγε μαζί με τον Κάρολ να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους, αλλά υπερίσχυσε ο ορισμός της λέξης ομάδα.

Το έργο της, θα μπορούσε να ήταν πιο εύκολο αν γινόταν ένα φάουλ πριν το 72-72, δεν χάνονταν 17 αμυντικά ριμπάουντ, έμπαιναν δύο-τρία μακρινά σουτ (κάκιστο ποσοστό στο τρίποντο μετά από καιρό) και δεν υπήρξε η καθιερωμένη αδράνεια και τα λάθη στο τέλος. Με ένα απλό ζον πρές ο Πάμπλο Λάσο επέφερε πολλά προβλήματα στο κατέβασμα της μπάλας για τον Ολυμπιακό και επειδή στις νίκες πρέπει να αναδεικνύονται και να δουλεύονται τα «στραβά», όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία προβληματισμού. Όταν βρέθηκαν οι λύσεις και η μπάλα κυκλοφόρησε πιο γρήγορα, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν σημαντικές ανάσες, δημιούργησαν περισσότερο και πήραν πράγματα από το χαμηλό ποστ.

Η πολύ καλή και διαβασμένη άμυνα με αλλαγές στα σκριν και απροσπέλαστο low post, που κράτησε την Ρεάλ στους 72 πόντους (πράγμα σπάνιο) στην κανονική διάρκεια, η οριακά υπέρ του περισσότερες ασίστ και κυρίως η υπεροπλία στη φροντ λάιν, ήταν τα στοιχεία που έδωσαν τη νίκη. Ο MVP της βραδιάς, είχε δίπλα του σε πολύ καλή κατάσταση τους ΜακΛιν και Μιλουτίνοφ, που χτύπησαν αλύπητα την κενή ελέω απουσιών ρακέτα της «βασίλισσας». Αν μη τι άλλο, για ένα ακόμα βράδυ το πλάνο του προπονητή ήταν το ενδεδειγμένο, παρότι επιθετικά είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένο το ότι η επιστροφή του Σπανούλη δημιουργεί νέες συνθήκες και… ψάξιμο και χρειάζεται δουλειά και εργατοώρες. Ας το δούμε όμως και αυτό ατομικά και ομαδικά.

Αρχικά, ο αρχηγός ήταν σε εξαιρετική κατάσταση εκτελεστικά και δημιουργικά και γενικότερα ο βαθμός του μετά από απουσία δύο μηνών είναι θετικός. Του πιστώνεται και η σωστή απόφαση στο τέλος με το πικ εν ρολ με τον Πρίντεζη. Αν έστω και μία εύστοχη βολή έκανε τις ασίστ του 5, θα ήταν η πιο καθοριστική της βραδιάς. Ένας από τους λόγους που ο Ολυμπιακός θα γίνει καλύτερος με την παρουσία του, είναι το καθαρό μυαλό. Όσο περνάει ο καιρός θα είναι όλο και πιο σταθερός, ιδιαίτερα από τη στιγμή που σε ομαδικό επίπεδο, βλέπουμε άλλα… κόλπα με αυτόν στην πεντάδα. Λιγότερη ντρίμπλα, λιγότερο πικ εν ρολ, περισσότερη κίνηση χωρίς τη μπάλα, πολλά σκριν μακριά από αυτή και γενικότερα διαφορετικού τύπου μπάσκετ από αυτό που είχαμε συνηθίσει.

Όταν όλο αυτό το «πακέτο» δοκιμαστεί περισσότερο σε αγωνιστικές συνθήκες και ο Σπανούλης βρει ρυθμό, το αποτέλεσμα θα είναι απολαυστικό. Όπως απολαυστικός ήταν για ένα ακόμα βράδυ ο Στρέλνιεκς και συγκινητικός ο Παπανικολάου. Αμφότεροι, είναι μακράν οι πιο σταθεροί στη σεζόν και αναμένοντας τις ενισχύσεις από τον πιο «μαγκωμένο» Τόμπσον, δεδομένα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Φανταστείτε πως έλλειπαν Αγραβάνης-Παπαπέτρου και ο Μάντζαρης ακόμα προσπαθεί να πατήσει καλά από τον τραυματισμό του. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έχοντας ακόμα θέματα να λύσει και χωρίς να είναι πλήρης έχει 9-2, είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για τους στόχους του.

Ακολουθεί δύσκολη αποστολή στην… στοιχειωμένη Βαμβέργη και γενικότερα πρόγραμμα «φωτιά», οπότε ιδιαίτερος χρόνος για πανηγυρισμούς ακόμα και μετά από μία τόσο μεγάλη νίκη δεν υπάρχει. Επιτρέψτε μου όμως να βάλω ξανά στο video τα πέντε λεπτά της παράτασης…

Υ.Γ.1: Την επαφή που έχει ο ΜακΛιν με το αντίπαλο καλάθι δεν την είχε κανένα 5αρι του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Ο σουπερ παίκτης που απολαύσαμε στην Άλμπα είναι και πάλι εδώ. Πρίν δυο Χρόνια δεν εκτόξευσε την καριέρα του επιλέγοντας Μιλάνο, αλλά τουλάχιστον την έσωσε με καθυστέρηση…

Υ.Γ.2: Ο Αμερικανός, όπως και όλοι οι ξένοι (για τους Έλληνες δεν υπήρχε αμφιβολία πως είναι μία γροθιά) δείχνει πόσο πολύ γουστάρει που παίζει εδώ. Σε κάθε… κίνησή τους εντός και εκτός παρκέ «μυρίζει» οικογένεια. Το μεγαλύτερο όπλο αυτής της ομάδας είναι και πάλι ενεργό.

Υ.Γ.3: Πρόσφερε και κάτι ακόμα η επιστροφή του ειδώλου του Ντοντσιτς. Ηλεκτρισμό στην εξέδρα μόνο και μόνο που πάτησε παρκέ και τρομερό παλμό σε κάθε εύστοχη προσπάθειά του. Ο… τελειωμένος Σπανούλης που βουτάει στην παράσταση για μία χαμένη μπάλα (φωτό άρθρου) είναι η κορυφογραμμή της έννοιας μπασκετικός Ολυμπιακός.

Υ.Γ.4: Φανταστείτε πόσο μεγάλο μέγεθος είναι πλέον ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη (αδιαπραγμάτευτο και αναγνωρίσιμο σε όλες τις χώρες) που περνάει διαιτητική… πριονοκορδέλα την Ρεάλ. Σε ένα ματς που χαρίστηκαν τουλάχιστον 2-3 τεχνικές ποινές, κάποιοι παρότι η… καραμέλα έχει λιώσει, διατηρούν αυτό το δίχως δράκο παραμύθι τους. Ναι, είναι οι ίδιοι που όταν στην Ελλάδα αλλοιώνονταν πρωταθλήματα, έλεγαν πως η διαιτησία δεν παίζει κανένα ρόλο. Απόλαυση…

Follow @ZervasNikolaos