Πανικός όχι, απαντήσεις και απόφαση, ναι Ολυμπιακέ

Η πρώτη πραγματικά εκτός προγράμματος ήττα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα είναι γεγονός. Και χαρακτηρίζεται έτσι, όχι λόγω του 0-5 της Γαλατάσαραϊ πριν το τζάμπολ, ούτε επειδή η «Τσιμ Μπομ» έχει στο ρόστερ τίποτα παίκτες της σειράς. Το αντίθετο μάλιστα. Όμως, στην Ευρωλίγκα που δε μπορείς να υποτιμήσεις κανέναν, το να χάνεις ακόμα και εκτός έδρας από ένα σύνολο που δεν έχει ούτε το 1/10 της δικής σου «χημείας» και που θα το είχες ρίξει στο καναβάτσο απλά με δύο-τρεις καλύτερες άμυνες και τίποτα παραπάνω, είναι κακό. Και πιθανότατα επιζήμιο όταν θα γίνει η τελική καταμέτρηση νικών-ηττών.

Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Νίκος Ζέρβας

Όταν όμως από τους δώδεκα της αποστολής εμφανίζονται στο παρκέ, απέναντι σε ένα απλά «διψασμένο» σύνολο, μόλις οι πέντε το τελικό 89-87 είναι και κολακευτικό. Διότι η εικόνα του Ολυμπιακού από το έβδομο λεπτό και έπειτα και με ελάχιστες εξαιρέσεις στα υπόλοιπα τριάντα τρία, ήταν για μεγαλύτερο κάζο. Η συγκεκριμένη πεντάδα που προανέφερα, Πρίντεζης, Μπιρτς, Σπανούλης, Μάντζαρης και Λοτζέσκι, έπαιξαν στα 150 από τα 200 λεπτά του συνολικού χρόνου που έχει κάθε ομάδα στο παιχνίδι. Αν βάλετε και τα 25 του Παπανικολάου που ήταν κάκιστος (αδιανόητο λοιπόν το σχεδόν DNP του Παπαπέτρου), μένουν σκάρτα 25 για τους υπόλοιπους έξι παίκτες του rotation. Αριθμός απογοητευτικά απίστευτος και συνάμα επικίνδυνος. Και για το όποιο έλλειμμα ενέργειας και καθαρού μυαλού υπήρξε στο φινάλε, όταν και παραλίγο να γίνει μία ακόμα επική ανατροπή, και για την οικονομία της σεζόν που είναι μεγάλη και η κόπωση ή αλλιώς η λάθος διαχείριση, μπορεί να αποβούν μοιραίες.

Το παράδοξο, είναι πως στο «Αμπντί Ιπεκτσί», ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ίσως και να αναγκάστηκε να πράξει έτσι. Το 20-6 που «έχτισε» η λεγόμενη βασική πεντάδα, γκρεμίστηκε σα χάρτινος πύργος από τη δεύτερη, με παίκτες εκτός τόπου και χρόνου (Χάκετ, Γκριν, Γιανγκ, Αγραβάνης και Λοτζέσκι ο οποίος ήταν συγκινητικός στο τέλος), χωρίς την παραμικρή συγκέντρωση και αφοσίωση στο πλάνο. Ο Αταμάν με τους Ντέτμον και Ντέι σε αυτό το διάστημα έκανε επί μέρους σκορ 27-2, που όμοιό του δεν έχει υποστεί ξανά ο Ολυμπιακός, ούτε στα πέτρινά χρόνια της προ Αγγελόπουλων εποχής. Αν μη τι άλλο απαράδεκτο, όταν μάλιστα έχεις έρθει… ψυλλιασμένος πως το 0-5 του αντιπάλου είναι πλασματικό. Ο κόουτς σε εκείνο το διάστημα έκανε δύο λάθη. Το πρώτο ήταν ότι άργησε να καλέσει τάιμ άουτ και το δεύτερο ότι εμπιστεύτηκε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε τους προαναφερθέντες. Και μετά, δεν τους έβαλε ποτέ στο παιχνίδι!

Κάποιοι θα πουν πως είναι ο ιδανικός τρόπος για να τους τιμωρήσεις και να συμμορφωθούν άμεσα. Κάποιοι πως είναι ο… ασφαλέστερος δρόμος για να τους χάσεις ή να αδειάσεις πιο γρήγορα το ντεπόζιτο ενέργειας της ομάδας σου. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και καλείται να την βρει άμεσα ο προπονητής. Διότι αν δεν εμπιστεύεται και τους δώδεκα και δεν τους έχει κάνει να καταλάβουν απόλυτα τον ρόλο τους, με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν ή να μην αισθάνονται καλά επειδή παίζουν λιγότερο απ’ ότι πιστεύουν πως αξίζουν, είναι σε κάθε περίπτωση, αποκλειστικά και μόνο δική του ευθύνη. Καμία χρονιά, πόσο μάλλον η φετινή εξοντωτική δε βγαίνει χωρίς δώδεκα, μην πω και περισσότερους παίκτες και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Άπαντες θα έχουν την ευκαιρία τους και οφείλουν όταν μπαίνουν στο παρκέ να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, για να γίνουν τα πέντε λεπτά δέκα, τα δέκα-δεκαπέντε και πάει λέγοντας. Η ουσία είναι ότι και ο προπονητής και οι παίκτες αδικούν έτσι τους εαυτούς τους και πάνω απ’ όλα την ομάδα.

Αν αυτοί δεν… θυμώνουν με τους εαυτούς τους που είδαν ένα σύνολο με μηδέν συνεργασίες έως τώρα να τους κάνει άνω-κάτω την άμυνα (;) και με τον γερόλυκο Γκιουλέρ να κάνει ρεκόρ καριέρας στις ασίστ, να τους φράζει το δρόμο προς την επιτυχία, κάτι δεν πάει καλά. Είναι σίγουρο πως τους έχει πειράξει και καλούνται να δώσουν απαντήσεις. Μία κακή ήττα, διορθώνεται μόνο με μία και περισσότερες καλές. Όμως, για να γίνουν αυτές θα πρέπει να λυθούν τα παραπάνω, αλλά και άλλα που θα αναλύσουμε. Για την ώρα θα πρέπει να επιστρέψει η άμυνα που έπαιζε μέχρι πρόσφατα ο Ολυμπιακός, ή τουλάχιστον να βρεθεί μία ισορροπία, διότι όσα βράδια και αν πετυχαίνει κοντά στους 90 πόντους ο πρωταθλητής Ελλάδας, θα ακροβατεί μεταξύ σκύλας και Χάρυβδης αν δεν ενεργοποιήσει ξανά τις… τανάλιες του.

Και δε σταματούν εδώ τα προβλήματα. Τα νεκρά διαστήματα γίνονται όλο και πιο συχνά, όχι μόνο στην Ευρωλίγκα, αλλά και σε παιχνίδια με αντιπάλους όπως η Δόξα και ο Κολοσσός. Και μπορεί μία αναλογία λαθών-ασίστ 13 (τα 11 στο νεκρό διάστημα του 27-2!)-17 να μη στοιχίσει στο ελληνικό πρωτάθλημα, όμως ακόμα και απέναντι στη Γαλατάσαραϊ όταν της επιτρέπεις 20 τελικές πάσες και την αναγκάζεις λόγω μαλθακότητας στην άμυνα σε μόλις 7 λάθη, οι ήττες θα πληθύνουν. Με τόσες έξτρα κατοχές (ευτυχώς υπήρχαν τα επιθετικά ριμπάουντ αλλά και αυτά δεν αξιοποιήθηκαν στο έπακρο) από πλευράς τούρκων, επαναλαμβάνω πως η ήττα είναι τιμητική.

Το 3-3 είναι ίσως το μικρότερο κακό που μπορεί να έγινε, διότι χρόνος για ανάκαμψη και απαντήσεις υπάρχει. Αρκεί ο Ολυμπιακός να λύσει τα θέματά του χωρίς χρονοτριβή και να επανέλθει. Η ψυχολογία στη φετινή διοργάνωση θα ανεβαίνει και θα κατεβαίνει πολλές φορές, αλλά όσο περισσότερο αποφεύγεις κακοτοπιές σα τη χθεσινή, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να επιβιώσεις. Ακολουθεί η… διαβολοβδομάδα νούμερο δύο απέναντι σε Μπαρτσελόνα (εντός) και Παναθηναϊκό (εκτός). Επειδή μιλάμε για Ολυμπιακό που έχει μάθει να επιστρέφει ακόμα και όταν η κόρνα της γραμματείας έχει σχεδόν… χτυπήσει, το ότι δεν… έκλεψε το ματς μετά από μία εμφάνιση με τόσα αγωνιστικά και όχι μόνο ψεγάδια, ίσως αποδειχθεί… ευλογία. Διότι ένα επικό τρίποντο στο τέλος, ίσως να μην αναδείκνυε στο έπακρο το πρόβλημα.

Πανικός λοιπόν δε χρειάζεται. Αλλά άμεση επαγρύπνηση, αυτογνωσία απ’ όλους και μία γενναία απόφαση. Ξέρω, έχω κουράσει, αλλά ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Πατρικ Γιανγκ δεν κάνει βήμα μπροστά, αλλά μόνο πίσω. Αν στον Ολυμπιακό είναι σίγουροι πως στο χρονοδιάγραμμα του Δεκεμβρίου θα παίζουν με δύο κανονικά σέντερ και βοηθητικό τον Μιλυτίνοφ, έχει καλώς. Όλα θα είναι τέλεια και ας έχουν χαθεί ένα-δύο παιχνίδια ακόμα. Όμως τα περιθώρια στένεψαν επικίνδυνα. Μέχρι στιγμής ο χειρισμός και η στήριξη στον παίκτη ήταν ολόσωστες κινήσεις. Αλλά για πόσο θα αντέχει ο Πρίντεζης να παίζει και ως σέντερ;

Υ.Γ. Ο Κεμ Μπιρτς ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι απλά απολαυστικός. Είναι όμως κρίμα να έχει έρθει ως δεύτερος σέντερ και να επωμίζεται τη δουλειά και των τριών.

Υ.Γ.1: Μακάρι να κάνει και άλλες ζημιές στο γήπεδο της η Γαλατάσαραϊ, αλλά πολύ φοβάμαι πως δεν…

Υ.Γ.2: Γκιουλέρ, Ντέτμον και Ντέι έκαναν το μεγαλύτερο κακό, ο Μίτσοφ πέτυχε το κρισιμότερο καλάθι του αγώνα στο 85-84, αλλά ο Ντίμπλερ ήταν αυτός που… σκότωσε τον Ολυμπιακό. Είχε μέχρι χθες 1/8 τρίποντα στη διοργάνωση και έβαλε 5/5…

Υ.Γ.3: 83 πόντοι παθητικό σε 33 λεπτά. 27-2 επί μέρους σκορ. Τα γράφω ξανά μήπως και τα πιστέψω…