Η πρώτη φορά, σε όλους τους τομείς, δεν ξεχνιέται ποτέ... Ο Παναθηναϊκός θα θυμάται για πάντα την 11η Απριλίου σαν τη μέρα που ξεκίνησαν όλα. Σαν σήμερα πριν 26 χρόνια κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης νικώντας με 67-66 την Μπαρτσελόνα στον τελικό του Παρισιού.
Το σπριντ του Στόγιαν Βράνκοβιτς για να κόψει τον Χοσέ Μοντέρο ήταν η στιγμή της βραδιάς κι ένα από τα highlights της ιστορίας της διοργάνωσης. Πίσω όμως από τη γνωστή ιστορία υπάρχουν αρκετές, λιγότερο γνωστές, που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και το sport-fm.gr θα σας θυμίσει…
-Τα καψώνια του Μάλκοβιτς στον Ντομινίκ: Στον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς δεν έλεγε τίποτα ο… μύθος που συνόδευε τον Ντόμινικ Γουίλκινς. Για εκείνον δεν ήταν ένας All Star από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά ένας ακόμη παίκτης και τον υπέβαλε σε πρωτοφανή για ΝΒΑερ καψώνια με πρωινές πολύ σκληρές προπονήσεις, από τις οποίες συχνά ο Αμερικανός σούπερ σταρ την «κοπανούσε» με αφορμή το… άσθμα του. Τον είχε αποκαλέσει ακόμη και μ@λ@κ@ στους συμπαίκτες του! Ίσως το μεγαλύτερο καψώνι όμως ήταν όταν μετά την άδεια που πήρε ο Γουίλκινς στις γιορτές για να πάει στην πατρίδα του, τον ανάγκασε να πάρει κάθε δυνατή πτήση για να συναντήσει την αποστολή του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη για το ματς με τη Ρεάλ στις 4 Ιανουαρίου. Κι εκεί τον άφησε με πολιτικά στον πάγκο!
-Οι δύο κατραπακιές από την Μπαρτσελόνα πριν το Παρίσι: Ο τελικός του Παρισιού ήταν η τρίτη αναμέτρηση των δύο ομάδων μέσα στη σεζόν. Στα δύο προηγούμενα ραντεβού, οι «μπλαουγκράνα» είχαν κυριαρχήσει. Στις 2 Νοεμβρίου του 1995 είχαν επικρατήσει 63-57 στη Βαρκελώνη και στις 10 Ιανουαρίου είχαν συντρίψει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με 95-74. Η τρίτη όμως ήταν και φαρμακερή για τους Καταλανούς.
-Παραλίγο σοκ από τον συγχωρεμένο: Ο Παναθηναϊκός μπήκε στα προημιτελικά (που κρίνονταν στις δύο νίκες) με μειονέκτημα έδρας και είχε ανάγκη να ξεκινήσει νικηφόρα στο ΟΑΚΑ. Το παιχνίδι έδειχνε δικό του, αλλά η κατάρρευση στα τελευταία δευτερόλεπτα επέτρεψε στην Μπενετόν να μειώσει σε απόσταση σουτ (69-67) και να έχει την τελευταία επίθεση με 11’'. Ο Χένρι Γουίλιαμς, που ήταν ασταμάτητος εκείνη τη βραδιά με 24 πόντους, πήγε να «παγώσει» το κατάμεστο ΟΑΚΑ στην εκπνοή, αλλά το τρίποντό του δεν βρήκε στόχο. Πριν τέσσερα χρόνια, στις 13 Μαρτίου του 2018, έφυγε από τη ζωή μόλις στα 47 από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας στα νεφρά.
-Η τάπα πριν ΤΗΝ τάπα και η «προφητεία»: Σχεδόν έναν μήνα πριν το Final Four ο Παναθηναϊκός δίνει «τελικό» πρόκρισης στο Τρεβίζο. Με τη σειρά στο 1-1 και το σκορ 64-65, οι γηπεδούχοι έχουν τα τελευταία 5,8’’ κατοχής. Το κοινό παραληρεί και ο μεγιστάνας της μόδας και ιδιοκτήτης της ομάδας, Λουτσιάνο Μπενετόν, έχει αποτυπωμένη την αγωνία στο πρόσωπο. Η επαναφορά γίνεται στα χέρια του (μετέπειτα παίκτη του «τριφυλλιού») Ζέλικο Ρέμπρατσα, αλλά ο Στόγιαν Βράνκοβιτς απλώνει τη… χερούκλα του και κόβει το σουτ του Σέρβου, ο Τζον Κόρφας παίρνει αγκαλιά την μπάλα και ο Παναθηναϊκός πάει… Παρίσι. «Κρατάω μια ακόμη τάπα για τον τελικό», δηλώνει προφητικά λίγες μέρες μετά ο «Στόικο». Το' πε και το' κανε.
-Οι λεπτομέρειες της φάσης του αγώνα: Με τον Παναθηναϊκό στο 67-66 (αν και είχε βρεθεί στο 63-52 με 2:50 να απομένουν), πολλές λεπτομέρειες έγραψαν την ιστορία. Ο Ντομινίκ Γουίλκινς αστόχησε ατυχώς από κοντά, αλλά ο Στόγιαν Βράνκοβιτς πήρε το επιθετικό ριμπάουντ κι έβγαλε έξω με την ομάδα του να έχει «φρέσκα» 30 δευτερόλεπτα από τα 35 που απέμεναν. Ο Τζον Κόρφας ντρίμπλαρε για σχεδόν 20 δευτερόλεπτα μέχρι να δώσει την μπάλα, που στη συνέχεια χάνεται από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Η βουτιά απελπισίας του «Τεν-Τεν» δεν φέρνει αποτέλεσμα, αλλά ενώ οι άλλοι τρεις της πεντάδας έχουν σαστίσει, ο Βράνκοβιτς διανύοντας το γήπεδο από τη μια βολή στην άλλη ρακέτα σε χρόνο σπρίντερ και υπερπηδώντας τον πεσμένο Κόρφα, κόβει τον Μοντέρο. Το χρονόμετρο που έχει κολλήσει στα 4,9 δευτερόλεπτα για περίπου 8-9 δευτερόλεπτα, «ζωντανεύει» ξανά αλλά ο Παναγιώτης Γιαννάκης βάζει το χέρι του στην μπάλα του Χοσέ Λουίς Γκαλιλέα και το ματς τελειώνει.
-Ο Στόικο έλειπε από τα επινίκια: Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς έχασε το μεγαλύτερο μέρος των πανηγυρισμών στα αποδυτήρια, καθώς του… έλαχε να υποβληθεί σε τεστ ντόπινγκ κι όπως καταλαβαίνετε μετά από τέτοια υπερένταση ήταν δύσκολο να δώσει γρήγορα «δείγμα». Μέσα σε όλα, είχε υποστεί και διάστρεμμα στην τελευταία φάση και από την υπερπροσπάθεια για να σώσει την ομάδα του. «Αφού το πήραμε, δεν με νοιάζει τίποτε άλλο», έλεγε μετά τον αγώνα.
-Η ένσταση και η εξέταση ως το ξημέρωμα: Στην Μπαρτσελόνα «έβραζαν» για την τελευταία φάση και ο τότε πρόεδρος του τμήματος μπάσκετ, Σαλβαδόρ Αλεμανί, κατέθεσε ένσταση. Αυτή εξετάστηκε από την FIBA για πέντε ώρες ως τις 4 το πρωί στο ξενοδοχείο Concorde Lafayette και τελικά απορρίφθηκε. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πριν βγει η απόφαση, με την κούπα αγκαλιά, έλεγε «ας έρθουν να την πάρουν, αν μπορούν», ενώ ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς έλεγε «αν ο Αλεμανί δηλώνει ότι η Μπαρτσελόνα είναι η ηθική νικήτρια του τελικού, τότε πρέπει να δώσει το πριμ που είχε υποσχεθεί στους παίκτες».
Ακόμη και τώρα πάντως οι «μπλαουγκράνα» μιλούν για… σφαγή και υπάρχει ακόμη κείμενο στην ιστοσελίδα της ισπανικής ομοσπονδίας μπάσκετ που χαρακτηρίζει ηθική Πρωταθλήτρια Ευρώπης την Μπαρτσελόνα. Λίγες εβδομάδες μετά η FIBA έστελνε απολογητικό γράμμα στην «Μπάρτσα».
-Ο σύμμαχος Ομπράντοβιτς: Την ώρα που οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα ήταν έξαλλοι για την τελευταία φάση, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που ήταν παρών στο Final Four ως προπονητής της Ρεάλ και είχε χάσει στον «εμφύλιο» ημιτελικό, δήλωνε: «Δεν καταλαβαίνω γιατί διαμαρτύρονται; Έχουν γίνει πολλά λάθη σε βάρος του Παναθηναϊκού στα τελευταία λεπτά και το χρονόμετρο ξεκάθαρα κόλλησε», έλεγε. Λίγη ώρα μετά συναντούσε τον φίλο του, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, για να τον συγχαρεί και τρία χρόνια μετά θα καθόταν εκείνος στον πάγκο του Παναθηναϊκού γράφοντας τη δική του χρυσή ιστορία με άλλα πέντε ευρωπαϊκά.
-Οι λεπτομέρειες της στατιστικής: Ο Παναθηναϊκός έπαιξε τον τελικό με οκτώ παίκτες, καθώς δεν αγωνίστηκαν οι Μυριούνης και Πετσάρσκι, ενώ ο Παταβούκας ήταν τραυματίας. Ο ήρωας του τελικού, Βράνκοβιτς, δεν πέτυχε ούτε πόντο (!) και πήρε μόλις ένα σουτ στο ματς (0/1 δίποντο), ενώ η στατιστική της FIBA δεν κατέγραψε καν την ιστορική τάπα, καθώς ακόμη τότε δεν τις μετρούσαν! Πρώτος σκόρερ ήταν ο Αλβέρτης με 17, έναν περισσότερο από τον Γουίλκινς.
-Κι ο «καπετάνιος» ήταν εκεί: Μέρες… παναθηναϊκής τρέλας ήταν εκείνες, καθώς οκτώ μέρες νωρίτερα ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει 1-0 τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ στον πρώτο ημιτελικό του Champions League. Έξι μέρες πριν τη ρεβάνς, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης πήγε στο Παρίσι για να δει τον τελικό της ομάδας μπάσκετ. Μάλιστα λέγεται πως μετά τον αγώνα έψαχνε εναγωνίως για να πάρει τη φανέλα του Ντομινίκ Γουίλκινς.
-Ο Ράτζα ετοιμαζόταν για μεταγραφή: Στα επινίκια του Παρισιού υπήρχαν πολλές παρουσίες που κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ξεχώριζε, όχι μόνο λόγω μεγέθους, ο Ντίνο Ράτζα, που έναν χρόνο μετά θα ερχόταν στο «τριφύλλι» και ήταν στο πλευρό του Παναθηναϊκού. Άλλωστε ήταν πνευματικό παιδί του Μάλκοβιτς στη μεγάλη Γιουγκοπλάστικα, «κολλητός» του Βράνκοβιτς και συνοδοιπόρος στην εθνική ομάδα, αλλά και συμπαίκτης του Γουίλκινς (για την προσωρινή εξομάλυνση των σχέσεων του οποίου με τον «Μπόζα» είχε μεσολαβήσει) στους Σέλτικς.
