Ολυμπιακός πολύ σκληρός, μένει να γίνει και καλός

Είναι κοινά αποδεκτό πως ο χθεσινός τελικός ήταν από τους χειρότερους σε ποιότητα των τελευταίων ετών, αφού Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν απέδωσαν ούτε το 30-40% όσων μπορούν ως ομάδες. Ως ένα βαθμό, αυτό ήταν αναμενόμενο, καθώς αμφότερες αυτή τη περίοδο έχουν διαφορετικής φύσεως θέματα, ενώ από μόνο του το άγχος και η πίεση του πρώτου αγώνα της σειράς, αρκεί για να μη βγει στο παρκέ ταλέντο, όμορφο και θεαματικό μπάσκετ. Αυτό που μετράει είναι η ουσία, αφού το πρώτο βήμα τις περισσότερες φορές είναι και καθοριστικό.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ιδιαίτερα στην περίπτωση του γηπεδούχου που έχει περισσότερο στο μυαλό το «πρέπει» της νίκης. Όταν μάλιστα σε αυτή τη θέση είναι ο Ολυμπιακός με το έξτρα «άδειασμα» από το πρόσφατο Final Four και τις αρκετές αποτυχίες στο πρώτο παιχνίδι μπροστά στο κοινό του τα τελευταία χρόνια. Οι «ερυθρόλευκοι», ήταν και αυτή τη φορά εμφανώς επηρεασμένοι από αυτό το γεγονός, ήταν άστοχοι και μονοδιάστατοι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και κινδύνεψαν πολύ με απώλεια του πλεονεκτήματος. Κατάφεραν να σώσουν την κατάσταση απέναντι σε έναν μέτριο, αλλά όχι τελειωμένο όπως πολλοί άστοχα χαρακτήριζαν Παναθηναϊκό, χάρη στο καθαρό τους μυαλό στο τελευταίο τρίλεπτο, την μεγάλη προσωπικότητα του Βασίλη Σπανούλη, αλλά και την αποτελεσματικότητα του Νίκολα Μιλουτίνοφ.

Βάλτε και την ανεξήγητη απόφαση του Πασκουάλ να εμπιστευτεί στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα τον… τρελούτσικο Μάικ Τζέιμς και θα καταλάβετε με… πινελιές, πως ήρθε το 1-0, όταν το μομέντουμ τρία λεπτά πριν το φινάλε έδειχνε… 0-1. Από εκεί και έπειτα, υπάρχουν αρκετά επί μέρους στοιχεία που τελικά έγειραν την πλάστιγγα προς τους πρωταθλητές. Πρώτον, ήταν η ομάδα που σε ένα παιχνίδι με χαμηλό σκορ, εκτός του ότι έκανε λιγότερα λάθη (5 έναντι 8), εκμεταλλεύτηκε με δεκατρείς πόντους τα σφάλματα του αντιπάλου, ενώ τα δικά της κόστισαν μόλις τρεις. Δεύτερον, ήταν πιο δημιουργικοί (16-10 ασίστ), καλύπτοντας έτσι και το σε βάρος τους χάντικαπ του 14-10 στους πόντους από επιθετικά ριμπάουντ. Αυτό του Σπανούλη ανάμεσα στα θηρία μετά το air ball του Πρίντεζη για το 57-58 βέβαια, ίσως να άξιζε όσο όλοι οι πόντοι που πέτυχαν οι «πράσινοι» από τις έξτρα κατοχές.

Τρίτη και σημαντική παρατήρηση κυρίως για το μέλλον του Ολυμπιακού στη σειρά, είναι το αφύσικο γεγονός πως νίκησε, παρότι ηττήθηκε κατά κράτος στους πόντους από αιφνιδιασμό. Όπως και στον τελικό της Ευρωλίγκας, οι «ερυθρόλευκοι» ανεξήγητα δεν επιδίωξαν να τρέξουν στο «ανοικτό» γήπεδο που τους απελευθερώνει επιθετικά. Ο Παναθηναϊκός νίκησε 16-2 σε αυτό τον τομέα και αυτό που πρέπει να τον προβληματίζει διπλά και τριπλά, είναι πως δεν το εξαργύρωσε. Τέταρτον και ίσως κυριότερο, το γεγονός πως το ένστικτο επιβίωσης των «ερυθρόλευκων» ενεργοποίησε στο έπακρο την αποτελεσματική τους άμυνα στο κρίσιμο σημείο. Με στόχευση οι παίκτες του Σφαιρόπουλου κούρασαν στο τέλος τον, εκ νέου πολύ καλό απέναντί τους, Ρίβερς και οδήγησαν σε πολλές άστοχες επιλογές τον Καλάθη, παθαίνωντας ουσιαστικά ζημιά μόνο από την αυτοθυσία του Μπουρούση.

Εν κατά κλείδι, το γεγονός πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει το πρώτο βήμα χωρίς να παίξει το μπάσκετ που μπορεί, με πολλά ατού του σε κακή βραδιά και με τον κόσμο του –ανεξήγητα- να μην έχει γεμίσει το γήπεδο, δείχνει πολλά για την σκληράδα που έχει ως ομάδα και την τεχνογνωσία-ωριμότητα να διαχειρίζεται παιχνίδια που κρίνονται στο τέλος. Κάτι που ούτε χθες έδειξε ο Παναθηναϊκός, όμως κανείς δε πρέπει να τον ξεγράφει.

Για να φτάσει ο Ολυμπιακός στην κατάκτηση του τρίτου σερί πρωταθλήματος θα πρέπει να παίξει καλύτερο μπάσκετ, ειδάλλως η σειρά θα είναι δύσκολη και μεγάλη σε διάρκεια. Κάτι που ίσως να μην τον συμφέρει, γιατί και λιγότερες ανάσες έχει και, οριακά, περισσότερες λύσεις έχουν οι «πράσινοι». Οι «ερυθρόλευκοι» βέβαια, πάνε τώρα στο δεύτερο παιχνίδι αποσυμπιεσμένοι, έχοντας μπει για τα καλά σε κλίμα τελικών, σε ένα γήπεδο που έχουν δείξει πως έχουν βρει τον τρόπο να νικάνε τα τελευταία χρόνια. Λογικά θα είναι καλύτεροι αγωνιστικά, όμως περισσότερη ποιότητα και αντίδραση αναμένεται να καταθέσει και ο αντίπαλος στο παρκέ, οπότε η συνέχεια και φέτος, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον…

Υ.Γ.1: Ο Κώστας Παπανικολάου είναι το «κλειδί» των τελικών. Δεν είναι εύκολη η αποστολή του πάνω στον Ρίβερς και του στερεί ενέργεια στην επίθεση, αλλά το κόψιμό του πάνω στον Αμερικανό στη φάση που ο Παναθηναϊκός επιχειρούσε την ισοφάριση, ίσως να κρίνει έναν τίτλο.

Υ.Γ.2: Θα χρειαστεί να ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του και ο Γκριν. Με 1/9 σουτ και κακή αμυντική συμπεριφορά δεν βοηθάει…

Follow @ZervasNikolaos