Ένα από τα σημαντικότερα «κλειδιά» για να μακροημερεύσεις και να πετύχεις σε έναν μαραθώνιο όπως η Ευρωλίγκα, είναι να βρίσκεις τον τρόπο να αντιδράς μετά από ήττες. Ο Ολυμπιακός, όσο και αν δεν το πίστευαν οι περισσότεροι βάσει ονόματος, είχε λίγες ώρες μετά την ήττα από την Μακάμπι και το ταξίδι στο Τελ Αβίβ, να αντιμετωπίσει μία ομάδα… διάολο. Οι μυημένοι στα της διοργάνωσης, γνωρίζουν πολύ καλά πως η Άλμπα, και ας είχε πριν το τζάμπολ έξι συνεχόμενες ήττες, είναι από τις πλέον μπασκετικές, ωραίες στο μάτι και δυσκολοκατάβλητες ομάδες.
Χωρίς τον παίκτη από το τοπ επίπεδο, χωρίς τεράστιο μπάτζετ, έχει καταφέρει και λόγω της έλλειψης «πρέπει», να παίζει σύγχρονα και σε φρενήρη ρυθμό, και εφόσον της το επιτρέψεις, αν δεν σε νικήσει, θα σου κάνει σίγουρα την ζωή δύσκολη. Και για κάτι παραπάνω από 30 λεπτά, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα το βίωσαν για τα καλά. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ με διάθεση, όμως παρότι είχε στο πρώτο μέρος 13 ασίστ για 4 λάθη, όπως και στο Τελ Αβίβ ήταν μόλις ένα πόντο μπροστά. Αυτή την φορά, εκτός από τις αδυναμίες που εμφάνισε ξανά στην άμυνα (75% η Άλμπα στα δίποντα στο πρώτο μέρος), πλήρωνε και την δική του αστοχία στα τρίποντα με 5/17. Την ίδια ώρα οι Γερμανοί που έτρεχαν συνεχώς και εκτελούσαν στα 5-6 δευτερόλεπτα, είχαν ήδη 10 σφάλματα, όμως ένιωθαν άνετα.
Οι «ερυθρόλευκοι», ευτύχισαν ο Σλούκας να είναι σε εξαιρετικό βράδυ δημιουργικά και να … εμφανιστεί ξανά ο Μπόλομποϊ, ο οποίος έκανε την καλύτερη του εμφάνιση μέχρι τώρα. Τα πολλά εκτελεσμένα τρίποντα, οφείλονταν και στην παρουσία του… σκιάχτρου, Κριστ Κουμάτζε, όμως από κάποια στιγμή και μετά με μέθοδο και πιο καθαρή σκέψη, βρέθηκαν δίοδοι και μέσα στην ρακέτα. Τα καλά νέα της επιστροφής του ΜακΚίσικ στις καλές εμφανίσεις στο τρίτο δεκάλεπτο δεν κράτησαν για πολύ από την τεχνική ποινή-4ο φάουλ του Αμερικανού και τα, έτσι και αλλιώς, εύθραυστα στο σύγχρονο μπάσκετ +7-+8 που έπαιρνε ο Ολυμπιακός, δεν πτόησαν την Άλμπα. Στην αρχή με τον Μπλατ, στην συνέχεια με τον Λο και τον Σμιθ, ακόμα και με τους Ντίλοου και Λάμερς, οι φιλοξενούμενοι ήταν στενός… κορσές μέχρι τα μέσα του τέταρτου δεκαλέπτου.
Ο Βεζένκοβ πραγματοποιούσε άλλη μία εξαιρετική εμφάνιση φέτος, έχοντας κάνει παράλληλα καλή δουλειά αμυντικά πάνω στον Σίκμα, ο οποίος ευτυχώς βρέθηκε μακριά από τον καλό του εαυτό. Η πολύτιμη νίκη όμως θα είχε μπει σε μεγάλο κίνδυνο, αν δεν έκανε μία τόσο κομβική εμφάνιση με κρίσιμα σουτ και αμυνάρες ο Κώστας Παπανικολάου. 19 πόντοι με 8/13 σουτ, 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ σε σχεδόν 30 λεπτά, τα λες και εμφάνιση MVP από τον αρχηγό. Η παρτίδα κερδήθηκε χάρη σε κάποιες καλές άμυνες στο τέλος, συν του ότι η Άλμπα έμεινε στις 17 ασίστ (μοιράζει 23 μέσο όρο) για ισάριθμα λάθη, την ώρα που ο Ολυμπιακός μοίρασε 25 τελικές πάσες για μόλις 9 σφάλματα. Δυο εκ των οποίων όταν όλα είχαν κριθεί. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το 60% στα δίποντα που βελτιώθηκε στο δεύτερο μέρος, αλλά και το ότι οι γηπεδούχοι πήραν 10 πόντους από αιφνιδιασμό.
Ήταν η καλύτερη… απάντηση στους 14 που πρόλαβε η Άλμπα στο «ανοικτό» γήπεδο, την ώρα που οι πόντοι από λάθη ήταν 16-9 και από επιθετικά ριμπάουντ 14-11. Οι μικρές λεπτομέρειες ήταν αυτή την φορά στην πλευρά του Ολυμπιακού, που ασφαλώς έβγαλε στο τέλος και την ποιότητα του, παρότι για ένα ακόμα παιχνίδι δεν πήρε τίποτα από Κάναν και Πίτερς. Η ουσία όμως, είναι ότι κατάφερε να ανταποκριθεί στο δικό του «πρέπει» για νίκη και να την βάλει στο… σακούλι. Αυτό είναι που μετράει στα τέλη Νοεμβρίου και ας επαναλαμβάνουν όλοι οι αντίπαλοι προπονητές πως παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη. Ακόμα, δεν το έχει παίξει με βάση τις δυνατότητές του, αλλά αυτή την στιγμή διόλου τον απασχολεί. Γνωρίζει τις αδυναμίες του, εμπιστεύεται το πλάνο του (σ.σ. καμία αλλαγή δεν υπάρχει στον ορίζοντα, και ολόσωστα με μόλις δύο μήνες σεζόν) και συνεχίζει την δουλειά.
Έχοντας διανύσει πλέον το 30% της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, παραμένει στην δεύτερη θέση με ρεκόρ 7-3. Επίδοση που, βάσει προγράμματος, αν την είχε προβλέψει κανείς στην αρχή της σεζόν θα έμοιαζε το λιγότερο… αισιόδοξος. Διαφωνείτε;
Follow @ ZervasNikolaos