Ολυμπιακέ, σηκώσαμε τα χέρια… ψηλά

Tα επόμενα λεπτά της βραδιάς στο Κάουνας, είναι από αυτά που δύσκολα το χέρι κυλάει στο πληκτρολόγιο και οι λέξεις στερεύουν για να περιγράψεις ψύχραιμα τα όσα έχουν συμβεί. 114 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, ο Ολυμπιακός είχε στα χέρια του την… σαμπάνια της νίκης, που θα του άνοιγε διάπλατα τον δρόμο για την είσοδο στα φετινά πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Κατόρθωσε να την… παγώσει καλά, να την κρατήσει στα χέρια του, όμως αυτή του έπεσε ακαριαία από τα χέρια, όταν ο ΜακΚίσικ ανενόχλητος έστειλε το λέι απ στην βάση (!) της στεφάνης.

Όχι μόνο του έπεσε, αλλά του έκανε τόσο μεγάλη ζημιά στα πόδια, που δεν μπόρεσε στην συνέχει να πάρει ούτε μία σωστή απόφαση για να διαφυλάξει το υπέρ του 79-72, επαναλαμβάνω, με 1’:54’’ να απομένουν. Κακή επιστροφή και καλάθι του Λοβέρον στον αιφνιδιασμό, αλλεπάλληλες χαμένες δικές του επιθέσεις χωρίς καθαρό μυαλό και στόχευση, τρίποντο του Μιλάκνις, νέο καλάθι του Λοβέρν και μετά η τελευταία φάση, με το κλέψιμο στο κέντρο του γηπέδου και το λέι απ του άφαντου σε όλο το ματς Γουόκαπ. Η διαφαινόμενη γιορτή, στήθηκε τελικά στο Κάουνας και όχι στον Πειραιά, όπου θα αναρωτιούνται ακόμα για καιρό πως τα κατάφεραν και έχασαν ένα δικό τους παιχνίδι.

Στο μπάσκετ όμως όλα γίνονται και όσο και αν αυτός ο τρόπος ήττας είναι καταστροφικός βαθμολογικά και ψυχολογικά για τα αποδυτήρια, ο Ολυμπιακός τα έχει καταφέρει πολλές φορές με πανομοιότυπο τρόπο στο παρελθόν. Όταν έχεις ευκαιρία για +9 που θα τελείωνε την σεμνή τελετή και την χάνεις, όταν έχεις φέρει με εξαιρετικές άμυνες την κατάσταση στα δικά σου μέτρα, όταν βλέπεις τους αρχηγούς σου να βάζουν τρία τρίποντα και να γέρνουν το μομέντουμ στο «διπλό», οφείλεις να… φας την μπάλα και να διατηρήσεις τα κεκτημένα. Η τελευταία φάση στο κλέψιμο του Γουόκαπ είναι φάουλ και ορθώς οι «ερυθρόλευκοι» περιμένουν επίσημη θέση της Ευρωλίγκας (όπως το κάνει συνήθως σε σφυρίγματα υπέρ τους) όμως και να τους δικαιώσει, τα χέρια έμειναν αδειανά στην Λιθουανία.

Πολλές αγωνιστικές αναλύσεις δεν μπορούν να γίνουν για το τι έφταιξε. Όταν παρά τις αδυναμίες σου και το μέτριο παιχνίδι σου είσαι εν δυνάμει στο +9 (βάλτο ρε ΜακΚίσικ το λέι απ) τι να ψάξεις να βρεις; Η Ζαλγκίρις έφτιαξε την σεζόν της με μία νίκη από το πουθενά διότι το πίστεψε, έκανε τα πάντα σωστά και ο Ολυμπιακός όλα λάθος. Το να μιλήσεις για τακτικές, χαμένα ριμπάουντ, είναι περιττό. Το μόνο ίσως που λέει πολλά, είναι το 19-9 υπέρ της Ζαλγκίρις από λάθη αντιπάλου. Με την υποσημείωση πως οι λιθουανοί έκαναν δύο περισσότερα (15-13), κάτι που σημαίνει πως εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα σφάλματα του Ολυμπιακού. Η εικόνα του αγώνα, ακόμα και αν έληγε υπέρ των «ερυθρόλευκων», αντικατοπτρίζει πλήρως όλη την ως τώρα… ροκ σεζόν της ομάδας του Μπαρτζώκα.

Ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο όχι μόνο από παιχνίδι σε παιχνίδι ή ημίχρονο από ημίχρονο, αλλά και από… δίλεπτο σε δίλεπτο στο ίδιο ματς! Με ένα ακόμα συμπέρασμα που εν πολλοίς φαινόταν από την αρχή της σεζόν και τώρα που το πράγμα «καίει» και οι νίκες μετράνε περισσότερο, είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ. Εκτός από έναν σέντερ δίπλα στον Μάρτιν, λείπει και ένας ακόμα κανονικός πλέι μέικερ για να οργανώνει όταν ο Σλούκας περιορίζεται από τον αντίπαλο ή σαν άνθρωπος που είναι δεν είναι σε ένα παιχνίδι καλά.

Αυτές οι ελλείψεις (καμία ομάδα δεν έχει το τέλειο ρόστερ, αφού και οι πρωτοκλασάτες έχουν κενά), ενισχύονται το τελευταίο διάστημα από την κομβική απουσία του Παπανικολάου, ακόμα-ακόμα και από αυτή του Λαρεντζάκη ο οποίος αποδεδειγμένα δίνει πράγματα σε άμυνα και επίθεση. Ο Έλις ορθώς έμεινε το καλοκαίρι, όμως παιχνίδι με παιχνίδι φαινόταν πως ο Μάρτιν (παίζει με διάστρεμμα δύο εβδομάδες) θέλει συμπαράσταση. Ο Λοβέρν έκανε… πάρτι και βρήκε ρυθμό όσο ο πρώην σέντερ του Προμηθέα τον κοιτούσε και μετά ήταν... άχαστος σε όλα τα μις ματς που δημιουργούσε η άμυνα με αλλαγές. Γενικότερα, όποια ομάδα έχει καλό 5άρι, δημιουργεί προβλήματα, καθώς για ένα ακόμα ματς ο τελικός απολογισμός των τριών (κατά συνθήκη ο Ζαν-Σαρλ) ψηλών έγραψε τρία ριμπάουντ.

Κρίμα για την εξαιρετική εμφάνιση του Πρίντεζη, ο οποίος είναι φέτος σε εξαιρετική κατάσταση και έχει δεδομένα λιγότερο χρόνο από αυτόν που αξίζει. Κρίμα για ο,τι με κόπο έχει χτίσει ο Ολυμπιακός εκτός έδρας και για το γεγονός πως έχει την ευκαιρία ακόμα και σε χρονιά «χτισίματος», να είναι εκεί που θέλει και σε επίπεδο στόχων. Δυο-τρία κλικ σταθερότητας και μια-δυο γενναίες διορθωτικές αποφάσεις χρειαζόταν. Πλέον, μπροστά στον στόχο έχει μπει ένα φαινομενικά αξεπέραστο βουνό, αλλά όπως έγραφα και πριν το ματς, οι φετινοί αλλοπρόσαλλοι «ερυθρόλευκοι», έχουν την ικανότητα να το γυρίσουν εκεί που είναι πεσμένοι και κανείς δεν τους περιμένει…

Υ.Γ.: Η απόφαση του κόουτς Μπαρτζώκα να μην πάρει τάιμ άουτ μετά το 79-79 και να το πάρει στα οκτώ δέκατα, εξηγείται μόνο από την σιγουριά του πως η Ζαλγκίρις θα κάνει το τελευταίο φάουλ που είχε να δώσει. Στην ουσία το έκανε ο Γουόκαπ, αλλά οι διαιτητές είχαν άλλη άποψη. Βλέποντας όμως το κακό να έρχεται από νωρίς, ίσως έπρεπε να μην το ρισκάρει. Να τράβαγε τους παίκτες του στον πάγκο για να ηρεμήσουν, να σχεδίαζε κάτι και ας έκαναν το φάουλ μετά το τάιμ άουτ… Ελέγχεται επίσης η καθυστερημένη απόφασή του να κάτσει λίγο στον πάγκο ο Σλούκας. Είπαμε άνθρωπος είναι όχι ρομπότ...

Υ.Γ.2: Να έχεις περιορίσει με σωστό πλάνο την εκτέλεση και την δημιουργία των πολύ καλών περιφερειακών του αντιπάλου και να χάνεις. Ανεπανάληπτη αυτοκτονία…

Follow @ZervasNikolaos


Διαβάστε ακόμα:

Μπαρτζώκας: «Κακή η ήττα από τη Ζαλγκίρις-Προσπάθησαν να κάνουν φάουλ στον Σλούκα»

Μπαφές: «Έγινε φάουλ στον Σλούκα - Αναμένουμε την επίσημη θέση της Ευρωλίγκας»\

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού