Οι οπαδοί της νίκης και το σύστημα «Σταυρός»

Δεν υπάρχει χειρότερο δηλητήριο για τα αποδυτήρια μιας ομάδας από τις δικαιολογίες. Αν θες να καταστρέψεις ένα σύνολο παικτών δωσ’ του να έχει μια τέτοια να παίζει και είναι σίγουρο ότι θα του έχεις επιφέρει θανατηφόρο χτύπημα.

Όλων των ειδών οι δικαιολογίες απαγορεύονται σε ομάδες που θέλουν να πετύχουν στόχους: Στραβά σφυρίγματα, ατυχία, τραυματισμοί. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διεισδύσουν στα αποδυτήρια. Ο προπονητής πρώτος πρέπει να φροντίσει να τα αφήσει απ’ έξω.

Εμείς, όμως, προπονητές δεν είμαστε, αν και οι περισσότεροι ενδόμυχα πιστεύουμε ότι -τουλάχιστον- κάτι σκαμπάζουμε. Επειδή, όμως, δεν σκαμπάζουμε διότι ποτέ δεν έχουμε νιώσει την πίεση του πάγκου, τις απαιτήσεις που δημιουργεί το μοντάρισμα μιας ομάδας, τα συναισθήματα που φέρνει η διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, διαβιώνουμε με τρόπο διαφορετικό. Και -στην περίπτωσή μας- μπορούμε, στην κουβέντα πάνω, όχι να δικαιολογήσουμε αλλά σίγουρα να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι διάολο βλέπουμε.

Σημείο αναφοράς της συζήτησής μας, φυσικά, ο προβληματικός στο ξεκίνημα της σεζόν Παναθηναϊκός. Και συγκριτικά μεγέθη τα δεδομένα της σεζόν που μετρά 3 αγωνιστικές ζωής όπως αυτά διαμορφώθηκαν όχι μόνο στη Λεωφόρο, στους Ζωσιμάδες και το Βικελίδης αλλά και στα γήπεδα όπου φιλοξενήθηκαν αγώνες των ομάδων που πάνω-κάτω έχουν τους ίδιους στόχους με την ομάδα του Γιοβάνοβιτς.

Θέμα πρώτο: Ο Παναθηναϊκός -παρά το ότι ξεκίνησε μετά από 8 συναπτά έτη με εντός έδρας ματς- έχει προλάβει στις 3 πρώτες αγωνιστικές να παίξει σε Γιάννινα και Θεσσαλονίκη. Η ΑΕΚ έχει από την πλευρά της δύο εντός έδρας με θεωρητικά πολύ αδύναμους αντιπάλους -έναν νεοφώτιστο και την αποδυναμωμένη λόγω απουσιών Λαμία - και ο Ολυμπιακός έχει βγει από το Καραϊσκάκης μόνο για να παίξει στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να λέει ότι έχει ανάλογα δύσκολο πρόγραμμα. Αυτό, όμως, αποτελεί μισή αλήθεια: Ο ΠΑΣ με τον Αστέρα μπαίνουν δίπλα-δίπλα, ο Άρης με τον Παναιτωλικό όχι. Και ο ΠΑΟΚ έχει ήδη χάσει εντός έδρας από τον ΠΑΣ…

Με την απαραίτητη σημείωση ότι σε ένα κανονικό πρωτάθλημα ακόμα και μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν απαγορεύεται να χάνει σε δύσκολες εκτός έδρας αναμετρήσεις, πάμε παρακάτω.

Θέμα δεύτερο: Σημειώνουμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει αργή και προβλέψιμη ανάπτυξη παιχνιδιού και στέλνουμε μήνυμα στον Γιοβάνοβιτς να αλλάξει την εικόνα άρδην. Την ίδια στιγμή αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ -για παράδειγμα- παίζει με το «σύστημα Σταυρός»: Πίσω από την μπάλα και στη μία-δύο φάσεις που θα κάνουμε ψάχνουμε να βρούμε ένα γκολ. Στην Τρίπολη αυτό ήρθε επειδή ο αμυντικός του Αστέρα πάτησε γλιστρώντας τον Μπίσεσβαρ σε μια «νεκρή» φάση και στο Αγρίνιο από ένα κοντρόλ του Σφιντέρσκι που μετατράπηκε σε ασίστ στον Σίντκλει. Τα γκολ ήρθαν, όμως. Μαζί και τα αποτελέσματα. Γι’ αυτό δεν έχει ζουμί να συζητάμε για τον ΠΑΟΚ και τον τρόπο που παίζει.

Θέμα τρίτο: Ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα με την αμυντική του λειτουργία. Η κουβέντα αυτή ξεκίνησε από το ματς με τον Απόλλωνα κιόλας. Θέλετε να δούμε πώς συμπεριφέρονται ανασταλτικά και οι άλλοι; Να θυμηθούμε πόσες φάσεις για γκολ σπατάλησε ο Ιωνικός στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ; Να μιλήσουμε για την κόντρα που έβγαλε η Λαμία στο φινάλε του ματς την Τετάρτη με το σκορ στο 1-0 για την Ένωση; Να βάλουμε στην κουβέντα ότι ο Πασχαλάκης έχει αναγκαστεί να μοιάσει με Νικοπολίδη σε Τρίπολη και Αγρίνιο για να μη χάσει βαθμούς ο ΠΑΟΚ;

Ακόμα και ο Απόλλωνας στο Καραϊσκάκης. Μπορεί να έφαγε τα καθιερωμένα 4 αλλά και σκόραρε και έφτιαξε φάσεις για γκολ. Και αφήνω απ’ έξω το 0-3 του 78’ που έγινε 3-3 διότι στο Ηράκλειο οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί ήταν ιδιαίτερες. Και άσχετα με το δίκαιο ή άδικο των διαμαρτυριών της ΑΕΚ το γεγονός ότι έπαιζε με παίκτη λιγότερο από πολύ νωρίς από μόνο του φτάνει για να βγει από την κουβέντα.

Θέμα τέταρτο: Ο Γιοβάνοβιτς δεν κάνει καλή διαχείριση του υλικού του. Αυτή η κουβέντα πρέπει να σταματήσει πριν καν αρχίσει. Η δική μας επαφή με όσα διαδραματίζονται εντός αγωνιστικού χώρου είναι επιδερμική. Πόσα ζητάει, πόσα βλέπει και αντιλαμβάνεται ένας προπονητής μέσα στο γήπεδο δεν μπορούν να συγκριθούν με όσα συλλαμβάνει το «γυμνό μάτι» μας. Άπαντες οι «κατηγορούμενοι», λοιπόν, απαλλάσσονται λόγω αμφιβολιών που προκαλεί η αμάθειά μας. Και λέω άπαντες διότι από το «εδώλιο» έχουν περάσει και οι Μαρτίνς, Λουτσέσκου και Μιλόγεβιτς.

Αν νομίζει κανείς πως όλα αυτά γράφονται για να τονιστεί πως στον Παναθηναϊκό είναι όλα καλά, πλανάται πλάνη οικτρά. Ο Παναθηναϊκός έχει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε καινούργια ομάδα που ψάχνεται στο ξεκίνημα κάθε σεζόν. Όπως έχει προβλήματα -άσχετα αν δεν έχουν κοστίσει όσο στους «πράσινους»- και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ και ο Άρης.

Γιατί, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός και όσα δεν καταφέρνει μέσα στο γήπεδο είναι πρώτο θέμα;

Η εξήγηση είναι διπλή: Το πρώτο έχει να κάνει με το ότι -σε αντίθεση με τους αντιπάλους του- ο Παναθηναϊκός δεν έχει καθόλου χρόνο. Θέλει σημάδια αγωνιστικής ανάκαμψης και επιστροφής στα του μεγέθους του εδώ και τώρα. Ο Ολυμπιακός έχει την ασφάλεια που του δίνει η υπεροχή εντός συνόρων. Ο ΠΑΟΚ έχει αποκούμπι τον Λουτσέσκου και η ΑΕΚ τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό λόγω των πολλών μεταγραφών. Του Παναθηναϊκού δεν του φτάνουν τα απλά.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το μόνιμο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι βγάζουν το ψωμί τους από τον αθλητισμό στη χώρα μας: Η κρίση και η κριτική, η ένταση με την οποία διατυπώνονται τα παράπονα και οι παρατηρήσεις εξαρτώνται από τα αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός το έχει ζήσει και από τις δύο του πλευρές το νόμισμα: Πέρυσι στο νικηφόρο σερί του Μπόλονι οι πολλοί στέκονταν στη συγκομιδή βαθμών και ελάχιστοι στο ότι ο Παναθηναϊκός έπαιζε «κλεφτοπόλεμο» και όχι μπάλα.

Φέτος στο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού οι πολλοί στέκονται στους στόχους που ξοδεύει η ομάδα του Γιοβάνοβιτς και ελάχιστοι στο ότι με τον Σέρβο βλέπουμε μια ομάδα δειλά – δειλά να προσπαθεί να βάλει την μπάλα κάτω και να παίξει ορθολογικό ποδόσφαιρο. Είμαστε οπαδοί της νίκης και δεν μπορούμε ψύχραιμα να συζητήσουμε για όσα ποδοσφαιρικά συμπεράσματα ξεπηδούν μέσα από το χορτάρι.

Για να καταλάβετε τι εννοώ, ένα κόντρα παράδειγμα: Αν χάσει ο ΠΑΟΚ από την ΑΕΚ στο ντέρμπι που είναι μπροστά ο ΠΑΟΚ θα ξαναγίνει μια ομάδα που δεν έκανε μεταγραφές. Μια ομάδα γερασμένη και χωρίς λύσεις που δεν έκανε τα χατίρια του προπονητή της στο μεταγραφικό παζάρι. Προβλήματα που θα λυθούν -έστω και για μία εβδομάδα- ως δια μαγείας αν η μπάλα πάει δοκάρι και μέσα. Αν χάσει η ΑΕΚ θα ανοίξει κουβέντα για τον Μιλόγεβιτς που δεν εκμεταλλεύεται σωστά το υλικό που του έχει δώσει η διοίκηση. Αν η μπάλα βρει δίχτυα για την ΑΕΚ, ακόμα και αν είναι από τριπλή καραμπόλα, η «Ένωση» του Βλάνταν θα πηγαίνει για πρωτάθλημα.

Εν κατακλείδι: Κάθε ένας που βλέπει μπάλα έχει το δικαίωμα να βάζει τα δικά του κριτήρια προς συζήτηση. Αν το δικό σου έχει να κάνει μόνο με το αποτέλεσμα ενός αγώνα, σίγουρα θα διαφωνήσεις με όσα γράφτηκαν εδώ. Και σίγουρα θα διαφωνήσεις με το παρακάτω: Ο Παναθηναϊκός μπορεί να ξεκίνησε με το χειρόφρενο σηκωμένο αλλά φέτος δεν μου δημιουργεί την αίσθηση ότι η διαφορά του με τους από πάνω είναι όσο χαώδης ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Θα μου επιτρέψετε να περιμένω λίγο για να δω τι έχουν στο μυαλό τους και πώς θα προσπαθήσουν να το πετύχουν άπαντες οι προπονητές και να αποφύγω την καταστροφολογία από την 3η αγωνιστική.