Η ευκαιρία είναι μπροστά

Αυτήν τη φορά δεν ήταν η ασφυκτική πίεση των αντιπάλων μέσων που δυσκόλεψε τον Παναθηναϊκό. Ήταν ένα γκολ που έμοιαζε με δυνατό κροσέ σταλμένο από αντίπαλο πριν καν ξεκινήσει ο πυγμαχικός αγώνας. Το σουτ του Γκαρντάβσκι μετά την πρώτη από τις αρκετές κερδισμένες μάχες του Περέα επί του Σάρλια δεν μπορούσε να βρει απάντηση από τον Διούδη. Ο ΠΑΣ είχε το προβάδισμα και ένα ποδοσφαιρικό σενάριο ιδανικό για τα πλάνα του προπονητή του.

Οι γραμμές των γηπεδούχων οπισθοχώρησαν ελαφρώς, η μπάλα πέρασε σε πόδια παικτών του Παναθηναϊκού, αλλά ο πίνακας του σκορ δεν χρειάστηκε να αλλάξει ξανά. Και αυτό γιατί αρχικά ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να παίξει με τον Βιτάλ από τα αριστερά ή προτιμούσε να φορτώσει τη δεξιά του πλευρά με τον Κώτσιρα και τον Αϊτόρ. Αλήθεια είναι πάντως πως όσα επικίνδυνα έγιναν στα καρέ του Λοντίγκιν ως το 45' ξεκίνησαν από αριστερά. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού στο ματς με τον Απόλλωνα ακούμπησε πρώτη φορά την μπάλα στο 10ο λεπτό.

Άλλη μια εξήγηση για την αδυναμία του Παναθηναϊκού να σκοράρει στο πρώτο μέρος ήταν η χαμηλή ένταση με την οποία προσπαθούσε να μπει στις φάσεις ο Λούντκβιστ, αλλά και ο γενικά χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης που είχαν οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς. Οι παίκτες του ΠΑΣ έπαιζαν πίσω από την μπάλα, ήταν συνεχώς στην άμυνα, αλλά κρατούσαν άνετα το προβάδισμα τους. Και θα μπορούσαν να είχαν βάλει και δεύτερο αν στις 2-3 κόντρες που επιχείρησαν ήταν πιο εύστοχοι ή τυχεροί στην τελική τους προσπάθεια.

Το σκηνικό δεν άλλαξε και στο δεύτερο ημίχρονο αν και ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε να κάνει την ομάδα του πιο δυναμική (με τον Ιωαννίδη), πιο γρήγορη και με έφεση στο κάθετο παιχνίδι (με τον Βιγιαφάνες), πιο απειλητική μέσα στο κουτί (με τον Μακέντα), πιο αποτελεσματική στο ένας εναντίον ενός (με τους Παλάσιος και Χατζηγιοβάνη). Το ρεσιτάλ κατοχής χωρίς ουσία και φάσεις συνεχίστηκε όμως μέχρι και το 96' και το τελικό σφύριγμα της λήξης.

Στα στραβά του πρώτου μέρους προστέθηκε στο δεύτερο ημίχρονο και η αδυναμία των πλαγίων παικτών του Παναθηναϊκού να τελειώσουν με ωραίες σέντρες. Ούτε ο Χουάνκαρ ούτε ο Κώτσιρας έστειλαν την μπάλα να συναντηθεί με παίκτη του Παναθηναϊκού σε επίκαιρη θέση με αποτέλεσμα ο Λοντίγκιν να έχει ένα σχετικά εύκολο βράδυ.

Το ταμπλό στο φινάλε έγραφε νικητή ξανά τον ΠΑΣ, αλήθεια είναι όμως πως το φετινό σενάριο είχε μόνο το ίδιο τέλος με τα περσινά αντίστοιχα. Στο φετινό πρώτο μεταξύ των δύο ομάδων παιχνίδι ο Παναθηναϊκός έπαιξε τον αντίπαλο όπως έπρεπε. Τουλάχιστον μέχρι να φτάσει περιοχή. Λάθος. Έπαιξε όπως έπρεπε στο κομμάτι της κατοχής της μπάλας. Στα περσινά ματς ο ΠΑΣ έκανε ό,τι ήθελε στον αγωνιστικό χώρο. Τώρα αναγκάστηκε να παίξει ρόλο κομπάρσου. Φτάνει αυτό για μια ομάδα με στόχους και φιλοδοξίες; Όχι.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει γρήγορα να μάθει να μετουσιώνει την υπεροχή του σε φάσεις. Δεν θέλει πολύ να ολισθήσεις επικίνδυνα στη βαθμολογία, δεν θέλει πολύ να σε πάρει ψυχολογικά από κάτω. Η ευκαιρία είναι μπροστά. Στο ματς με τον Άρη την Τετάρτη ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν όσα έχασαν στα Γιάννενα. Έτσι πρέπει να το βλέπει ο Παναθηναϊκός το ματς που ακολουθεί. Σαν ευκαιρία για απαντήσεις.