Μεταγραφές που τον αλλάζουν επίπεδο

Ο στόχος είναι ένας και δεν αλλάζει ποτέ: για κάθε ομάδα που κουβαλά αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «βάρος» στη φανέλα της η σεζόν ξεκινά με την υποχρέωση να κάνει ακραίο πρωταθλητισμό.

Είναι, λοιπόν, παράδοξο να ρωτάς κάθε χρόνο προπονητές / παράγοντες / παίκτες τέτοιων ομάδων για τις επιδιώξεις της αγωνιστικής περιόδου. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να κρίνεις από απόσταση αν βαδίζουν οι ομάδες αυτές σε έναν δρόμο που μοιάζει ο σωστός. Αν εξοπλίζονται, δηλαδή, με τα απαραίτητα εργαλεία προκειμένου να βελτιωθούν και να πετύχουν τα προσδοκώμενα.

Περί μεταγραφών, λοιπόν, ο λόγος.

Από το φινάλε της αγωνιστικής περιόδου και την παράλληλη εκκίνηση της μεταγραφικής δύο πράγματα παρατηρούσε κανείς ζώντας την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού: από τη μία μεριά αρκετή γκρίνια από τον κόσμο για την καθυστέρηση, από την άλλη μια επιμονή στη μεθοδικότητα προκειμένου να βρεθούν και να αποκτηθούν όχι κάποιοι παίκτες αλλά οι σωστοί παίκτες. Αυτοί που θα έρθουν να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα του Αλόνσο.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω μια απαραίτητη σημείωση: για τις μεταγραφές πολλές φορές έχει αποδεχθεί και το ό,τι πληρώνεις παίρνεις αλλά και το άλλος είχε το όνομα και άλλος τη χάρη. Για κάθε Μπερνάρ που πληρώθηκε αδρά για να κάνει μια σούπερ δεύτερη σεζόν στα πράσινα υπάρχει κι ένας Τσέριν που ήρθε «κάτω από τα ραντάρ» και αποδείχθηκε μετοχή – διαμάντι. Να συμφωνήσουμε, λοιπόν, πως όσα και να πεις, ό, τι και να γράψεις οι μεταγραφές αποδεικνύονται καλές ή κακές εντός του γηπέδου και μόνο εκεί. Τι μπορείς να πεις; Και πάλι με μια σχετική απόσταση να διαπιστώσεις αν οι ομάδες και εν προκειμένω ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν πιο ασφαλείς επιλογές. Και αυτό γίνεται αν επιλέγεις από τις πρώτες αν όχι την πρώτη αράδα της λίστας που έχεις φτιάξει για κάθε θέση στην οποία αναζητείς ποδοσφαιριστές.

Και ο Παναθηναϊκός εδώ κι έξι μήνες – και όχι μόνο το καλοκαίρι που διανύουμε – παίρνει τους παίκτες που επιλέγει από τις πάνω – πάνω θέσεις των δικών του λιστών.

Στην κορυφή της λίστας του βρισκόταν ο Τάσος Μπακασέτας: ήρθε και για να δώσει το σύνθημα της τόνωσης του ελληνικού στοιχείου αλλά και για να καλύψει ανάγκες σε δημιουργικό και εκτελεστικό επίπεδο στον άξονα.

Στην κορυφή της λίστας του ήταν και ο Νεμάνια Μαξίμοβιτς: φουλ συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, φούλ βασικός στη Σερβία, ένας παίκτης που φέρνει και σημαντικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά αλλά και μια μεγάλη προσωπικότητα στα αποδυτήρια.

Πρώτος στη λίστα του ήταν και ο Τζορτζ Μπάλντοκ: αυτός είναι το βασικό δεξί μπακ της Εθνικής, ήρθε από το Αγγλικό πρωτάθλημα για να αυξήσει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό σε μια θέση που φαινομενικά – με Κώτσιρα και Βαγιαννίδη – δεν χρειαζόταν παίκτη, τουλάχιστον άμεσα.

Πρώτος – πρώτος στη λίστα του και ο Ίνγκι Ίνγκασον. Ο Ισλανδός – αν δεν το θυμάστε – μέχρι να φύγει από τον ΠΑΟΚ ήταν με διαφορά ο καλύτερος στόπερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Εδώ δεν υπάρχει κανένα ρίσκο. Ξέρει ο Παναθηναϊκός τι πήρε, ξέρει τι μπορεί να του προσφέρει ο 30χρονος παίκτης.

Εκεί, στην κορυφή της λίστας του ήταν και ο Τετέ. Βραζιλιάνος βιρτουόζος στα 24 του χρόνια. Δεν χρειάζεται να πεις και πολλά περισσότερα. Ο Παναθηναϊκός ήξερε ότι έπρεπε να τον πληρώσει αδρά για να τον δελεάσει. Το έκανε, του έβαλε το 10 στην πλάτη και περιμένει τις «ζωγραφιές» του εντός γηπέδου. Ήδη άρχισε να δείχνει πράγματα από το πρώτο 20λεπτό του στο Πλόβντιβ.

Ενδεικτική της διάθεσης του Παναθηναϊκού να πάρει ό,τι καλύτερο μπορεί και η τελευταία χρονικά προσθήκη. Φίλιπ Μαξ, αριστερός μπακ από την Μπουντεσλίγκα που αποκτάται με μεταγραφή στα 30 του. Αν μη τι άλλο κίνηση που σε κάνει να περιμένεις και το επόμενο χτύπημα…

Αλήθεια είναι πως προς τη σωστή κατεύθυνση μοιάζουν και οι κινήσεις που κακώς δεν λογίζονται και αυτές ως μεταγραφές: η ενεργοποίηση, δηλαδή, των οψιόν που είχαν στα συμβόλαια δανεισμού τους οι Γέντβαι και Ντραγκόφσκι. Οι δύο τους κρίθηκαν απαραίτητοι από την ομάδα και πλέον ανήκουν στο έμψυχο δυναμικό της.

Σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, λοιπόν, είναι 5 Αυγούστου. Κανείς δεν ξέρει τι θα συζητάμε τον Μάη του 2025. Κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει παίρνοντας έναν ή δύο παίκτες πως θα πετύχει όλους τους στόχους του. Επίσης, επειδή η κουβέντα γίνεται για τον Παναθηναϊκό, λείπει (τουλάχιστον) ένα βασικό κομμάτι του παζλ αυτό του αριστερού εξτρέμ που η λογική λέει πως θα είναι ανάλογου επιπέδου με τις κινήσεις που προηγήθηκαν.

Σε πρώτο επίπεδο, λοιπόν, μπορείς με σχετική ασφάλεια να πεις πως όταν αποκτηθεί και ο αριστερός εξτρέμ ο Παναθηναϊκός θα έχει καλύψει τις ανάγκες που έκρινε πως έχει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο δρόμος, λοιπόν, στον οποίο βαδίζει μεταγραφικά με όση γκρίνια και αν στολίστηκε στα πρώτα του στάδια δεν είναι απλά ίσιος και σωστός αλλά μοιάζει με λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας. Τα υπόλοιπα εντός γηπέδου…