Οι καλοί καπετάνιοι, στις φουρτούνες φαίνονται

Η πικρή γεύση της ολοκλήρωσης της φετινής σεζόν σε ένα άχρωμο και άοσμο παιχνίδι με την Χίμκι, δεν είχε προλάβει να φύγει από τα χείλη του Ολυμπιακού και η συνέντευξη Τύπου του Γιώργου Μπαρτζώκα, ήταν η απαρχή για, από άλλη βάση, συζητήσεις αναφορικά με το μέλλον της ομάδας. Δυστυχώς, οι συνθήκες είναι έτσι, που υπάρχει άπλετος χρόνος για αναλύσεις, συζητήσεις και επιθυμίες για το πώς θα διαμορφωθεί το ρόστερ, όμως ξεκάθαρα το θέμα που «καίει» ή αν θέλετε κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον, είναι αυτό του Βασίλη Σπανούλη.

Η αίσθηση-πληροφόρηση πως ο αρχηγός θέλει, υπό προϋποθέσεις, να συνεχίσει να αγωνίζεται και την νέα σεζόν, επειδή πιστεύει πρωτίστως πως έχει ακόμα να δώσει πράγματα, έχοντας σπίθα μέσα του για μπάσκετ και δευτερευόντως, για να γευτεί και να νιώσει την αναγνώριση του κόσμου, είναι επιβεβαιωμένη. Κανείς όμως δεν μπορεί να επιβάλει την θέλησή του σε έναν οργανισμό, γι’ αυτό και επισημαίναμε τις προηγούμενες μέρες, πως για να παρθεί η οποιαδήποτε απόφαση, θα πρέπει να γίνουν συζητήσεις μεταξύ παίκτη, προέδρων και προπονητή. Ανεξάρτητα με το τι θέλει ο καθένας ή το τι θεωρεί σωστό, συναισθηματικά, ουσιαστικά, ρεαλιστικά ή ο,τιδήποτε άλλο, η λέξη που θα πρέπει να… αγκαλιάσει κάθε απόφαση ή γνώμη, είναι ο σεβασμός.

Ο Ολυμπιακός ανεξάρτητα με το τι θα γίνει με τον Σπανούλη, θα πρέπει να ενισχύσει την περιφέρειά του με τουλάχιστον δύο παιγμένους στην Ευρωλίγκα παίκτες που να ταιριάζουν με τον Σλούκα για να παίξει καλύτερο μπάσκετ και να μειώσει τις πιθανότητες να αποτύχει και την νέα σεζόν. Η άποψη πως ακόμα και έτσι, ο σε λίγους μήνες 39χρονος γκαρντ μπορεί με έναν ειδικό ρόλο, τον οποίο όμως θα αποδεχθεί, να προσφέρει σημαντικά, έχει καταγραφεί από τον υπογράφων, αλλά σημασία δεν έχει τι πιστεύουν οι τριγύρω, αλλά οι πρωταγωνιστές. Και αυτοί που θα καρπωθούν τα αποτελέσματα της οποιασδήποτε απόφασης. Δηλαδή ο παίκτης, ο προπονητής, μα πάνω απ’ όλα η διοίκηση. Διότι στο τέλος της ημέρας οι διοικητικοί ηγέτες της ομάδας έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη, ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο λεπτό και συνάμα ιστορικό θέμα.

Εδώ και περίπου δυο-τρεις μήνες, οι φράσεις «καθαρές εξηγήσεις», «χωρίς εγωισμούς» και «με γνώμονα το κοινό καλό», έχουν αναφερθεί σε αυτή την στήλη, φωτογραφίζοντας στο έπακρο το συγκεκριμένο ζήτημα, που ήταν δεδομένο πως θα προκύψει. Αν είχαν γίνει τέτοιες και το καλοκαίρι του 2020 ή είχαν αποκτηθεί καλύτεροι γκαρντ (δεδομένα ο Σπανούλης θα δεχόταν σε αυτή την περίπτωση να κάνει ακόμα πιο πίσω), ίσως τώρα ο Ολυμπιακός να σχεδίαζε τα παιχνίδια του για τα πλέι οφ. Πάμε όμως στο μέλλον. Ο κόουτς Μπαρτζώκας σχεδόν όλη την σεζόν υπογράμμιζε στις δηλώσεις του πως η ομάδα πρέπει να προχωρήσει. Είναι ολοφάνερο πως στην υποθετική περίπτωση που ο Σπανούλης ανακοίνωνε χθες το τέλος της συλλογικής του καριέρας, δεν θα τον στενοχωρούσε ιδιαίτερα. Ως προς την ουσία και όχι την σημειολογία μίας τέτοιας ιστορικής απόφασης. Σε μικρότερο βαθμό, το ίδιο ισχύει και για τον Πρίντεζη. Παίρνοντας αυτός όλη την ευθύνη και γνωρίζοντας πως την νέα σεζόν δεν θα έχει ελαφρυντικά και μεγαλύτερη πίεση, ξεκαθαρίζει την θέση του.

Έχει επιλέξει να είναι ρεαλιστής (ρεαλισμός βέβαια ήταν και η ανάγκη για αλλαγές παικτών μέσα στην σεζόν), γι’ αυτό και χθες, όπως και άλλες φορές μέσα στην σεζόν έκανε λόγο για βετεράνους, το άθλημα που εξελίσσεται και πολλά άλλα. Η άποψή του είναι σεβαστή, όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, που λέει πως οι δύο παίκτες στην πράξη μόνο επιζήμιοι δεν ήταν στους περισσότερους αγώνες για την ομάδα. Η φράση-ερώτηση «και αν ο κορωνοϊός κρατήσει άλλα πέντε χρόνια, θα παίζει μέχρι τα 45;», ήχησε άσχημα και ίσως να έπρεπε να μην είχε ειπωθεί, όμως η ουσία της όλης υπόθεσης είναι αλλού. Στην τελική για το μέγεθος του συγκεκριμένου παίκτη, δεν είναι καθόλου κομψό να βγαίνει προς τα έξω πως αν συνεχίσει το μπάσκετ θα γίνει μόνο για το… χειροκρότημα. Ειδικά όταν πριν μερικά λεπτά έχει μοιράσει 9 ασίστ σε 18 λεπτά συμμετοχής. Πιο πολύ ενοχλούσε το: «δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνει ο Βασίλης στο ΟΑΚΑ» εν έτη 2013. Αυτό δείχνει πολλά...

Οι δύο πλευρές λοιπόν έχουν ανοίξει (ο Σπανούλης όχι επίσημα) τα χαρτιά τους και πλέον η σκυτάλη περνάει σε αυτούς που οφείλουν να διαχειριστούν την κατάσταση. Είναι αναγκαίο για να λειτουργήσει όλο αυτό, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος να ζυγίσουν τα δεδομένα και να με γνώμονα αυτό που οι ίδιοι θεωρούν σωστό και ωφέλιμο να χαράξουν πορεία. Μόνο αν όλοι τους συζητήσουν με ηρεμία, ειλικρίνεια και χωρίς εγωισμούς μπορούν να καταλήξουν στην πιο σωστή απόφαση. Η κατανόηση στα «θέλω» της κάθε πλευράς θα είναι ο πιο σωστός σύμβουλος, διότι ο Ολυμπιακός είναι πάνω απ’ όλους και ίσως… τραυματιστεί ανεπανόρθωτα και για την νέα προσπάθεια που θα κάνει.

Αν συνεχίσουν να υπάρχουν απόνερα, είτε συνεχίσει ο Σπανούλης, είτε τελειώσει άδοξα την καριέρα του στην ομάδα, οι στέρεες βάσεις που οφείλει να έχει το οικοδόμημα, θα υποστούν με το «καλημέρα» της νέας σεζόν ζημιές. Αν η απόφαση είναι απόλυτα συνειδητή, με αυτογνωσία και γνώμονα το κοινό καλό, τότε οι πιθανότητες για κάτι πολύ καλύτερο θα αυξηθούν κατακόρυφα.

Υ.Γ.: Αμοιβαίες υποχωρήσεις. Δύο λέξεις κλειδιά για την εύρυθμη και υγιή λειτουργία κάθε σχέσης. Ας ευχηθούμε να γίνουν… Και να είναι πραγματικές.

Follow @ZervasNikolaos