Ό,τι αρχίζει με πόνο, τελειώνει… ωραία

Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός έψαχνε χθες για ουσιαστικούς, αλλά και σημειολογικούς λόγους, μία νίκη που θα πιστοποιούσε την επιστροφή του στην μπασκετική κανονικότητα. Τα όσα έχουν προηγηθεί τον τελευταίο ένα και πλέον χρόνο με την κορύφωση της αιώνιας αντιπαλότητας είναι λίγο-πολύ γνωστά, όπως και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι «ερυθρόλευκοι» στο αγωνιστικό τους κομμάτι. Μετά τη χθεσινή νίκη, όπως και να κλείσει η σεζόν, στις δύο μεταξύ τους κόντρες φέτος, δεν επιβεβαιώθηκε σε καμία περίπτωση η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η τεχνηέντως δημιουργηθείσα άποψη, πως υπάρχει τεράστια διαφορά με τον Παναθηναϊκό.

Ο οργανισμός του Ολυμπιακού, χρειαζόταν αυτή την επικράτηση, χωρίς να σημαίνει πως είναι πανάκεια ή αλλάζει κάτι δραματικά στην ουσία της σεζόν. Απλά, ήταν η πιστοποίηση πως η απόφαση και η διοικητική επιτυχία της επιστροφής του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί ευεργετικά. Στο ταμείο που θα γίνει στο τέλος, ίσως να αποδειχθεί πως άργησε κιόλας (δεδομένα αν είχε γίνει μετά την αποχώρηση Μπλατ ο Ολυμπιακός θα ήταν στα πλέι οφ), όμως δεν έχει καμία σημασία να πηγαίνεις πίσω στο παρελθόν, αρκεί να έχεις διδαχθεί από αυτό. Και οι «ερυθρόλευκοι» φαίνεται πως διδάχθηκαν. Και έκαναν πράξη το μεγαλύτερο στόχο που είχε απομείνει μετά το κακό ξεκίνημα, που δεν ήταν άλλος από το να βάλουν κάποιες σημαντικές βάσεις για τη νέα σεζόν.

Είτε γίνουν λοιπόν αυτές οι τέσσερις-πέντε νίκες που ίσως δώσουν το εισιτήριο για την οκτάδα, η μεγαλύτερη νίκη έχει ήδη επιτευχθεί. Κάτι που άρχισε πολύ άσχημα και με… πόνο, έχει μετατραπεί σε μία όμορφη προσμονή για το τι επιφυλάσσει η συνέχεια. Απορρέει από το ότι ο Ολυμπιακός έχει γίνει ξανά ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, προσπαθεί και δουλεύει καλά, έχει αποκτήσει μπασκετική λογική και κυρίως απέδειξε διοικητικά πως έχει όραμα. Ασφαλώς και δεν έχει γίνει πολύ καλή ομάδα (έχει δρόμο ακόμα), ασφαλώς και δεν έχει λύσει όλα τα θέματά του, όμως βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν τα παράτησε, ενισχύθηκε, άλλαξε αγωνιστικά, αντιστέκεται στα σοβαρά προβλήματα απουσιών και προχώρησε μπροστά.

Την ώρα που αρκετοί είχαν την πεποίθηση πως πρόκειται για μια παρατημένη ομάδα, και ελάχιστοι συνιστούσαμε υπομονή, διότι τα δείγματα και το ρεπορτάζ ήταν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Επιμένω πως, ενδεχόμενη -καλοδεχούμενη για το πρεστίζ και όχι μόνο- είσοδος στα πλέι οφ (πράγμα πολύ δύσκολο), δεν θα έχει καμία σημασία αν δεν είχαν μπει κάποιες βάσεις για τη νέα σεζόν. Πλην του προπονητή και της δεδομένης διάθεσης της διοίκησης για αλλαγή, οι βάσεις μεταφράζονται πλέον και σε παίκτες. ΜακΚίσικ και Έλις έχουν ήδη κλείσει θέση για το ρόστερ του 2020/21, η αγωνιστική άνοδος του Βεζένκοφ αποτελεί εφαλτήριο για το μέλλον, ενώ ο τρόπος που προσφέρει σε μία κανονική ομάδα πλέον, ο Παπανικολάου, του δίνει άνετα τον ρόλο του φανερού και κρυφού ηγέτη στο παρκέ.

Ασφαλώς και στην εξίσωση μπαίνουν και οι Πρίντεζης-Σπανούλης, αλλά και οι νεαροί έλληνες που έχουν πάρει ήδη πολλές παραστάσεις από τη φετινή σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχει ήδη λοιπόν ένα πρώτο μίγμα σε υλικό, έχει αρχίσει να μπολιάζεται με τη νέα φιλοσοφία του προπονητή και το έργο του το καλοκαίρι θα είναι πιο εύκολο, σε σχέση με το πώς θα ήταν αν δεν είχε γίνει, ή γινόταν μετά το τέλος της σεζόν, αυτή η κομβική επιστροφή στην άκρη του πάγκου. Διότι για να μπούμε και στα του χθεσινού αγώνα, ο μεγάλος νικητής είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος κέρδισε σε όλα τα σημεία της μάχης του κοουτσαρίσματος τον μεγάλο και τζέντλεμαν (παραδέχθηκε την ανωτερότητα) αντίπαλό του, Ρικ Πιτίνο.

Ο έλληνας τεχνικός, εκτός του ότι κατάφερε να καμουφλάρει όσο το δυνατόν τις αδυναμίες από την απουσία του Μιλουτίνοφ, έχει κάνει ρεσιτάλ αλλαγών, στόχευσης και μεθοδικότητας. Ο νούμερο «1» στόχος ήταν να μη δημιουργήσει στα γνώριμα επίπεδά του ο Καλάθης. Το πέτυχε, χρησιμοποιώντας δύο-τρία διαφορετικά ήδη άμυνας. Σε κάποιες του έδινε το σουτ ή τον διάδρομο, σε κάποιες μετά το δεύτερο σκριν ο παίκτης «κόλλαγε» πάνω του και σε κάποιες άλλες, έβγαινε ψηλότερος για να τον μαρκάρει. Το γεγονός ότι στην άμυνα πλέον τα χέρα πάνε πάνω στη μπάλα, βοηθάει πολύ. Το κατάλαβε από νωρίς ο Φριντέτ ο οποίος έμεινε σκάρτα δέκα λεπτά στο παρκέ. Αν είχε βρει ρυθμό επιθετικά ο συγκεκριμένος, το καθοριστικό 1/20 τρίποντα του Παναθηναϊκού, θα ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερο.

Πέραν της καταπληκτικής ανακάλυψης του ΜακΚίσικ, ο οποίος ήταν κομβικός, ο Μπαρτζώκας πήρε κάτι στην επίθεση σχεδόν απ’ όλους. Είχε περισσότερους ενεργούς με προεξέχοντες τους Ρότσεστι-Παπανικολάου. Και αν ο δεύτερος δεν είναι και τόσο έκπληξη, ο Αμερικανός όχι μόνο έβαλε μεγάλα σουτ, αλλά οργάνωσε σωστά, ηρέμησε στα κρίσιμα σημεία και δικαίωσε τον προπονητή του για τα 20 λεπτά που του έδωσε. Ο Ολυμπιακός, παρότι έκανε πολλά λάθη (λογικό γιατί ακόμα φτιάχνεται σαν ομάδα μέσα στη σεζόν) και έχασε πολλά ριμπάουντ (ως ένα σημείο φυσιολογικό λόγω Μιλουτίνοφ και άμυνας αλλαγών), κατάφερε να έχει πιο καθαρό μυαλό στο τέλος και ψυχολογία νικητή, σε αντίθεση με τον αντίπαλό του.

Ο Παναθηναϊκός, νίκησε στους πόντους από λάθη (19-15), από αιφνιδιασμό (13-8), επιθετικά ριμπάουντ (13-9) και έκανε επτά περισσότερα κλεψίματα (13-6). Κοινώς, είχε πολύ περισσότερες κατοχές να διαχειριστεί και υπεροχή στις λεπτομέρειες, που δεν εξαργυρώθηκαν όμως λόγω της αστοχίας και των κακών αποφάσεων που ίσως να ήρθαν από την κόπωση του «κλειστού» rotation του. Δεν αποκλείεται η εικόνα να ήταν διαφορετική αν είχαν παίξει λίγο οι Βουγιούκας και Γουάιλι (το DNP τους ήταν δώρο για την απουσία Μιλουτίνοφ), όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα του Ολυμπιακού. Στην επίθεση, οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν, επιτέλους, μετά τον Σπανούλη παίκτη που να μπορεί να δημιουργεί και να εκτελεί στο «ένας εναντίον ενός», ενώ κομβική ήταν και η στόχευση στο να σπάει η μπάλα στον ελεύθερο παίκτη της αδύναμης πλευράς, όταν ο Παναθηναϊκός επέμενε να δίνει βοήθεια στο χαμηλό ποστ.

Το μπάσκετ είναι κάποια βράδια περίεργο, καθώς στο ΣΕΦ οι «πράσινοι» έπαιξαν καλύτερα απ’ ότι στο ΟΑΚΑ, αλλά έχασαν. Στο πρώτο ματς έγινε το… αφύσικο των 41ος πόντων του Ράις, χθες το 1/20 στα τρίποντα. Αφύσικο –στη θεωρία- όμως είναι σε κάποιο βαθμό το πώς ο Ολυμπιακός κατάφερε να αντεπεξέλθει, με δύο-τρεις νέες προσθήκες, με κομβικές απουσίες και τον Πρίντεζη με δύο φάουλ από νωρίς στο παιχνίδι. Ίσως πριν μερικούς μήνες να είχε… καταρρεύσει, όμως τώρα είναι ξανά ομάδα. Έχει λύσεις, σκέψεις, ιδέες και ανταποκρίνεται. Ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία και είναι δεδομένο πως δικαιούται πλέον να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Έχει μάθει όταν πέφτει να σηκώνεται ξανά, να αφήνει πίσω αυτά που (πολλές φορές με δική του ευθύνη) περνάει και να δίνει φιλοδοξία. Το που θα βγει αυτή τη φορά, δεν το γνωρίζει κανείς. Οι προϋποθέσεις πάντως δημιουργήθηκαν για τα καλά.

Υ.Γ.1: Ασφαλώς και τα πολλά χρήματα σου δίνουν πολλές επιλογές για ποιοτικό ρόστερ. Όμως δεν είναι μόνο αυτά και αποδεικνύεται στις περιπτώσεις ΜακΚίσικ και Έλις. Η φθηνή δικαιολογία της… φθήνιας (βαφτίσαμε και τα 8-9 εκατομμύρια μόνο για μισθούς παικτών φθήνια στην Ελλάδα) δεν υφίσταται πλέον και έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από την επιστροφή Μπαρτζώκα. Ασφαλώς, για να χτίσει κάτι ακόμα καλύτερο ο έλληνας προπονητής, θα χρειαστούν και κάποιες οικονομικές υπερβάσεις. Τις αξίζει και η ομάδα και ο ίδιος…

Υ.Γ.2: Ο ΜακΚίσικ έχει όλα τα φόντα να γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας. Πρέπει και ο ίδιος όμως να διαχειριστεί σωστά πνευματικά την εκκωφαντική «καλησπέρα» που είπε στην Ευρωλίγκα. Έχει να δώσει πολλά. Ο τύπος έκανε απίστευτα για τα δεδομένα πράγματα.

Υ.Γ.3: Κάθε δήλωση και χειρισμός καταστάσεων από τον Γιώργο Μπαρτζώκα από τη στιγμή που επέστρεψε, είναι για σεμινάριο. Λεγόμενα γεμάτα ουσία και χαρακτήρα. Δώστε λίγη παραπάνω προσοχή, αξίζει.

Υ.Γ.4: Η δράση, η υποτίμηση του αντιπάλου, οι συνεχόμενες δημόσιες προκλήσεις με νωπά κρέατα, εσώρουχα και πολλά άλλα που έχουν καταγραφεί σε επίσημες ή ιντερνετικές δηλώσεις, δυστυχώς, επειδή ζούμε στην Ελλάδα, φέρνουν και αντίδραση. Σε οποιονδήποτε υγιή δεν αρέσουν οι παραπάνω συμπεριφορές παραγόντων, σε οποιονδήποτε υγιή δεν αρέσουν οι κουκουλοφόροι στα γήπεδα, τα ΜΑΤ για να εισέλθει ένας πρόεδρος στο γήπεδο, τα σουλάτσα, οι απειλές και οι ύβρεις. Όσο δεν τηρούνται οι νόμοι και ο ισχυρός κάνει ο,τι θέλει και συμπεριφέρεται όπως θέλει, αυτά τα γεγονότα θα διαιωνίζονται και μοναδικοί ζημιωμένοι θα είναι το σπορ και ο κόσμος που θέλει να το απολαμβάνει.

Παραδείγματα αντίστοιχων, καταδικαστέων οπαδικών συμπεριφορών εναντίον παραγόντων, έχουν γίνει σχεδόν σε όλα τα γήπεδα. Μήπως ήρθε η ώρα και οι παράγοντες να μην προκαλούν σε κάθε ευκαιρία; Μήπως ήρθε η ώρα να επιβάλλονται παραδειγματικές τιμωρίες προέδρων, μεγαλομετόχων για κάθε είδους σχόλιο-κίνηση που γεννά τη βία; Αν δε γίνει αυτό, είναι ουτοπικό να ζητάμε αλλού τήρηση του νόμου και από οπαδούς να είναι ψύχραιμοι.

Follow @ZervasNikolaos