Στενό… Ασφυκτικά στενό… Με λιγοστό «αέρα» από το παρκέ και μικρό ύψος. «Σαν ένας τάφος», θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα ερχόταν στο μυαλό ενός ατόμου που θα το αντίκριζε για πρώτη φορά. Ποιος να του έλεγε ότι αυτό θα ήταν και ένα μέρος της ονομασίας του γηπέδου αυτού.
Κι όμως το όνομα του, «ο Τάφος του Ινδού» κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για το πώς το πήρε. Υπάρχει ένας μύθος γύρω από αυτό. Δεν θα μπορούσε να γινόταν αλλιώς, όμως, για ένα από τα γήπεδα με τη μεγαλύτερη ιστορία στην χώρα. Τις εκδοχές, από την πιο διαδεδομένη μέχρι και λιγότερο, αλλά και κάποια στοιχεία τα οποία δεν είναι ευρέως γνωστά τα παραθέτουμε παρακάτω.
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ
Και εάν δεν είναι ξεκάθαρο για το πώς πήρε το όνομά του, αυτό για το οποίο είναι σίγουρο είναι το πότε έγιναν τα εγκαίνια. Σαν σήμερα, 8 Ιανουαρίου το 1960. Τότε θα συγκεντρωθούν για πρώτη φορά σε αυτό, κόσμος και κοσμάκης για να δουν από κοντά το πρώτο κλειστό γήπεδο στην Ελλάδα. Όπως ήταν φυσικό, το γήπεδο θα αποτελέσει έδρα του Παναθηναϊκού, για την ομάδα μπάσκετ αλλά και εκείνη του βόλεϊ.
Οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί από το τέλος του προηγούμενου έτους, και το πρώτο επίσημο παιχνίδι θα διεξαχθεί στις 19 Μαρτίου του 1960. Σε αυτό η εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού θα αντιμετωπίσει εκείνη του Μίλωνα για το πρωτάθλημα. Το ποδαρικό θα είναι καλό και οι πράσινοι θα πάρουν τη νίκη 94-60.
Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ - Η ΤΑΙΝΙΑ
Το μεγάλο ενδιαφέρον όμως στον «Τάφο του Ινδού», όμως, δεν είναι άλλο από το όνομά του. Το πώς το πήρε… γιατί η επιρροή είναι λίγο-πολύ ξεκάθαρη. Μία ταινία. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής. «The Indian Tomb»…
Το 1959 θα αρχίσει να προβάλλεται σε όλο τον κόσμο το… δημιούργημα του Φριτζ Λανγκ. Όπως στις περισσότερες χώρες έτσι και στην Ελλάδα θα κάνει επιτυχία. Βασισμένη σε ένα βιβλίο της Γερμανίδας, Τέα Βον Αρμπου με τον Βέρνερ Γιορκ Λούντεκε να αναλαμβάνει το σενάριο. Ο, επίσης Γερμανός, Λανγκ θα αναλάβει όλα τα υπόλοιπα.
Η ιστορία της ταινίας; Μια ιστορία αγάπης. Ένας Γερμανός αρχιτέκτονας θα αποφασίσει να φύγει κρυφά με τη γυναίκα του μαχαραγιά, Εσκναπούρ. Ωστόσο η προσπάθεια αυτή δεν θα στεφθεί με επιτυχία. Οι φρουροί του Μαχαραγιά θα τον βρουν, θα τον πιάσουν και θα τον πετάξουν σε ένα μπουντρούμι. Οι φίλοι του αρχιτέκτονα από την Ευρώπη θα αρχίσουν να τον αναζητούν και θα αποφασίσουν να ταξιδέψουν στην Ινδία, εκεί που γνώρισαν ότι βρίσκεται, για να τον βρουν. Και όλα αυτά την στιγμή που ο αδερφός του Μαχαραγιά, θα έχει ξεκινήσει την προσπάθειά του για να του «φάει» τον θρόνο.
Μία από τις σκηνές της ταινίας θα εκτυλιχτεί σε έναν χώρο μακρόστενο… Τον Τάφο του Ινδού.
Ο ΜΥΘΟΣ
Και εδώ έρχεται ο μύθος. Το ποιος έδωσε το όνομά αυτό στο κλειστό. Η εκδοχή που είναι πιο γνωστή είναι αυτή του Τάσου Στεφάνου. Παίκτης της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, εκείνη την εποχή και αργότερα γενικός αρχηγός με την ηγεσία των αδελφών Γιαννακόπουλου.
Όπως αναφέρει ο… μύθος, ο Τάσος Στεφάνου, λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια του γηπέδου, θα πάει στον κινηματογράφο «Αρτζεντίνα», κοντά στον γήπεδο για να παρακολουθήσει την ταινία, «ο Τάφος του Ινδού» με άλλους συμπαίκτες του. Όταν θα δει τη σκηνή στην οποία ο πρωταγωνιστής κατεβαίνει στον τάφο, θα κάνει τη σύνδεση…
«Είχα πάει με κάτι συμπαίκτες μου στο σινεμά «Αρζεντίνα», το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο γήπεδο της Λεωφόρου», περιγράφει αρκετά χρόνια αργότερα ο Στεφάνου και συνεχίζει: «Παρακολουθήσαμε την ταινία “Τάφος του Ινδού” του Φριτς Λανγκ. Στο σενάριο, για να πάει ο πρωταγωνιστής στον τάφο έπρεπε να κατέβει μια σειρά με σκαλιά. Ήταν ίδια με εκείνα του κλειστού! Όταν τα είδα, είπα στην παρέα: “Ο τάφος του Ινδού είναι ίδιος με το γήπεδό μας”. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Αυτό ήταν! Το όνομα έμεινε για πάντα!»
Σε ένα από τα κείμενα που υπάρχουν στο διαδίκτυο (vice.com, σε κείμενο του Αντώνη Κωνσταντάρα), φιλοξενείται μια υπόθεση, αρκετά λογική. Εάν λάβουμε υπόψη μας τα δεδομένα της εποχής δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η ταινία του Λανγκ να έχει αργήσει να προβάλλεται στην Ελλάδα και να μην ξεκινά η προβολή της στους κινηματογράφους του κέντρου το 1959 με το 1960 που δικαιολογεί απόλυτα την πρώτη εκδοχή του Στεφάνου, αλλά αργότερα.
Κάπως έτσι δημιουργείται ο μύθος… Εάν αυτό συμβαίνει τότε, ενισχύεται μία άλλη εκδοχή που θέλει δημοσιογράφο, ίσως και ξένο, να βλέπει το κλειστό, να του έρχεται στο μυαλό η ταινία, και να παρομοιάζει το ιστορικό γήπεδο και τον «Τάφο του Ινδού».
Κάποια άλλα στοιχεία, που ενδεχομένως να μπερδεύουν περισσότερο τα πράγματα; Η ονομασία του γηπέδου αρχίσει να γίνεται φαίνεται τυπωμένη στο χαρτί στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της επόμενης.
Ο μύθος γύρω από το όνομά του γηπέδου θα παραμείνει. Ίσως και να είναι προτιμότερο…
ΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ
Πέρα από το όνομα του γηπέδου υπάρχουν γεγονότα που δεν είναι τόσο γνωστά. Και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Λέγεται ότι κάτω από γήπεδο υπάρχει ένας υπόγειος ποταμός, παραπόταμος του Ιλισού που έχει μπαζωθεί, και εκεί να οφείλεται η έντονη αίσθηση της υγρασίας που έχει το γήπεδο.
Δεύτερο στοιχείο; Κάτι που τη σημερινή εποχή φαντάζει αξιοπερίεργο… Στον «Τάφο» έχει παίξει ως γηπεδούχος ο Ολυμπιακός. Ναι, ο αιώνιος αντίπαλος του Παναθηναϊκού. Βάσει ιστορικών αναφορών, αυτό συνέβη όταν οι Πειραιώτες είχαν δεχθεί τιμωρία της έδρας τους. Μάλιστα, σε ένα από τα ματς αυτά, στις 7 Μαρτίου του 1979, φέρονται οι ερυθρόλευκοι να έπαιξαν ως γηπεδούχοι απέναντι στον Πανιώνιο. Το πιο περίεργο; Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με πράσινες φανέλες. Αυτός ο… μύθος θέλει τους υπεύθυνους του Ολυμπιακού να μην έχουν μεριμνήσει να φέρουν δεύτερες εμφανίσεις που θα διέφεραν από αυτές του Πανιώνίου. Έτσι μπροστά στον κίνδυνο να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός αποδέχθηκε να παίξει με πράσινες εμφανίσεις, προσφορά του Παναθηναϊκού. Εμφανίσεις με τις οποίες συνδύασε και μία νίκη 69-66.
Ένα άλλο στοιχείο; Ο ένας τοίχος από την πλευρά του πάρκινγκ δεν υπήρχε… Υπήρχε ένα μέρος του ανοικτό το οποίο πολλές φορές προκαλούσε προβλήματα στη διεξαγωγή των αγώνων. Ή έδινε πλεονέκτημα στους πράσινους. Όπως, περιγράφεται από τους παίκτες των πράσινων στο παρακάτω βίντεο από τον Τάκη Κορωναίο…
