Ο Μάντζαρης, η στήριξη και το αναγκαίο… restart

«Εκτός από την ομαδική δουλειά, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δουλέψει και στην άμεση αγωνιστική αφύπνιση παικτών όπως οι Μάντζαρης και Στρέλνιεκς, αλλά και στην σταθεροποίηση των Μπράουν και Ρόμπερτς. Με μόλις έναν γκαρντ σταθερά καλό σε σκοράρισμα και δημιουργία, έστω και αν αυτός λέγεται Σπανούλης, το πλεονέκτημα, που εκτός θαύματος, στο τέλος θα κατακτηθεί, δε θα μπορέσει επ’ ουδενί να δώσει εισιτήριο για το Βελιγράδι, όποιος και αν είναι αυτός που θα μειονεκτεί στην έδρα…»

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Με την παραπάνω παράγραφο, έκλεινε το άρθρο της Παρασκευής μετά το Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα, με αυτή ανοίγει και το σημερινό, καθώς ο ένας εκ των τεσσάρων γκαρντ που οφείλουν να ανέβουν και να σταθεροποιηθούν, είναι μία κατηγορία μόνος του. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης, διανύει τον έβδομο χρόνο του στους «ερυθρόλευκους» και για όσους εμβαθύνουν λίγο περισσότερο στο άθλημα και δεν το αντιμετωπίζουν επιφανειακά, ο ρόλος του ήταν, είναι και θα είναι κομβικός στην εύρυθμη λειτουργία της ομάδας του. Ας αρχίσουμε όμως από τα αυτονόητα…

Ο διεθνής πλέι μέικερ, διανύει ως τώρα την χειρότερη σεζόν στην καριέρα του στο υψηλό επίπεδο και αρκεί μία ματιά στους αριθμούς του για να το καταλάβει κανείς, αν και το παρκέ για τις δυνατότητες και την αθόρυβη προσφορά του συγκεκριμένου παίκτη, είναι ακόμα καλύτερος «καθρέφτης». Οι 4,1 πόντοι μέσο όρο, το κάκιστο ποσοστό του στα τρίποντα (22,5%), η χαμηλή παραγωγή ασίστ, τα ακόμα πιο λίγα κλεψίματά του και οι κακές του άμυνες, μιλούν από… μόνα τους. Στα τρία πρόσφατα παιχνίδια Ευρωλίγκας ο Μάντζαρης έχει σε 47 λεπτά 2 πόντους με 0/1 δίποντο, 0/8 τρίποντα, 2/2 βολές, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 11 φάουλ και -10 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης.

Αναζητώντας τις αιτίες αυτής της καθίζησης, που έχει στοιχίσει σημαντικά στην αμυντική και γενική σταθερότητα του Ολυμπιακού, οι περισσότεροι -εκτός ομάδας-, τάσσονται με την άποψη πως ο Μάντζαρης είναι επηρεασμένος από τον… ντόρο που έγινε γύρω από το όνομά του το καλοκαίρι και τις προχωρημένες συζητήσεις του με τον Παναθηναϊκό. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι». Στα 28 του, πήρε μία απόφαση ζωής, διαπραγματεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τον εαυτό του όπως οφείλει κάθε επαγγελματίας για να ανεβάσει το κασέ του και από τη στιγμή που έμεινε, δεν έχει παίξει κανέναν ρόλο ο ντόρος. Όσοι μάλιστα τον συντηρούν, κατηγορώντας τον για, να το δεχθώ για την οικονομία της συζήτησης, κακό χειρισμό της υπόθεσης, περισσότερο… παίζουν άθελά τους το παιχνίδι του αντιπάλου.

Ο Μάντζαρης, όπως και όλοι οι αθλητές είναι άνθρωποι και όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Για άλλους γίνονται γνωστά και για άλλους δεν μαθαίνονται ποτέ και αυτή είναι η μοναδική διαφορά. Ως αθλητής θα πρέπει να κρίνεται και ΜΟΝΟ, άρα για όλα όσα κάνει στο παρκέ. Και ασφαλώς, τα όσα κάνει φέτος, είναι απογοητευτικά. Όμως τι κερδίζει ένας οπαδός με το να τον αποδοκιμάζει –ευτυχώς η όποια μουρμούρα έγινε θερμό χειροκρότημα την Πέμπτη σε ένα από τα πολλά άστοχα σουτ του- ή να τον… κατακρεουργεί με ένα σχόλιο στα Social Media; Μήπως θα ήταν πιο φρόνιμη η μόνιμη στήριξη και στο τέλος της σεζόν να κριθεί από αυτούς που πρέπει; Ακόμα μεγαλύτερο λάθος, είναι να κρίνεται με βάση τα χρήματα που εισπράττει διότι κανείς δεν αναγκάζει κανέναν ιδιοκτήτη να δίνει συγκεκριμένα χρήματα.

Κανείς, ούτε ο ίδιος ο παίκτης ο οποίος στενοχωριέται περισσότερο απ’ όλους, δεν είναι ευχαριστημένος με την φετινή παρουσία του, όμως ας μην περνάμε και στο άλλο άκρο της απαξίωσης και του μηδενισμού ή αν θέλετε της αχαριστίας. Όλοι μα όλοι οι αθλητές έχουν περάσει έστω μία κάκιστη σεζόν, ενώ στην περίπτωσή του έχουμε ακόμα μέσα Μαρτίου. Ως επαγγελματίας, οφείλει να πεισμώσει από την κριτική –καλόπιστη ή κακόπιστη- να κλείσει τα αυτιά του στους… αναμάρτητους του πληκτρολογίου και να κοιτάξει μπροστά. Το ότι έπαιζε για περίπου δύο μήνες ενώ δεν έπρεπε με ενέσεις στο δάκτυλο διακινδυνεύοντας ακόμα μεγαλύτερη ζημιά, λίγοι θα του το αναγνωρίσουν. Υποχρέωσή του θα πουν…

Ο ίδιος πρέπει λοιπόν να συμμαχήσει με την αμφισβήτηση και να την κάνει όπλο στη φαρέτρα του, με στόχο την επανεκκίνηση που θα ωφελήσει κυρίως τον ίδιο και κατ’ επέκταση την ομάδα του. Αν καταφέρει να σκύψει το κεφάλι, να δουλέψει σκληρά, να μη σκέφτεται τίποτα αρνητικό όταν η μπάλα φεύγει από τα χέρια του και παίξει σύμφωνα με τα στάνταρ του, αυτόματα ο Ολυμπιακός ανεβαίνει επίπεδο. Η στήριξη που του πρόσφεραν και του προσφέρουν προπονητές, συμπαίκτες και διοίκηση είναι δεδομένη. Η… μπάλα είναι στα δικά του χέρια και έχει την ευκαιρία να βγει νικητής…

Υ.Γ.: Το πιο ευχάριστο νέο ήταν οι «καθαρές» εξετάσεις του Τιλί. Σε περίπτωση νέου τραυματισμού του Γάλλου, τα πράγματα θα δυσκόλευαν πάρα πολύ…

Υ.Γ.1: Απόλυτα αναγκαία είναι και η άνοδος του Στρέλνιεκς, ο οποίος στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια και σε 57 λεπτά έχει 9 πόντους με 2/5 δίποντα, 1/7 τρίποντα και 2/2 βολές, με 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 8 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Ο χαμηλών τόνων Λετονός γκαρντ, δείχνει να έχει μπερδευτεί περισσότερο απ’ όλους λόγω της ανακατανομής των ρόλων –ελέω και της άφιξης Μπράουν- όμως έχει την ποιότητα να δώσει πολλά αν είναι αυτός που μπορεί.

Υ.Γ.2: Ελάχιστοι νομίζω πως σοκαρίστηκαν από την επιστολή του παίκτη ελληνικής ομάδας που κατήγγειλε εξαναγκαστική από παράγοντα ήττα με συγκεκριμένη διαφορά πόντων για… στοιχηματικούς σκοπούς. Μακάρι ο Εισαγγελέας να βγάλει άκρη και να διαλευκανθεί η υπόθεση. Είναι ένας από τους δεκάδες λόγους που κάποιοι φωνάζουμε προς τους αρμόδιους, πως ο «φάρος», όπως λανθασμένα έχει χαρακτηριστεί το άθλημα στην Ελλάδα, … τρεμοπαίζει για τα καλά.

Follow @ZervasNikolaos