Νίκη μετάλλου και μόνο...

Όταν έχεις την ευκαιρία να σκοτώσεις το θηρίο και δεν το κάνεις, το πιθανότερο είναι να το πληρώσεις. Και μπορεί αγωνιστικά για την ώρα η Εθνική μας να μην ορθώνεται σα θηρίο, αλλά έχει μέγεθος φανέλας και προσωπικότητες παικτών για να τα φέρουν όλα ανάποδα. Η δεύτερη βραδιά στο Ζάγκρεμπ και η νίκη κόντρα στην γηπεδούχο Κροατία αφήνει γλυκιά γεύση για την ανατροπή, αλλά και για όλα όσα μπορεί να ακολουθήσουν στην συνέχεια αν αυτή η ομάδα δείξει στο γήπεδο αυτά που πραγματικά μπορεί.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το παιχνίδι δε ξεκίνησε καθόλου καλά για μας. Η Εθνική ήταν νωθρή σε άμυνα (μόλις δύο φάουλ στο δεκάλεπτο) και επίθεση, ήταν άστοχη από μακριά και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από την άμυνα ζώνης του Περάσοβιτς. Στερούνταν δημιουργίας και ιδεών και έπαθε μεγάλη ζημιά από τους Σιμόν και Σαριτς. Τα καλάθια έμπαιναν με...κόπο και ιδρώτα και μόνο μέσα στη ρακέτα, η κίνηση χωρίς τη μπάλα ήταν ανύπαρκτη και το γήπεδο δεν "άνοιγε" σε καμία περίπτωση για να πάρουμε σκορ στον αιφνιδιασμό. Αντιθέτως, δεχθήκαμε πολλά καλάθια στο transition των Κροατών και μάλιστα με τελειώματα από ψηλούς...

Το -5 του ημιχρόνου ήταν μάλλον τιμητικό και ελπιδοφόρο, αφού αν οι αντίπαλοι ήταν πιο οργανωμένοι και λιγότερο άναρχοι, φοβάμαι πως στο τέλος η ανατροπή θα ήταν ανέφικτη. Ο Κατσικάρης είναι φανερό πως έχει κλείσει το rotation με στόχο να βρουν ρυθμό ατού όπως ο Καλάθης και ο Αντετοκούνμπο, ίσως όμως να βοηθούσε λίγο περισσότερο απόψε πχ ο Μάντζαρης πάνω στον Σιμόν... Στον κόουτς, πιστώνεται πως στο κρίσιμο σημείο βρήκε λύσεις στο σχήμα με τους τρεις γκαρντ, οι οποίοι ολοκλήρωσαν με επιτυχία αυτό που με κόπο έχτιζαν σε όλο το ματς και στις δύο πλευρές Μπουρούσης, Κουφός και Πρίντεζης.

Παρόλο που η αστοχία μας στα τρίποντα βοήθησε την Κροατία να κλείσει την άμυνα της προς τα μέσα και να μας δυσκολέψει ακόμα περισσότερο -σε συνδυασμό με το ότι αυτή σκόραρε περισσότερα τρίποντα λόγω των κακών μας περιστροφών- η ψυχή του Ζήση -μας κράτησε ζωντανούς με προσωπικά καλάθια- και το τεράστιο παιχνίδι που έκανε εκτελεστικά και δημιουργικά ο Σπανούλης, άλλαξαν όλη τη ροή. Χρειάστηκε να ξεπεράσουμε τη νευρικότητα των πολλών χαμένων λέι απ -πολλά φάουλ δε δόθηκαν στη ρακέτα- αλλά και να σφίξουμε την άμυνα μας στο κατάλληλο σημείο.

Στα μετόπισθεν ήταν όλοι καθοριστικοί, αφού μέχρι και ο όχι οπαδός της άμυνας Σλούκας έδινε βοήθειες σε ψηλότερους και μάζευε ριμπάουντ. Η Ελλάδα έβαλε το πρώτο γαλόνι στο πέτο, κέρδισε χρόνο και ηρεμία (άλλο να παίζεις με 1-1 και άλλο με 2-0 έχοντας κερδίσει τη διοργανώτρια), ανεβαίνει ψυχολογικά και φτιάχνει χαρακτήρα και μέταλλο. Τέτοιες νίκες βοηθούν στο να βρεθεί ρυθμός και αυτοπεποίθηση κάτι που είναι αναγκαίο αυτή τη στιγμή. Μέχρι εκεί όμως και τίποτα παραπάνω, διότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και οφείλουμε να βελτιώσουμε πολλά...

Follow @ZervasNikolaos