Να ‘χα χίλια… μάτια, Ολυμπιακέ

Η πρώτη από τις πέντε… διαβολοβδομάδες της Ευρωλίγκας, ολοκληρώθηκε με τον Ολυμπιακό να κάνει το 2/2, να διατηρεί το απόλυτο στις νίκες και να παραμένει πρώτος με την Ρεάλ. Αυτή τη φορά, το πρώτο μικρό επίτευγμα της σεζόν, έγινε ακόμα πιο γλυκό, διότι συνδυάστηκε με πολλά διαστήματα ολοκληρωτικού μπάσκετ, κόντρα σε μία ομάδα με εντυπωσιακό και πλούσιο ρόστερ, που στη συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη. Η Χίμκι στην πρώτη της εκτός έδρας απόπειρα, ήπιε θάλασσα, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» ήταν αυτοί που δεν της άφησαν περιθώριο και όχι τόσο η απειρία της από την διαχείριση τέτοιων αγώνων.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η σημαντική νίκη στο Τελ Αβίβ, απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη αξία μετά το +17 κόντρα στους Ρώσους του Μπαρτζώκα και η συνέχεια αναμένεται γεμάτη προσδοκίες και κυρίως πολλά περιθώρια βελτίωσης. Ο Ολυμπιακός ανταποκρίθηκε περίφημα σε μία δύσκολη δυάδα αγώνων, έχοντας και πάλι εκτός μάχης τον αρχηγό του, έχοντας και πάλι παίκτες που έπαιξαν με ένεση (σ.σ. Μάντζαρης), έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ του ως τώρα, αλλά δεδομένα μπορεί και ακόμα πιο καλά. Όχι μόνο λόγω της επιστροφής του Σπανούλη, αλλά και της μεγαλύτερης προσαρμογής των ξένων παικτών του, που εκτός από ποιότητα, είναι όλοι παίκτες ομάδας, κάτι που βολεύει στο έπακρο την δουλειά του, εξαιρετικού για ένα ακόμα βράδυ σε κατάστρωση πλάνου και κυρίως, rotation-διαχείρισης χρόνου παικτών, Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Και αν για την αποτελεσματικότητα της ομαδικής άμυνας, ακόμα και κόντρα στον Σεβντ, αλά και στα άλλα ατού της Χίμκι κάποιος είχε «πάτημα» να πιστεύει λόγω του πρότερο έντιμου βίου του Ολυμπιακού στα μετόπισθεν, για την επιθετική του μεταμόρφωση προς το καλύτερο, το πιο γρήγορο και πιο θελκτικό, λίγοι πόνταραν. Είναι όλοι όσοι δεν έχουν καταλάβει απόλυτα τις δυνατότητες της ομάδας και του προπονητή που έχει στην άκρη του πάγκου της. Η… δουλειά έγινε κόντρα στους Ρώσους για πολλούς λόγους. Αρχικά, ο περιορισμός της στους 75 πόντους (έφτασαν τόσο ψηλά λόγω της μορφής του αγώνα στο τέλος), από τους 82 που σκοράρει ως τώρα στην Ευρωλίγκα, το «κόψιμο» της δημιουργίας της στις 12 από τις 20 ασίστ μέσο όρο.

Στην συνέχεια, το φοβερό και τρομερό 63% στα δίποντα, οι 17 ασίστ (4 παραπάνω από τον δικό του μέσο όρο), οι κερδισμένες μάχες στα ριμπάουντ, η άμυνα, η άμυνα, η άμυνα. Στο τρίτο δεκάλεπτο, η Χίμκι κατάλαβε για τα καλά πως όσο και αν προσπαθούσε δεν θα κατάφερνε τίποτα, αφού απέναντί της είχε μία ομάδα που πήρε κάτι απ’ όλους τους παίκτες της και είχε σαφέστατο πλάνο και στόχευση. Ο Σβεντ είχε 5/17 σουτ από τις καταπληκτικές προσωπικές άμυνες που τον έπαιξαν διαδοχικά οι Παπανικολάου, Μάντζαρης, Παπαπέτρου και Τόμπσον και από τη στιγμή που αυτός έχασε το μυαλό του, πολύ δύσκολα θα κινδύνευε το απόλυτο.

Όταν μάλιστα ο ακόμα καλύτερος φέτος Μιλουτίνοφ, φόρτωνε με κάθε τρόπο (μέχρι και fade away έκανε ο μπαγάσας) το αντίπαλο καλάθι και οχύρωνε το «ζωγραφιστό» της ομάδας του με τον καλύτερο τρόπο, όταν ο Πρίντεζης συνέχιζε φρέσκος να σκοράρει όταν πρέπει και ο Χόλις Τόμπσον επιβεβαίωνε το πόσο έξυπνη ήταν η προσθήκη του το καλοκαίρι, η αποστολή ήταν ακόμα πιο εύκολο να έρθει εις πέρας. Δεν υστέρησε όμως κανείς. Ο Παπαπέτρου, στο πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα της καριέρας του στον Ολυμπιακό, έβαλε τη σπίθα, ο Μάντζαρης με ενέργεια, οργάνωση και σκορ βοήθησε να μη φανεί η μία ακόμα μέτρια εμφάνιση του Ρόμπερτς, ο ΜακΛιν έβαλε πάλι τα ποντάκια του και ο Παπανικολάου έκανε για ένα ακόμα βράδυ σωστά όλες εκείνες τις δουλειές που δε φαίνονται εύκολα, αλλά κρίνουν τους αγώνες.

Βάλτε στην εξίσωση και την καλύτερη μέχρι τώρα εμφάνιση του Στρέλνιεκς στην Ελλάδα και τις πολύτιμες ανάσες που έδωσε από το «4» ο Αγραβάνης και θα καταλάβετε γιατί ο Ολυμπιακός ήταν απλά χάρμα οφθαλμών. Γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, early posts, διαφορετικά συστήματα, «ανοικτά» σουτ, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, παιχνίδι ένας εναντίον ενός. Όλα τα είχε το μενού και δίκαια οι 6000 πιστοί (κουραστικό να επαναλαμβάνουμε πως αυτή η ομάδα αξίζει μία πολύ καλύτερη έδρα) έφυγαν από το γήπεδο γεμάτοι χαμόγελα και προσδοκίες.

Την επόμενη Παρασκευή, η Μπαρτσελόνα των τριών συνεχόμενων ηττών περιμένει οπλισμένη, αλλά και πολύ πιεσμένη, την ώρα που το 4-0 δίνει ψυχολογικό και όχι μόνο αέρα στον Ολυμπιακό. Αν το… κοντέρ γράψει 5-0, όσο και αν ακόμα είναι νωρίς, δημιουργεί εξαιρετικές προϋποθέσεις ενόψει της συνέχειας. Για την ώρα όμως, χρειάζεται δουλειά, γιατί εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο.

Υ.Γ. Αχ βρε Τιλί...

Follow @ZervasNikolaos