Μην… τσιμπιέστε, ο Ολυμπιακός είναι

Ένα ακόμα βράδυ από τα πολλά που ο Ολυμπιακός σε έχει κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό που ζεις είναι αληθινό. Άλλο ένα μικρό θαύμα, κόντρα σε όλη την λογική και τις προβλέψεις. Έχει γίνει τόσες και τόσες φορές, οπότε γιατί να τσιμπιέστε για να βεβαιωθείτε πως είναι η πραγματικότητα και όχι απλά ένα όνειρο; Τα προβλήματα των γιγαντώνουν, οι υπόλοιποι παίζουν για… τρεις, οι προπονητές κάνουν εξαιρετική δουλειά και η ποιότητα βγαίνει στον αφρό.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μαζί με καντάρια ψυχής, καρδιάς και αυταπάρνησης, που όσο και ακούγονται κλισέ και παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στο μπάσκετ, σε ανάλογες καταστάσεις με αυτήν κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, χρειάζονται και με το παραπάνω. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια. Υπέρβαση είναι και μόνο χαρά πρέπει να γεμίζει τους οπαδούς του το γεγονός ότι ζουν αυτή την ομάδα. Στην τρέχουσα σεζόν της τρομερής αμφισβήτησης και γκρίνιας, παρά τα δεκάδες προβλήματά του, κατοικοεδρεύει στην κορυφή της κατάταξης της Ευρωλίγκας και συνεχίζει να παλεύει. Άλλοι θα είχαν λυγίσει. Εκείνος συνεχίζει και όπου βγει. Αυτή είναι η νοοτροπία και η μενταλιτέ του, γι’ αυτό και είναι το πιο υγιές κομμάτι του ελληνικού αθλητισμού.

«Η νίκη ανήκει στους παίκτες», δήλωσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο τα έδωσαν όλα, απέναντι στην καλύτερη ομάδα της Ευρώπης από πλευράς πληρότητας και ταλέντου. Όμως είναι από τα βράδια, που μόνο ένας… κολλημένος δε μπορεί παρά να σκύψει με σεβασμό και να αναγνωρίσει το προπονητικό μεγαλείο του 50χρονου κόουτς. Η απόφασή του να παίξει με κοντό σχήμα στην τελική ευθεία, βάζοντας στο «5» τον Παπαπέτρου, τους Σπανούλη-Στρέλνιεκς να εναλλάσσονται στην οργάνωση (μέχρι και πικ εν ρολ έπαιξαν οι αθεόφοβοι, αλλά τι άλλο να κάνεις όταν οι αλχημείες απαιτούνται;) και τους Παπανικολάου-Τόμπσον στα φόργουορντ, ήταν Ρουα Ματ.

Η ΤΣΣΚΑ «ξεχαρβαλώθηκε» επιθετικά, αμυντικά έχανε τη μία περιστροφή μετά την άλλη και το ένα αμυντικό ριμπάουντ μετά το άλλο και κάπως έτσι η πλάστιγγα έγειρε προς Πειραιά μεριά. Αν η διαιτησία δεν ήταν, όπως πάντα, υπέρ το δέον προστατευτική με την ρωσική ομάδα, δεν θα είχαμε ζήσει ποτέ το θρίλερ στο τέλος. Ας είναι και έτσι μία χαρά γεύση έχει. Ο Ολυμπιακός νίκησε γιατί σε ομαδικό επίπεδο έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να καλύψει τα δεδομένα μειονεκτήματά του στο παρκέ απέναντι στους μοσχοβίτες και μάλιστα σε υψηλό επιθετικό ρυθμό που τους ταιριάζει. Αυτό και αν ήταν κατόρθωμα. Έκοψε την δημιουργία της ΤΣΣΚΑ στις 10 ασίστ, ο ίδιος μοίρασε 17 και με τα 13 επιθετικά ριμπάουντ πήρε ψυχολογία και έξτρα κατοχές-χρυσάφι.

Σε παιχνίδι που οι δύο πλέι μέικερ του Ρόμπερτς-Μάντζαρης δεν βοήθησαν επιθετικά, είχε μόλις 9 λάθη και χάρη στον υπερβατικό Τζαμέλ ΜακΛιν, πήρε πολλά μέσα στη ρακέτα, όταν το 6/8 στα σουτ τριών πόντων στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο, έγινε 2/12 μέχρι το τέλος. Ο Σπανούλης στην καλύτερή του εμφάνιση, απέδειξε πόσο έλλειπε το δίμηνο του τραυματισμού του και υπενθύμισε πως όσοι εξακολουθούν να βλασφημούν απέναντι στον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της ομάδας τους, είναι απλά αδαείς και ιερόσυλοι. Ο ανυπέρβλητος και στις δύο μεριές του παρκέ Παπανικολάου, είχε απίστευτη βοήθεια από τον Παπαπέτρου (κοίτα που μπορεί και… σέντερ), σημαντικά ριμπάουντ και άμυνες από τον Τόμπσον, ενώ και ο Στρέλνιεκς ήταν καθοριστικός στο τέλος. Μέχρι και ο Γουίλτζερ, φρονώ πως έβγαλε τα χρήματα της μεταγραφής του και πήρε το βάπτισμα του πυρρός στις καλές ευρωπαϊκές εμφανίσεις.

Ο περιορισμός του Ντε Κολό, και η, τηρουμένων των αναλογιών, μικρή ζημιά που έκαναν τα ψηλά κορμιά ή αν θέλετε τα υπόλοιπα ατού της ΤΣΣΚΑ, ήταν θέμα ομαδικής δουλειάς και συγκέντρωσης. Ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πως ο κόουτς Ιτούδης δεν «χτύπησε» στην λειψανδρία του Ολυμπιακού ανοίγοντας το rotation (χρησιμοποίησε οκτώ παίκτες, αλλά ουσιαστικά επτά). Ίσως του θόλωσε το μυαλό ο συνεχόμενος και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις άδικος διάλογος διαμαρτυριών στους διαιτητές, όμως το να καταθέτει περισσότερα αποθέματα ενέργειας ο τσακισμένος Ολυμπιακός απέναντι σε 42 εκατομμύρια μπάτζετ, είναι ένα θέμα…

Η βραδιά είναι τεράστια για τους «ερυθρόλευκους», όμως δυστυχώς δε μπορούν να την χαρούν περισσότερο από μερικές ώρες. Η επιστροφή στην κορυφή είναι σημαντική, όμως για να διατηρηθεί εκεί, ακολουθούν δύο ματς-φωτιά μακριά από το ΣΕΦ σε Πόλη και Κάουνας, όπου μετά την υπερπροσπάθεια της Τετάρτης, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Μια νίκη θεωρώ πως θα είναι μία χαρά απολογισμός, δύο πραγματική απογείωση. Καιρός για πολλά πανηγύρια όμως δεν υπάρχει, αφού, έτσι και αλλιώς τα πανηγύρια γίνονται τον Μάιο. Αν αυτή η ομάδα παίξει με όλους τους παίκτες της πάντως, έχει ήδη στείλει μήνυμα… Και όλοι το έχουν λάβει

Υ.Γ. Ακόμα και αν έχαναν έδωσαν την ψυχή τους. Αυτό ίσως είναι το σπουδαιότερο και το πιο απολαυστικό.

Υ.Γ.1: Οι κραυγές του Πρίντεζη σε κάθε καλάθι. Άλλη μία απόδειξη του πόσο τυχεροί είναι όσοι ζουν αυτή την ομάδα.

Υ.Γ.2: Ο ΜακΛίν έκανε… όργια αν υπολογίσει κανείς με ποιους τα έβαλε σωματικά. Όταν το καλοκαίρι έγραφα πως αν δούμε τον Αμερικανό της Αλμπα η αποχώρηση Μπιρτς είναι κέρδος λοιδορούσαν. Ας είναι…

Υ.Γ.3: Προπονητικό σεμινάριο, Γιάννης Σφαιρόπουλος. Απλά και κατανοητά. Ο Ολυμπιακός έχει προπονητή για πολλά χρόνια.

Υ.Γ.4: Αν ο Ολυμπιακός έπαιζε στα Final 4 χωρίς απουσίες και όχι στις έδρες των αντιπάλων του στους τελικούς, οι τρεις ευρωπαϊκές κούπες θα είχαν μεγαλύτερη παρέα.

Υ.Γ.5: Παπανικολάου και Παπαπέτρου θα πρέπει να μείνουν για πολλά ακόμα χρόνια στον Ολυμπιακό. Ας περάσουμε και ένα καλοκαίρι χωρίς να ξεροσταλιάζουμε στην Arcadia ρε γαμώτο…

Υ.Γ.6: O Αγραβάνης είδε το ματς με πάθος χειρουργημένος στο νοσοκομείο. Του έκαναν μία χαρά δώρο οι φίλοι του για να απαλύνει τον πόνο. Όλα πήγαν εξαιρετικά και έχει τέτοιο πόδι που σε έξι μήνες θα κάνει προπονήσεις. Ας είναι το τελευταίο. Και γι’ αυτόν και για την ομάδα.

Follow @ZervasNikolaos