Μακρύς και δύσκολος ο δρόμος του Ολυμπιακού

Το ανοικτό για το κοινό και τα ΜΜΕ φιλικό του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα, έδωσε μία πρώτη ευκαιρία για να διαπιστώσουμε την εικόνα που έχει στην παρούσα φάση η νέα ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ. Όπως έχει αναφερθεί πολλάκις, το να βγάζεις ασφαλή θετικά ή αρνητικά συμπεράσματα από αγώνες προετοιμασίας, είναι τουλάχιστον ουτοπικό, αφού μιλάμε για παιχνίδια μονταρίσματος και ευκαιρίας των προπονητών να δοκιμάσουν πράγματα.

Ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού, που εκτός του ότι έχει πολλά νέα πρόσωπα, είχε εκτός προετοιμασίας τέσσερις κομβικούς διεθνείς παίκτες, τραυματία τον Βεζένκοφ και τους Πολ και Μπόλντγουιν να χάνουν αρκετές προπονήσεις, πρέπει άπαντες να είναι φειδωλοί και υπομονετικοί. Η ομάδα φανερά δεν έχει φτάσει ούτε στο 30% αυτών που έχει στο μυαλό του ο προπονητής, δεν έχει αγωνιστική χημεία και παρουσιάζεται λογικά ασύνδετη. Στις επόμενες περίπου δέκα ημέρες που απομένουν μέχρι το πρώτο επίσημο τζάμπολ και ειδικά στο φιλικό τουρνουά «Γκομέλσκι Καπ» που ακολουθεί, υπάρχει ευκαιρία για καλύτερο μοντάρισμα. Άπαντες είναι πλέον διαθέσιμοι και θα χρειαστεί πολλή και σκληρή δουλειά για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας στις 4 Οκτώβριου.

Η αποτελεσματικότητα στα πρώτα επίσημα παιχνίδια, είναι το ένα από τα δύο μεγάλα στοιχήματα που πρέπει να κερδίσει ο κόουτς Μπλατ, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο, πως λόγω και της έλλειψης αγώνων πρωταθλήματος, η ομάδα θα αργήσει περισσότερο να βρει τον απαιτούμενο ρυθμό. Θα πρέπει λοιπόν να βρει τρόπο να πάρει νίκες στην θεωρητικά βατή πρώτη τριάδα αγώνων (Βιλερμπάν εκτός, Βαλένθια και Ζενίτ εντός) χωρίς να είναι έτοιμη και με στόχο να βελτιώνεται μέσα από τις προπονήσεις και τους αγώνες. Το δεύτερο, είναι ο βαθμός ετοιμότητας, αποτελεσματικότητας και επιρροής στο παιχνίδι από τον Γουέιντ Μπόλντγουιν.

Και αυτό διότι ο Αμερικανός γκαρντ αποκτήθηκε για να γίνει το «πρώτο βιολί» στην περιφέρεια και μέχρι τώρα αποτελεί ερωτηματικό. Όχι μόνο γιατί δεν έχουμε εικόνα του, αλλά και γιατί η φημολογία και το ξαφνικό μπες-βγες από τις προπονήσεις λόγω τραυματισμού, τον θέλει να μην έχει ικανοποιήσει με την εν γένει παρουσία του. Λογικά, κόντρα σε Ούνιξ Καζάν και ΤΣΣΚΑ Μόσχας ή Προμηθέα Πάτρας, θα παρακολουθήσουμε πως λειτουργεί η ομάδα με αυτόν διαθέσιμο, διότι το επιθετικό πλάνο της ομάδας καθορίζεται στον μεγαλύτερο βαθμό από τον βασικό πλέι μέικερ. Επίσης, στην άμυνα είναι ένα παιδί που πιέζει καλά πάνω στη μπάλα και ενδέχεται να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της αντιμετώπισης καλών «ένας εναντίον ενός» αντιπάλων.

Ως τώρα, ο Ολυμπιακός έχει δείξει αρκετά νέα στοιχεία σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο στην επίθεσή του. Είναι πιο κοντά στα «θέλω» και το αγωνιστικό στυλ του προπονητή του, παρατηρεί κανείς πως έχει διάθεση να παίξει πιο γρήγορο μπάσκετ, είτε κυνηγώντας σε κάθε ευκαιρία τον αιφνιδιασμό, είτε παίζοντας με γρήγορη κίνηση και πάσες απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Η στόχευση είναι να ακουμπάει πιο συχνά και κυρίως νωρίς στα 24’’ η μπάλα στη ρακέτα και κυρίως στον Πρίντεζη (θα γίνει και με τον Μιλουτίνοφ) για να βρίσκεται ανοργάνωτη η αντίπαλη άμυνα και οι περιστροφές, αλλά και να εκτελούνται γρήγορα τα συστήματα. Υπάρχουν πολλές επιλογές με σκριν μακριά από τη μπάλα για τους Πολ, Πάντερ και Σπανούλη και λιγότερο πικ εν ρολ, κυρίως σε δεύτερο και τρίτο χρόνο, καθώς, εκτός όλων των άλλων, ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει για δεύτερη-τρίτη σερί σεζόν, καλό ψηλό στο να τελειώνει τη συγκεκριμένη συνεργασία.

Η επιθετική συγκομιδή, θα μπορούσε να ήταν πολύ μεγαλύτερη σε όλα τα φιλικά, αν οι παίκτες του Μπλατ ήταν πιο εύστοχοι στα τρίποντα. Απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα είχε 6/20 (στα προηγούμενα φιλικά σούταρε ακόμα πιο άσχημα), όμως περισσότερο προβληματίζει για την εποχή ότι λείπει η εύκολη δημιουργία. Από τη στιγμή μάλιστα που ο Μπόλντγουιν δεν έχει σα στοιχείο του παιχνιδιού του τις πολλές ασίστ και ο Τσέρι δεν διακρίνεται σε αυτό τον τομέα, ο μόνος περιφερειακός που σταθερά θα κάνει σταθερά ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του, δείχνει ότι θα είναι και φέτος ο Σπανούλης και αυτό είναι πρόβλημα.

Αμυντικά, υπάρχει λογικό πρόβλημα στην επικοινωνία των παικτών λόγω και των απουσιών, ενώ ο κόουτς Μπλατ, επέλεξε άμυνες αλλαγών και αντιμετώπισης του πικ εν ρολ με «δύο εναντίον δύο». Είναι σχεδόν δεδομένο από το παρελθόν του και τον τρόπο που έχει «χτίσει» το ρόστερ φέτος, ότι φέτος θα δούμε περισσότερο και κάποιες ματς απ ζώνες. Στο «ένας εναντίον ενός» του αντιπάλου όμως (Τζένκινς και Μπαρόν έκαναν… πάρτι) το πρόβλημα παραμένει και λόγω έλλειψης ενός εξαιρετικού περιφερειακού αμυντικού και απουσίας σέντερ με γρήγορα πόδια ο οποίος θα θωρακίζει τη ρακέτα στις διεισδύσεις των γκαρντ. Αυτό, μπορεί να ξεπεραστεί με ομαδική δουλειά και ταυτόχρονη συμβολή όλης της πεντάδας.

Ατομικά τώρα, ο Πολ δείχνει να ξεχωρίζει με τις ηγετικές ικανότητες του στο σκοράρισμα, αλλά και με την αθλητικότητά του. Ο Πάντερ έχει καλά στοιχεία επιθετικά αλλά χρειάζεται περισσότερη αυτοπεποίθηση και διάθεση στην άμυνα, ενώ ο Ρούμπιτ είναι συνεπής ψηλός και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά όχι σέντερ. Περισσότερο πάουερ φόργουορντ, ο οποίος είναι πολύ καλός στο πικ εν ποπ και στο σουτ μέσης απόστασης, κάτι που αφήνει δεδομένο ρίσκο στον παίκτη δίπλα στον Μιλουτίνοφ, ιδιαίτερα αν ο Σέρβος δεν επαναλάβει την περυσινή μαγική σεζόν του.

Ο Κουζμίνσκας ακόμα δεν έχει μπει για τα καλά στην ομάδα, οπότε δε μπορεί να κριθεί, ενώ ο Χαπ, αν και άπειρος και σωματικά ανέτοιμος για αυτό το επίπεδο, δείχνει καλά στοιχεία επιθετικά, είναι μαχητής και παλεύει στο ριμπάουντ. Ο Τσέρι, του οποίου εικόνα είχαμε και από πέρυσι, παραμένει το μεγαλύτερο ερωτηματικό και φρονώ πως δύσκολα θα αποδειχθεί ορθή επιλογή για αυτό το επίπεδο, κάτι που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το δεύτερο στοίχημα (σ.σ. Μπόλντγουιν) και γενικότερα τα κομβικά πράγματα που πρέπει να πάρει ο Ολυμπιακός από τα πλέι μέικερ του. Με αυτό που είδαμε πάντως από τον συμπαθή Αμερικανό, ο Κόνιαρης αξίζει περισσότερης στήριξης και χρόνου στο παρκέ από τον προπονητή του και θα είναι κρίμα να μην του δοθεί πραγματική ευκαιρία.

Υ.Γ.1: Με αφορμή την μία αλλαγή προσώπου (Παπαδημητρίου αντί Συμεωνίδη) και τις δύο προσθήκες (Τανατζής-Μητσόπουλος) στην ΚΕΔ, ακούσαμε πως έγινε τελικά αυτό που ήθελε ο Ολυμπιακός και ότι βιάστηκε να αποχωρήσει. Μάλιστα. Εκτός του ότι άλλαξε ο μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του… ακόμα χειρότερα, κάποιοι αγνοούν και τα απλά μαθηματικά. Για να αλλάξει κάτι κατά τα 3/5, θα πρέπει εκτός από το να έρθουν τρεις, να φύγουν και τρεις. Όταν στα τρία μέλη (ενώ έπρεπε εδώ και χρόνια βάσει νόμου να είναι πέντε) προστίθενται άλλα δύο και το ένα (γεννά ερωτηματικά η παραίτηση (;) Συμεωνίδη) αντικαθιστάτε από ένα άλλο, δεν το λες και κοσμογονία. Άσε που και πάλι η επιτροπή δεν απαρτίζεται ως οφείλει απο διεθνείς διαιτητές...

Υ.Γ.2: Το θέμα της ονομασίας και της αναγραφής της αναπτυξιακής ομάδας του Ολυμπιακού θα λυθεί άμεσα στα δικαστήρια, οπότε ας περιμένουμε τι θα αποφανθούν οι πλέον ειδικοί στα νομικά. Όταν όμως ως ΕΟΚ, αντιδράς και δε δέχεσαι το συμβολικό «Ολυμπιακός Β΄-Αναπτυξιακή ομάδα», ενώ έχεις δεχθεί κάθε λογής αλλαγή ονομασίας και παράλληλα επιτρέπεις στον ΕΣΑΚΕ να χρησιμοποιούνται όπως λάχει, ονόματα που έχουν προκύψει από απανωτές αγορές-πωλήσεις ΑΦΜ, πτωχεύσεις, συγχωνεύσεις κλπ., είναι φανερό πως μοναδικός σου στόχος είναι να προκαλείς προβλήματα σε έναν και μόνο σύλλογο.

Αντί να ασχοληθούν με το πώς θα φτιάξουν την Εθνική ομάδα που παραπαίει μία δεκαετία τώρα και γενικότερα να αναβαθμίσουν το άθλημα, ασχολούνται με σήματα, φανέλες και τον αριθμό των… κριτών στα φιλικά του Ολυμπιακού. Να τους χαίρεστε…

Υ.Γ.3: Η προσέλευση του κόσμου στο φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, παρότι πέραν του βασικού κινήτρου, που είναι η στήριξη στην ομάδα και την απόφαση της διοίκησης σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη σεζόν υπήρχαν πολλά έξτρα (νέα πρόσωπα, Μίλαν Τόμιτς), δεν ήταν η αναμενόμενη. Είναι ωραίο να λες «μπράβο» και να στηρίζεις μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή ή με ένα τηλεφώνημα σε εκπομπή επικοινωνίας σε ραδιοφωνικό σταθμό, όμως η απόδειξη είναι στην… εξέδρα.

Υ.Γ.4: Θα προτιμούσα κάτι πιο ιδιαίτερο ως τιμή-βράβευση στον Μίλαν Τόμιτς (έχει φτιάξει όμορφο σύνολο στον Ερυθρό Αστέρα). 24 χρόνια παρουσίας και προσφοράς από όλα τα πόστα είναι αυτά. Δεν θα πείραζε κανέναν, τουναντίον θα ήταν πιο όμορφο και συγκινητικό, να αποσυρθεί η φανέλα με το νούμερο «11» στην οροφή του ΣΕΦ. Ο τρόπος που τιμάς και αναγνωρίζεις τους θρύλους σου, σε κάνουν ακόμα μεγαλύτερο.

Follow @ZervasNikolaos