Αν ρωτήσεις ένα παιδί που θα ονειρευόταν να είναι το ντεμπούτο του, θα σου απαντούσε με τη φανέλα μιας μεγάλης ομάδας και να της χαρίζει τη νίκη με γκολ στο τελευταίο λεπτό. Ένα τέτοιο απόλυτο όνειρο έζησε ο Φεντερίκο Μακέντα, σαν σήμερα πριν δεκατρία χρόνια.
Ήταν 5 Απριλίου του 2009 και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υποδεχόταν την Άστον Βίλα, σε ένα παιχνίδι ιδιαίτερα κρίσιμο για την 31η αγωνιστική στην κούρσα της Premier League. Το ματς είχε φτάσει στο 58ο λεπτό, η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον βρισκόταν πίσω στο σκορ με 2-1 και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να γεμίσει την αντίπαλη περιοχή ο Σκωτσέζος τεχνικός σήκωσε από τον πάγκο και έριξε στη μάχη έναν άσημο στο ευρύ κοινό 17χρονο από την Ιταλία.
Ο σερ Άλεξ τού το είχε υποσχεθεί πριν από ένα ματς που έδινε η ομάδα Νέων με την αντίστοιχη της Έβερτον. «Αν παίξεις καλά θα σε βάλω στον πάγκο μας στο επόμενο ματς, με την Άστον Βίλα», ήταν τα λόγια του και ο «Κίκο» ενθουσιασμένος και χωρίς ίχνος φόβου πέτυχε τρία γκολ στην συγκεκριμένη αναμέτρηση των νέων. Κύριος ο θρυλικός προπονητής, έκανε πράξη την υπόσχεσή του και πέταξε στα βαθιά αντί του απογοητευτικού Νάνι τον έφηβο Ιταλό λέγοντάς του «κολύμπα».
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έδωσε πνοή στην ομάδα του κάνοντας το 2-2 στο 80’, αλλά προφανώς ο μοναδικός στόχος ήταν η νίκη και ο χρόνος για να εξασφαλιστεί αυτή άρχιζε να λιγοστεύει δραματικά. Το ματς είχε πλέον φτάσει στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων και το φάσμα μιας απρόσμενης γκέλας που θα άφηνε πρώτη τη Λίβερπουλ άρχισε να φαντάζει αναπόφευκτο. Τότε όμως ήρθε η στιγμή να ζήσει ο Μακέντα το όνειρο.
Ο Ράιαν Γκιγκς τού εμπιστεύτηκε την μπάλα και εκείνος με εξαιρετική απλότητα, σαν να ήξερε τι θα συμβεί αλλά ταυτόχρονα σαν να το είχε κάνει ξανά χιλιάδες φορές, την υποδέχτηκε «αδειάζοντας» με την ίδια κίνηση τον αντίπαλο αμυντικό και με ένα εντυπωσιακό σουτ έστειλε τη μπάλα στο πλαϊνό δίχτυ χάρισε στην ομάδα του τη νίκη και αντικαθιστώντας την έντονη ανησυχία συμπαικτών, προπονητών και όλων των υποστηρικτών του συλλόγου του με έκρηξη χαράς και ανακούφισης.
«Ήταν αυτό που ονειρευόμουν πάντα για το ντεμπούτο μου. Ήθελα να πάω στον πατέρα μου, ήταν αυτός που πάντα με στήριζε, δούλευε τις νύχτες ως security, όταν ήταν νεότερος και πάντα με πήγαινε στις προπονήσεις. Πήγα σε εκείνον και ήταν τρελό συναίσθημα. Ήταν εκεί και η μητέρα μου, με τον αδερφό μου, ήταν μία υπέροχη στιγμή για την οικογένεια μας», δήλωνε ο ίδιος μετά.
Μάλιστα, ο Μακέντα είχε πει όχι σε μια ευγενική χειρονομία του Ρονάλντο. «Ο Ρονάλντο είχε σκοράρει δις και του απένειμαν το βραβείο για τον πολυτιμότερο του ματς. Ήθελε να μου το δώσει, αλλά αρνήθηκα. Ήταν όμως μια πολύ ωραία χειρονομία από ένα είδωλο όπως αυτός».
Σαν να μην έφτανε το επίτευγμα του απέναντι στην Άστον Βίλα, την επόμενη αγωνιστική με αντίπαλο τη Σάντερλαντ, έκανε κάτι παρόμοιο με το ματς να είναι στο 1-1 στο και εκείνον να κάνει το 2-1 στο 76’. Η Γιουνάιτεντ ολοκλήρωσε τη σεζόν κατακτώντας τον τίτλο, με τον Μακέντα να μην μπορεί όμως να μπει στο κλαμπ που γιορτάστηκε η κούπα, καθώς ήταν ακόμη ανήλικος, και τελικά να αποχωρεί απογοητευμένος με ταξί.
