Μπορεί το όνομά της να μην λέει και πολλά στους περισσότερους, όμως η Λις Χάρτελ έγραψε τη δική της ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν από πολλές δεκαετίες.
Η Δανή ιππέας είχε συμμετάσχει στο τουρνουά του 1952, το πρώτο όπου είχε επιτραπεί η συμμετοχή γυναικών στο συγκεκριμένο άθλημα, κοντράροντας στα ίσα άντρες αθλητές και καταφέρνοντας μάλιστα να κατακτήσει το αργυρό μετάλλιο στο ατομικό ντρεσάζ.
Λεπτομέρεια; Η πολιομυελίτιδα την είχε αφήσει παράλυτη από τα γόνατα και κάτω λίγα χρόνια πριν...
Η Χάρτελ είχε έρθει στη ζωή στις 14 Μαρτίου του 1921, στο Χέλερουπ της Δανίας. Αρχικά ήταν απλώς ένα κορίτσι που αγαπούσε τα άλογα και ίππευε μαζί με την αδερφή του, όμως στην εφηβεία είχε αρχίσει ήδη να διαγωνίζεται στο ντρεσάζ και στην υπερπήδηση εμποδίων.
Στα 20 της χρόνια παντρεύτηκε και στα 23 της ήταν ήδη έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Κάπου εκεί, ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή της. Η πολιομυελίτιδα την χτύπησε σκληρά, με αποτέλεσμα λίγο αργότερα να είναι σχεδόν ολοκληρωτικά παράλυτη.
Ωστόσο δεν το έβαλε κάτω. Με τη βοήθεια της μητέρας της και του συζύγου της, ξεκίνησε άμεσα την αποκατάστασή της με έναν σκοπό: Να μπορέσει να ιππεύσει ξανά.
Αφού έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο μωράκι, άρχισε σταδιακά να σηκώνει και πάλι τα χέρια της, να μπουσουλά και εντέλει να περπατά με πατερίτσες. Σύντομα κατάφερε να ανέβει ξανά -φυσικά με βοήθεια- σε άλογο όμως η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και συνοδεύτηκε από πολλές πτώσεις.
Τελικά, το 1947 δήλωσε συμμετοχή για τους Σκανδιναβικούς Αγώνες, μόλις μία τριετία μετά τη διάγνωση με τη σοβαρή ασθένεια. Τερματίζοντας δεύτερη, η Δανή θα μπορούσε να συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, ωστόσο υπήρχε ένα σημαντικό πρόβλημα: Η ιππασία δεν επιτρεπόταν ακόμα στις γυναίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτό άλλαξε τέσσερα χρόνια αργότερα, με την Χάρτελ να δύναται να ιππεύσει στους Αγώνες του Ελσίνκι. Η κατάστασή της, που πλέον είχε περιοριστεί σε παράλυση κάτω από τα γόνατα (και τη συνόδευσε για το υπόλοιπο της ζωής της) δεν ήταν γνωστή εκτός συνόρων.
Οι ανταγωνιστές αθλητές, που ήταν κατά κύριο λόγο άντρες (ντεμπούτο είχαν κάνει άλλες τρεις γυναίκες), το διαπίστωσαν βλέποντάς τη να ανεβαίνει και να κατεβαίνει από το άλογό της, τη Jubilee, με βοήθεια.
Το όποιο μειονέκτημα είχε η Σκανδιναβή, πήγε περίπατο χάρη στις εξαιρετικές ικανότητες της 31χρονης πια αθλήτριας. Στο ατομικό ντρεσάζ, μονάχα ο Σουηδός Χένρι Σεντ Σιρ τη ξεπέρασε, με τη Χάρτελ να κατακτά το αργυρό μετάλλιο. Μάλιστα, ο χρυσός Ολυμπιονίκης ήταν αυτός που μετέφερε την αντίπαλό του από το άλογό της στο πόντιουμ!
Η Δανή δεν σταμάτησε εκεί. Το 1956, στην Στοκχόλμη (εκεί διεξήχθη το αγώνισμα, παρότι οι Αγώνες έγιναν στη Μελβούρνη), συμμετείχε ξανά και κατετάγη εκ νέου δεύτερη, κερδίζοντας ακόμη ένα αργυρό μετάλλιο. Πανηγύρισε επίσης πολυάριθμους τίτλους στην πατρίδα της, αν και για την ίδια, μεγαλύτερο επίτευγμα θεωρούσε την ίδρυση του πρώτου θεραπευτικού κέντρου ιππασίας στην Ευρώπη, το οποίο βοηθούσε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες να ιππεύσουν.
Η Χάρτελ έζησε μια γεμάτη ζωή και έφυγε από αυτήν το 2009, σε ηλικία 88 ετών και αφού πέρασε περίπου επτάμιση δεκαετίες ιππεύοντας. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_185002.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
