Λευτέρης Μυτιληναίος - «Ο Κομπάρσος»

Αμούστακο παιδί, με σπουδές στο κλασικό τραγούδι, βρέθηκε ξαφνικά σε ένα χώρο ξένο για την ιδιοσυγκρασία του. Είχε την τύχη, όμως, να γνωρίσει τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και να αρπάξει την ευκαιρία που του έδωσε ο σερ του ελληνικού τραγουδιού.

Στο δρόμο της καταξίωσης ο Μυτιληναίος είχε συνοδοιπόρους κορυφαίους λαϊκούς συνθέτες και στιχουργούς, όπως ο Άκης Πάνου, ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Πυθαγόρας, ο Αντώνης Ρεπάνης, ο Ηλίας Φιλίππου, ο Κώστας Ρουβέλας κ.α., που βρήκαν στη φωνή του Λευτέρη τον ιδανικό ερμηνευτή για κάποια από τα τραγούδια τους.

«Αμφιβολίες», «Κομπάρσος», «Ποια είσαι εσύ», «Γιατί μου τη θυμίσατε», «Λείπεις εσύ», «Δεν είναι ίδιες οι καρδιές», «Μακάρι να πίστευε», είναι κάποιες στιγμές από το μουσικό ταξίδι του και τα διαχρονικά δώρα του Λευτέρη σε εκείνους που έχουν τα μάτια στο παρόν και τη σκέψη στο παρελθόν.

Σε εκείνους που τα βάζουν με το χρόνο που απειλεί να σβήσει τις αναμνήσεις μας.

Τα είδωλα στο χώρο του τραγουδιού έρχονται και παρέρχονται. Όμως τα «Είδωλα» του Μυτιληναίου έχουν «στοιχειώσει» μέσα μας, μαζί με τις άλλες επιτυχίες του, και κρέμονται από τα χείλη μας, σαν έτοιμα από καιρό, για να ξαναγίνουν τα άστρα που θα φωτίσουν τις «μαύρες» νύχτες της διασκέδασής μας.

Στα χρόνια της μουσικής ενηλικίωσής του, ο Μυτιληναίος έδειχνε να απολαμβάνει το ταξίδι του και δεν τον απασχολούσε πού θα κάνει κάποια στάση για να ξαποστάσει, ούτε νοιαζόταν σε ποιο χώρο θα τον φιλοξενήσουν.

Ήταν και παραμένει ένας ευπατρίδης της μουσικής, είτε εμφανίζεται σε μουσική σκηνή, είτε σε κάποιο από τα απομεινάρια των επαρχιακών λαϊκών κέντρων, με τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες να περιμένουν να τις «αναστήσει» με τη φωνή του.

Ο Λευτέρης, τα τελευταία χρόνια, έχει αραιώσει τις εμφανίσεις του, αλλά ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο με τους θαυμαστές του, θυμίζοντας έκπτωτο βασιλιά που περιμένει να αλλάξει το… πολίτευμα για να επιστρέψει στο θρόνο του!



O Γιώργος Τσάμπρας μάς ξαναθυμίζει τραγούδια και ερμηνευτές που είχαν το δικό τους φανατικό κοινό, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την άνοδο στην… εθνική κατηγορία. Κάποια από αυτά τα τραγούδια άφησαν εποχή, όμως ξεχάστηκαν μαζί με τους δημιουργούς τους, αφήνοντας στους παλαιότερους μια πικρή ανάμνηση για τους ήχους και τις εικόνες μιας γενιάς, που χάθηκαν μαζί με τα χρόνια της νιότης τους.